หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2027

เมื่อเห็นเม็ดยาฟื้นฟูที่อยู่ตรงหน้า หลินมั่วก็อดไม่ได้ที่จะมีน้ำโห

ลูกศิษย์หยิ่นจงเหล่านี้กล้ามาก

สมุนไพรหายากทั้งสี่ที่พวกเขานำมาใส่ในตัวยาฟื้นฟูล้วนเป็นสมุนไพรหายากและมีอยู่จำกัด

แต่วันนี้กลับถูกเด็กเหล่านี้เอามาทดลองไร้สาระ

หลินมั่วรับยาฟื้นฟูที่ถูกปรับสูตรมา ก่อนจะดมกลิ่นของมัน

จากนั้นจึงใช้มีดเล็กๆ บนโต๊ะกรีดลงไปบนตัวยาเพื่อดูผงด้านใน

หลังจากที่เขาสังเกตุและลองใช้ด้วยตัวเองแล้ว

หลินมั่วก็เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

"พวกนายรู้จักตัวยาฟื้นฟูเป็นอย่างดีแล้วงั้นเหรอ"

ถึงแม้จะถูกปรับสูตร แต่สรรพคุณของยากลับไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ เกิดขึ้น

ลูกศิษย์หยิ่นจงพวกนี้เป็นใครกันแน่

เมื่อคืนเขาเพิ่งจะให้พระและเณรน้อยอธิบายเรื่องยาให้พวกเขาฟัง

พอตกดึกทุกคนก็มาคุยสัพเพเหระกัน

พูดง่ายๆ ก็คือแค่คืนเดียวพวกเขาก็สามารถวิเคราะห์ตัวยาฟื้นฟูได้อย่างแจ่งแจ้ง ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังสามารถปรับสูตรออกมาใหม่ได้อีกด้วย

"การปรับสูตรมีผลต่อสรรพคุณของยาจริงๆ แต่มันก็สามารถรักษามะเร็งคอหอยได้เช่นกัน แต่ผลลัพธ์อาจจะยังไม่ชัดเจนมากนัก"

"เอาล่ะ ไม่พูดเรื่องยาฟื้นฟูแล้ว

ถึงจะมีเวลามากแค่ไหนแต่ก็สู้ทำตามวิธีที่พูดกันเมื่อวานไม่ได้

ทำยารักษามะเร็งคอหอยตัวใหม่กันเถอะ"

ถึงแม้คำพูดนี้จะทำให้พวกเขาสงสัยอยู่บ้าง แต่สิ่งที่หลินมั่วพูดก็มีเหตุผล"

และอีกฝ่ายก็สนใจที่จะปรับสูตรยาฟื้นฟูแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น

ในเมื่อผู้ผลิตยาเป็นคนพูดออกมาเอง

พวกเขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะยึดติด

พวกเขาหันหลังเดินจากไป

เดิมทีพวกที่เพิ่งจะเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อครู่ ในตอนนี้พวกเขากลับเดินกอดคอกันออกไป

ก่อนจะเริ่มปรึกษากันเรื่องที่จะผลิตยาตัวใหม่ที่มีสรรพคุณช่วยรักษาโรคมะเร็งคอหอย

"จะผลิตยาตัวใหม่นั้นทำได้ แต่พวกนายอย่าลืมนะว่ายังต้องเตรียมตัวแข่งขันยอดหมอเทวดา"

หลินมั่วพูดเตือนพวกเขา ก่อนที่พวกเขาเหล่านั้นจะโบกมือเป็นสัญลักษณ์ว่าเข้าใจแบบไม่หันหน้ามาสักนิด

ในตอนนี้หลินมั่วคล้ายกับอาจารย์ขี้บ่นของพวกเขา

เมื่อเห็นแผ่นหลังที่เดินจากไปของพวกเขา หลินมั่วก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

การที่มีคนกลุ่มนี้อยู่ทำให้วงการแพทย์พัฒนาขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

แต่ว่าโรคที่คนทั้งโลกยอมรับเป็นเสียงเดียวกันว่ายากที่จะรักษาอย่างโรคมะเร็ง