หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2124

หลังจากที่นักปราชญ์หญิงตุนหวงได้รับการฝังเข็มจากหลินมั่ว

ทุกครั้งที่ทั้งสองคนเจอหน้ากัน เธอก็อดนึกถึงวันนั้นแล้วหน้าก็แดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

ด้วยเหตุนี้เธอจึงเริ่มหลบหน้าหลินมั่ว

เดิมทีเธอคิดว่าจะรอให้คนอื่นๆ ทานอาหารกลางวันให้เสร็จก่อนแล้วเธอค่อยออกไป เพื่อหลีกเลี่ยงหลินมั่ว

แต่ว่าหลังจากที่คนจากพันธมิตรศิลปะการต่อสู้มาถามหลินมั่ว

ในใจของเธอก็รู้สึกไม่สงบสุข

ด้านนอกหน้าต่างมองเห็นหลินมั่วและไท่จื่อแห่งไห่เฉิงกำลังเดินมา

เธอรีบใช้วิชาลับของตุนหวงเพื่อสังเกตการณ์ทันที

พลังทางจิตวิญญาณเพิ่มขึ้น และดวงตาแห่งสวรรค์ก็เปิดออกทันที

แต่เมื่อเธอมองไปทางหลินมั่ว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป

เห็นเพียงแค่มีพลังแห่งความตายที่ปกคลุมอยู่บนศีรษะของหลินมั่ว

เมื่อนักปราชญ์หญิงตุนหวงกำลังวางแผนที่จะหาที่มาของพลังงานนั้น

พลังที่น่าหวาดกลัวก็ถาโถมเข้ามาจากทุกรอบด้าน

แม้ว่าเธอจะตัดทักษะการสังเกตออกไปทันเวลา แต่ก็ยังสายเกินไป

เลือดสดพุ่งออกมาเต็มโต๊ะ

เธอจับหน้าอกและรีบทำความสะอาดเลือดในปากของเธอ

'ความลับแห่งสวรรค์นั้นไม่อาจค้นพบได้ และผู้ที่ฝ่าฝืนจะถูกสวรรค์ลงโทษ '

นี่คือสิ่งที่อาจารย์ของเธอเน้นย้ำตอนที่เขาถ่ายทอดวิชานี้ให้เธอ

และเพื่อหลินมั่ว นักปราชญ์หญิงตุนหวงก็ใช้วิชานี้

แม้ว่าจะมีโอกาสเกิดอันตราย

หลังจากกินยารักษาจนรู้สึกว่าอาการบาดเจ็บดีขึ้นแล้ว เธอจึงรีบมาหาหลินมั่ว

“หลินมั่ว มานี่ ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ”

เมื่อเห็นท่าทางร้อนรนของเสวี่ยเหลียน หลินมั่วก็พยักหน้า

ท่ามกลางสายตาของไท่จื่อแห่งไห่เฉิง ทั้งสองคนก็เข้ามาด้านในห้อง

“นี่คือบัวหิมะแห่งเขาเสวี่ยซาน และยังเป็นเมล็ดบัวอัคคี”

“นี่ล้วนเป็นยารักษาอาการบาดเจ็บ คุณต้องพกติดตัวไว้”

เมื่อมองสมุนไพรล้ำค่าที่อีกฝ่ายยื่นมาให้

หลินมั่วก็ไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร

“นี่มันอะไรกัน?”

“สมุนไพรเยอะขนาดนี้ คุณเห็นผมเป็นหมูเหรอ?”

ในใจของเสวี่ยเหลียนร้อนรนมาก

“คุณยังจะมายิ้มได้อีก คุณใกล้จะตายแล้วยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ”

พูดจบเธอก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้

“ผมตายยากคุณไม่รู้เหรอ?”

“รอดตายมาได้หวุดหวิด คุณใกล้จะตายแล้วไม่รู้ตัวเหรอ?”

เขาอยากจะบอกว่า เขาไม่มีค่าพอให้เธอทำเช่นนั้น

แต่เมื่อมองดวงตาที่แดงของเธอ

เมื่อตระหนักว่าคำพูดของเขาทำร้ายจิตใจเกินไป เขาจึงรีบดึงมันกลับมา

“วางใจเถอะ ผมไม่ตายหรอก”

“ผม หลินมั่วมีชีวิตที่ยากลำบาก ตอนนั้นมีปรมาจารย์มือดีหลายคนคิดจะฆ่าผม”

“ตอนนี้ผมก็ยังอยู่ดีไม่ใช่เหรอ”

“วางใจเถอะ คนที่ฆ่าหลินมั่วได้ไม่มีอยู่บนโลกนี้หรอก”

พูดจบ หลินมั่วก็ทำท่าอวดเบ่ง ว่าร่างกายของเขากำยำมาก

เมื่อเห็นท่าทางของเขา

เสวี่ยเหลียนก็หัวเราะออกมา

“พรืด ขนาดนี้แล้วยังจะโม้อีก”

“เฮ้อ พูดตามตรง ฉันไม่เชื่อ”

“ช่างเถอะ อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้เลย พวกเราไปทำแผลก่อนดีกว่า”

จู่ๆ เสวี่ยเหลียนก็หน้าแดง

เขาเอ่ยขึ้นอีก

“วางใจได้ ครั้งนี้ไม่ต้องฝังเข็ม”

ก่อนที่หมอนอิงจะลอยมาทางเขา