หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2055

แตกต่างจากคนอื่นๆที่ตื่นตระหนก

หลินมั่วแค่ก้มศรีษะอย่างสงบ และเหลือบตามองดูคนไข้ที่ดุร้าย

ทันใดนั้นก็ได้ยื่นมือออกไป กดคางของจ้าวเอ้อร์โก่วไว้

ด้วยความเคลื่อนไหวที่เรียบง่าย ขากรรไกรของจ้าวเอ้อร์โก่วก็ไม่มีความรู้สึกไปทันที

ไม่ว่าเขาจะพยายามดิ้นรนสักแค่ไหน ก็ได้แค่อ้าปากกว้างอย่างทำอะไรไม่ได้ และจ้องเขม็งไปที่หลินมั่วด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

ตอนที่ดึงฝ่ามือออก โบกมือขวาทีนึง

ก่อนที่จ้าวเอ้อร์โก่วจะกระโจนเข้าใส่ เข็มเงินหลายเล่มก็ปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขาโดยไม่ทันรู้ตัว จุดที่ฝังเข็มเป็นจุดสำคัญ

ภายใต้สายตาที่ประหลาดใจของทุกคน จ้าวเอ้อร์โก่วได้สงบเงียบลงอย่างน่าอัศจรรย์

ใบหน้านั้นนอนอยู่บนเตียงด้วยความฟินและสงบสุข ไม่มีร่องรอยของความหงุดหงิดที่มีมาก่อนหน้าเลยสักนิด

ผู้คุมสอบหลายตนเบิ่งตาโตทั้งคู่ แล้วต่างคนต่างมองหน้ากัน และได้เห็นความตกใจในสายตาของกันและกัน

เข็มเงินสองสามเล่มฝังไปที่จุดสำคัญตั้งแต่ตอนไหน

ทำไมเข็มเงินธรรมดาๆแค่ไม่กี่เล่ม ถึงได้มีประสิทธิภาพถึงเพียงนี้

เวลานี้ในใจของพวกเขาเต็มไปด้วยคำถาม

และผู้อำนวยการเฉินได้มาถึงถึงข้างเตียงผู้ป่วย

เมื่อเห็นฝ่ามือของหลินมั่วเปื้อนเลือด ก็ได้ถามอย่างเป็นกังวลว่า

“หมอเทวะหลิน มือของคุณเป็นอย่างไร”

หลินมั่วยกฝ่ามือขึ้น แล้วกำแน่น จากนั้นขยับนิ้วเคลื่อนไหว

ยังดีที่แค่โดนกัดที่ผิวหนัง ไม่ได้บาดเจ็บถึงกระดูก

เขาส่ายศรีษะอย่างไม่แยแส ยิ้มเล็กน้อย และพูดกับผู้อำนวยการเฉินว่า

“ไม่เป็นอะไรมาก กรุณานำแอลกอฮอล์และผ้าก๊อซมาให้ด้วยครับ”

หลังจากรอนางพยาบาลตัวน้อยส่งสิ่งของมาให้แล้ว

หลินมั่วได้หยิบแอลกอฮอล์ และล้างแผลด้วยความระมัดระวัง จากนั้นจึงเอาผ้าก็อซพันแผล

หลังจากทำกิจกรรมไปสักพัก พบว่าไม่ได้กระทบต่อการเคลื่อนไหวส่วนของมือในการทำกิจกรรมของตัวเอง

จึงได้พยักหน้าด้วยความพอใจ

แล้วเดินมาที่ข้างเตียงคนไข้อีกครั้ง

หลินมั่วโน้มตัวลง และกระซิบพูดกับจ้าวเอ้อร์โก่วว่า

“อดทนหน่อย ผมสามารถรักษาโรคนี้ให้หายได้”

จ้าวเอ้อร์โก่วรู้สึกว่าอาการคันส่วนใหญ่ในร่างกายของเขาได้ถูกระงับ จึงพยักหน้าอย่างให้ความร่วมมือ

หลังจากตรวจเปลือกตา ฝ้าที่ลิ้น และรากหูแล้ว

หลินมั่วได้ถามคำถามอีกสองสามข้อง่ายๆ