หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2116

เช้าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว อากาศอันบริสุทธิ์ในยามเช้ามักจะสดชื่นและเย็นสบายอยู่เสมอ

ทางฝั่งเมี่ยวโส่วถัง ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะเปิดคลินิกเลย แต่ข้างนอกก็มีคนมาต่อคิวยาวไปสองแถวแล้ว แต่ถ้าหากลองสังเกตดูดี ๆ จะพบว่ามีหนึ่งแถวในหนึ่งแถวที่เกือบทั้งหมดเป็นสาว ๆ วัยรุ่นทั้งนั้น

และสาเหตุหลักของการปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ก็เพราะครีมเสอต่านชิงหลิงที่พัฒนาขึ้นโดยสถาบันฉังเวินนั้นเอง

ยานี้สามารถใช้ได้ทั้งภายในและภายนอก และผลลัพธ์ที่ได้ด้านความสวยความงามก็ดีเป็นอย่างมาก ประสิทธิภาพในการรักษาดีเยี่ยมสำหรับผู้ที่มีปัญหาเรื่องผิว เช่นมี จุดด่างดำ หรือสิว นอกจากนี้ยังมีสรรพคุณทำให้ขาวใสขึ้น

เมื่อเล่ากันปากต่อปาก ครีมเสอต่านชิงหลิงจึงได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ และดึงดูดลูกค้ากลุ่มผู้หญิงจำนวนมากมาเป็นแฟนคลับได้อย่างรวดเร็ว ส่วนอีกแถวหนึ่งนั้น บางทีอาจจะมุ่งมาที่นี่เพราะทักษะทางการแพทย์ของเมี่ยวโส่วแห่งสถาบันฉังเวิน หรือไม่ก็มุ่งมาที่นี่เพราะยาของเมี่ยวโส่วถัง

ถึงแม้จะป่วยเป็นโรคเดียวกัน แต่ก็มีเพียงยาที่ปรุงขึ้นจากเมี่ยวโส่วถังเท่านั้นที่กินเข้าไปแล้วได้ผลลัพธ์ที่ดี หากไปซื้อยาจากร้านอื่นผลลัพธ์ที่ได้จะน้อยมากและแน่นอนว่าสิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือตัวยาของเมี่ยวโส่วถังได้เพิ่มตัวสมุนไพรของดอกอิ๋นซู่เข้าไปด้วย

แม้ว่าจะเป็นส่วนผสมที่น้อยมาก แต่ก็ทำให้ร่างกายของมนุษย์เกิดอาการติดยาประเภทนี้ แม้ว่าจะไม่มีพิษอะไร แต่ก็ทำให้เมี่ยวโส่วถังดึงดูดลูกค้ากลับมาซื้อจำนวนมากได้ด้วยเหตุผลข้อนี้

อาศัยวิธีการทั้งสองอย่างนี้ช่วงเวลาหนึ่งสามารถเป็นจุดสนใจจนบดบังหุยชุนถังไปได้และหลังจากทราบข่าวนี้ คนที่มีความสุขมากที่สุดก็คงเป็นเหล่ยส่าวถิง

นับตั้งแต่ตนเองเกิดความขัดแย้งกับหลินมั่ว เขาก็หาโอกาสแก้แค้นกลับไม่ได้มาโดยตลอดและได้แต่เฝ้าดูอีกฝ่ายมีชื่อเสียงเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ เขาเองก็รู้สึกกังวลมากอยู่เช่นกัน

ตอนนี้เมี่ยวโส่วถังได้รับความนิยมเป็นอย่างมากเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาย่อมดีใจสุด ๆ

“ใครก็ได้ ช่วยฉันติดต่อนัดนักข่าวให้หน่อย ให้พวกเขามาสัมภาษณ์ ๆ เหล่าหมอเทวดารุ่นใหม่ของหุยชุนถัง! นอกจากนี้จำนวนนักข่าวจะต้องมีจำนวนเยอะ ๆ ทางที่ดีเอาแบบเบียดเน้นจนมองไม่เห็นหุยชุนถังไปเลย”

ในเมื่อเมี่ยวโส่วถังงกำลังอยู่ในช่วงเฟื่องฟู ดังนั้นเขาจึงวางแผนจะก่อไฟขึ้นมาอีกหนึ่งกอง ทำให้หุยชุนถังไม่สามารถเปิดกิจการได้ตามปกติไปเลย เมื่อถึงเวลานั้นคนที่ต้องการมารักษาย่อมจะมาที่เมี่ยวโส่วถังอย่างไม่ต้องสงสัย

หลังจากสั่งกำชับหน้าที่ต่าง ๆ ทางนี้เสร็จแล้ว สายตาของเหล่ยส่าวถิงก็กวาดไปที่ผู้จัดการหวังที่อยู่ตรงหน้าเขา

“ผู้จัดการหวัง คุณทุ่มเทแรงกายแรงใจทำงานเพื่อตระกูลเหล่ยของพวกเรามาหลายปีแล้ว ผมเองก็เห็นอยู่ในสายตามาโดยตลอด แต่เมื่อกระทำผิดก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำ”

หลังจากนั้นเหล่ยส่าวถิงก็เคาะโต๊ะตรงหน้าและขมวดคิ้วพูดขึ้น

“ผมไม่อยากทำให้คุณลำบากใจ เอายังนี้ละกัน ภาพวาดชุนฉือซวงเยี่ยนภาพนั้น เดิมทีผมก็ซื้อมาด้วยเงินจำนวนไม่น้อยเพื่อจะมอบให้แก่ผู้อาวุโสไป๋ ต่อมาคุณทำพลาดไปขายให้กับหลินมั่ว เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ ผมหวังว่าคุณจะสามารถทำให้รู้ไปถึงหูของผู้อาวุโสไป๋ได้ คุณเข้าใจความหมายของผมใช่ไหม?”

เมื่อพูดจบ ไป๋เมี่ยนหลังก็เก็บท่าทีวางอำนาจของตัวเองลง และกลับไปหยอกเล่นกับงูน้อยที่อยู่ตรงหน้าต่อ

ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“พูดมาเถอะ”

“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการบำเพ็ญของหลินมั่วคนนั้น”

หลังจากที่ได้ฟังพวกเขาทั้งสองคนบอกว่าต้องเอาชนะหลินมั่วด้วยการโจมตีหนึ่งกระบวนท่า อาฟู่ปรมาจารย์ครึ่งก้าวก็เคยเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ให้ฟังด้วยเช่นกัน

ไป๋เมี่ยนหลังจึงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“คิดไม่ถึงว่า คนผู้นี้จะมีความสามารถด้านการต่อสู้ด้วย น่าสนใจ น่าสนใจ!