พูดตามตรงว่าสร้อยคอหินโมราพันปีชวนฝันเส้นนี้นั้น มันงามจริงๆ
และมันก็แพงมากจนน่าตกใจเช่นกัน
แต่ถ้าเราประเมินจากมุมมองด้านประโยชน์ใช้สอยแล้ว มันก็เป็นเพียงก้อนหินที่ดูดีเท่านั้น
“เหล่ยส่าวถิง คุณจะทำอะไรน่ะ”
เมื่อเห็นอีกฝ่ายคุกคามหลินมั่ว ไป๋รั่วหรงก็ลุกขึ้นยืนทันที
และถามเขาด้วยความไม่พอใจอย่างยิ่ง
ในฐานะบุคคลที่เกี่ยวข้อง แต่หลินมั่วก็ไม่ได้สนใจคำพูดของเหล่ยส่าวถิงเลย
สำหรับเขาแล้ว เสียงนั้นเป็นเพียงเสียงเห่าของสุนัขที่รู้สึกคับข้องใจเท่านั้น
เขายืนขึ้นและดึงแขนของไป๋รั่วหรง
“คุณรั่วหรง ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร
ไม่คิดว่าวันนี้จะนำปัญหารกสมองมาให้คุณมากมายขนาดนี้”
ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบกล่องไม้ออกมาจากตัว
“เพื่อเป็นการขอโทษ ให้ถือว่าเมล็ดบัวอัคคีนี้เป็นตัวแทนใจของผมก็แล้วกัน”
ช่างเป็นหมอที่จนจริงๆ
เป็นการให้ของขวัญที่สร้างความประหลาดใจมาก
เมล็ดบัว มอบเมล็ดบัวหรือ คุณนี่ก็คิดได้นะ
เมื่อเห็นดังนั้น เหล่ยส่าวถิงก็อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าเย้ยหยัน
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามองไปที่สองสาวตระกูลไป๋ เขาก็ต้องตกใจ
นี่มันสายตาอะไรกัน
ดวงตาที่ร้อนรุ่มแผดเผาเหล่านั้น ดูราวกับหมาป่าหิวโหยที่ได้เจอกับอาหารอันโอชะอย่างนั้น
ถ้าแค่ไป๋เฉียนเอ๋อร์ที่เป็นแบบนี้ เขาคงจะรู้สึกคุ้นชินกับมันแล้ว
สิ่งที่ทำให้เขางงมากก็คือ แม้แต่ไป๋รั่วหรงซึ่งมีนิสัยอ่อนโยนและนิ่งเงียบมาโดยตลอด ก็ยังมีอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด
แค่เมล็ดบัวไม่ใช่หรือ ต้องตกใจขนาดนั้นเลยหรือ
แน่นอนว่า จะตำหนิความไม่รู้ของเหล่ยส่าวถิงก็ไม่ได้
ผู้ชายทั่วไป อาจจะไม่รู้จักของสิ่งนี้
แต่นี่มันคือวัตถุล้ำค่าที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝัน
สำหรับผู้หญิงในสังคมชนชั้นสูงแล้ว นี่เป็นเหมือนความเลื่อมใสศรัทธาในขณะเดียวกัน
เมล็ดบัวอัคคี
สิ่งล้ำค่าที่สุดของตุนหวงเจิ้นเหมิน
เมล็ดบัวเปรียบได้กับยาวิเศษที่สามารถคืนความเยาว์วัยได้
นอกจากนี้ สิ่งสิ่งนี้ไม่มีขายทั่วไปในตุนหวง
เฉพาะกองกำลังที่มีความสัมพันธ์ที่ดีอย่างยิ่งเท่านั้น จึงจะมีคุณสมบัติพอที่จะใช้ของแลกเปลี่ยนที่มีมูลค่าสูง เพื่อจะได้เมล็ดบัวนี้มาเพียงชิ้นหรือสองชิ้นเท่านั้น
จึงทำให้เกิดการพูดปากต่อปาก และภาพเผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ต
แต่น้อยคนนักที่จะได้ชื่นชมของจริง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...