หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2069

“เจ้าหนุ่มหลิน ไม่ทราบว่าอาจารย์ของเธอเป็นใครงั้นเหรอ”

ในระหว่างที่กำลังอบอุ่นร่างกายผู้อาวุโสไป๋ก็ถามขึ้นอย่างสงสัย

แต่หลินมั่วกลับส่ายหน้าไปมา

“เรียนมั่วครับ ที่ฝึกหลักๆ จะเป็นกำปั้นบาจิกับเทคนิคตัดข้อต่อครับ

ส่วนวิชาอื่นก็เรียนมาอย่างผิวเผิน”

เรียนมั่วคือการเรียนแบบไร้สำนักและฝึกด้วยตัวเอง

หลังจากที่ได้ฟังหลินมั่วอธิบายตัวเองจบ

หางตาของผู้อาวุโสไป๋ก็กระตุกเล็กน้อย

เจ้าหนูนี่เป็นคนเหี้ยม วิชาหลักที่ฝึกทั้งสองอย่างนั้นเป็นเทคนิคฆ่าคน

“ตัวฉันฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้อายุหกสิบกว่าแล้ว เข้ามา”

“เชิญผู้อาวุโสไป๋ครับ”

เมื่อพูดจบทั้งสองคนก็พุ่งเข้าหากันอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองคนแลกหมัดกันไปมา เห็นเพียงค่เงาของการต่อสู้อยู่ในอากาศ

หลังจากลดหมัดกันไปมาอยู่หลายครั้ง

จู่ๆ ผู้อาวุโสไป๋ก็หันตัว

ในตอนที่ไม่ทันตั้งรับนั้นเองหลินมั่วก็ชกอากาศอยู่หลายครั้ง

ในใจของเขาก็คิดว่าไม่ดีแล้ว

ฝนขณะที่เขาจะป้องกันนั้นเองก็เห็นว่าไม่ทันเสียแล้ว

สิ่งที่เขาเห็นมีเพียงคมหมัดของผู้อาวุโสไป๋ที่กระแทกเข้าที่ข้อต่อข้อมือของหลินมั่วอย่างแรง

และโจมตีเข้าตรงที่เอ็นข้อมือพอดี

จากกการโจมตีทำใหหลินมั่วเจ็บเสียจนต้องขบกราม

ในเวลานี้ผู้อาวุไป๋ก็ได้ถอยหลังสิ้นสุดการโจมตี

“เจ้าหนุ่ม อย่าออมแรง

ถึงแม้ว่าฉันจะอายุมากแล้ว แต่กระดูกกระเดี้ยวยังคล่องตัวอยู่”

เห็นได้ชัดว่าการโจมตีที่ลังเลของหินมั่ว

ทำให้ผู้อาวุโสไป๋ไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“ก็ได้ครับใเมื่อผู้อาวุโสไป๋ขอแบบนี้แล้ว เช่นนั้นผู้น้อยเสียมารยาทแล้ว”

พูดจบบ่าทั้งสองข้างของหลินมั่วสั่นสะเทือน บรรยากาศรอบตัวของเราเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

เมื่อเห็นดังนี้แล้ว

ผู้อาวุโสไป๋จึงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“แบบนี้สิถึงจะเป็นคนหนุ่ม เข้ามา!”

พูดจบผู้อาวุโสไป๋ก็ค่อยๆ หมอบลง

แล้วยกมือออกท่าทาง บรรยากาศแห่งการฆ่าฟันราวกับพยัฆ์ร้ายที่งมาจากภูเขาและทำใหผู้เห็นอดไม่ไม่ได้ที่ตะรูสึกครั่นคร้าม

หลินมั่วรู้ตัวว่าผู้อาวุโสไไป๋เริ่มจริงจังแล้ว

เพียงพริบตาเขาก็เลิกคิดทุกอย่าง พลังวิญญาณรอบตัวเคลื่อนตัวไปจนรูปแบบที่แข็งแกร่งที่สุด

“ผู้อาวุโสไป๋ครับ มือเท้าผมไม่มีตา ระวังดด้วยนะครับ”

เพียงก้าวเดียวหลินมั่วก็พุ่งเข้าไปแล้ว