หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2057

หลังจากที่รองผู้อำนวยการเยี่ยมเสร็จ ใบหน้าก็เผยความปิติดีใจ

“หมอเทวดาจริงๆด้วย อาการป่วยของจ้าวเอ้อร์โก่วกลับรักษาหายแล้ว

ผู้คุมสอบชิง สมกับที่เป็นศิษย์ของแพทย์สมาคมของพวกคุณ

ศิษย์ดีได้เพราะครูจริงๆ ฝีมือการแพทย์เช่นนี้ ไม่เกินห้าปีต้องสะเทือนหวาซย่าเป็นแน่”

คำพูดของรองผู้อำนวยการ เปรียบดั่งฝ่ามือตบเข้าที่ใบหน้าผู้คุมสอบเหล่านั้นอย่างจัง

จุดด้อยที่พวกตนแก้ไม่หายเอง ในมือของเหล่าแพทย์รุ่นหลังกลับเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย

“เหอะ ยังมีอะไรจะพูดไหม

ค่อยกลับไปคิดบัญชีกับพวกแก”

พูดจบก็ชิงจ่างก็เตรียมเดินเชิดคอกลับสมาคม

แต่ยังไม่ทันก้าวเท้า รองผู้อำนวยการก็เรียกเขาไว้

“ผู้คุมสอบชิง พูดแล้วก็รู้สึกละอายใจ

โรงพยาบาลของเรา ยังมีคนไข้อีกหนึ่งคนที่เป็นปัญหาใหญ่มาก

หากเป็นไปได้ ขอให้ทุกท่านช่วยหน่อยได้ไหม”

ถึงแม้ว่าน้ำเสียงเกรงใจ แต่คนที่รู้ตัวเองก็จะเข้าใจว่า คนที่รองผู้อำนวยการขอร้องคือหลินมั่ว

เพราะอาการลมพิษ ของคนรุ่นหลัง ทุกคนในที่นี้ได้แสดงฝีมือไปแล้ว

และมีเพียงหลินมั่วเท่านั้นที่รักษาหายได้

นึกถึงตรงนี้ ผู้คุมสอบก็หน้าแดง

ในฐานะที่เป็นหัวหน้าผู้คุมสอบ เวลานี้ชิงจ่างกำลังควบคุมอารมณ์ตัวเอง

เพราะไฟในอย่านำออก ไฟนอกอย่านำเข้า

สำหรับเงื่อนไขของรองผู้อำนวยการ สำหรับคนที่อยู่วงการแพทย์เดียวกัน รู้ว่าไม่ควรพูด

“ผู้อำนวยการเฉินไม่ต้องขนาดนี้ นำทางไปเถอะ”

เมื่อดีใจเสร็จ รองผู้อำนวยการรีบพาทุกคนไปที่ห้องผู้ป่วยในสุดของชั้นหก

“คนไข้คนนี้ อาการเดิมคือเซลล์กระดูกเจริญเกินจากกระดูกสันหลังได้รับบาดเจ็บและเกิดเงี่ยงกระดูก

เนื่องจากตอนที่ส่งมาโรงพยาบาลของเรา ได้กดทับเส้นประสาทไปแล้ว สถานการณ์วิกฤต พวกเราจึงเลือกผ่าตัด”

พูดถึงตรงนี้ รองผู้อำนวยการก็ถอนหายใจ

มองผ่านกระจก เห็นผู้ป่วยภาวะเจ้าชายนิทรานอนอยู่บนเตียงคนไข้

เห็นชัดว่าการผ่าตัดล้มเหลว

เวลานี้ทุกคนต่างส่งสายตาเห็นใจ

หากเป็นการผ่าตัดกระดูกธรรมดา ความยากไม่ได้สูงมาก

แต่หากการผ่าตัดกระดูกสันหลังที่เต็มไปด้วยเส้นประสาท เช่นนั้นก็ไม่ต้องพูดถึงแล้ว

มีความผิดพลาดแม้แต่เล็กน้อย ก็สามารถทำลายเส้นประสาทบนกระดูกสันหลังได้

และผลของความผิดพลาดก็คือคนไข้กลายเป็นเจ้าชายนิทรา

ในฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมกระดูกและประสาทวิทยา หวังเฉียงคือคนที่มีสิทธิออกเสียงมากที่สุด