หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2125

หลังจากได้รับการรักษา อาการบาดเจ็บของเสวี่ยเหลียนก็ดีขึ้น

“คุณพักผ่อน ไม่ต้องเป็นห่วงผม”

รอจนเสวี่ยเหลียนพยักหน้า

หลินมั่วจึงออกไปจากห้อง

มองดูใบไม้เหลืองร่วงหล่นลงสู่พื้นใต้แสงแดดที่แผดเผา

สีหน้าของหลินมั่วเองก็หนักอึ้ง

ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้มาเตือนเขาเป็นการส่วนตัว จากนั้นเสวี่ยเหลียนก็ใช้วิชาตุนหวง

ผลลัพธ์ที่ได้จากทั้งคู่ คือชะตากรรมของเขาที่ใกล้เข้ามา

เขาคาดเดาว่าเรื่องทุกอย่างอาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่มีคนของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้มาสอบถามเขา

เขาคิดเช่นนั้น

ก่อนจะมาถึงห้อง

ส่วนเรื่องสมุนไพรล้ำค่าที่เสวี่ยเหลียนมอบให้ เธอทำท่าบังคับ

หลินมั่วจึงยอมรับมันมา

เขาวางของที่ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้และนักปราชญ์หญิงตุนหวงมอบให้วางไว้บนโต๊ะ

เขาค่อยๆ จมลงสู่ความคิด

แม้ยาอายุวัฒนะจะมีเพียงแค่ครึ่งหนึ่ง แต่ยาหนึ่งเม็ดนั้นฟุ่มเฟือยมาก

ทั้งหมดล้วนเป็นวัตถุดิบที่หายากและมีชื่อ

ประสิทธิภาพเพียงครึ่งเดียวก็สามารถกดอาการบาดเจ็บทุกอย่างได้

ส่วนบัวหิมะของเขาเสวี่ยซานสามารถใช้เป็นยาในการเพิ่มพละกำลังได้

ส่วนเมล็ดบัวอัคคี หลินมั่ววางไว้อีกด้าน

แม้สิ่งนี้จะมีความสามารถในการรักษาแต่ประสิทธิภาพก็ไม่ได้ดีมากนัก คุณสมบัติที่สำคัญคือความงดงาม

สุดท้ายคือเคล็ดวิชาอิสระ

นี่เป็นเคล็ดวิชาที่ได้การรองรับจากปรมาจารย์เต๋าทั้งสววรค์ชั้นห้า

เขานั่งสมาธิบนเตียง

หลังจากที่อ่านเคล็ดวิชาอิสระ หลินมั่วก็เริ่มฝึกจิต

หลังจากใช้เวลาไม่กี่สัปดาห์

เขาก็จะตกใจ เพราะพบว่าเคล็ดวิชาอิสระ เป็นดังที่ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้พูดจริงๆ

เมื่อฝึกฝนเคล็ดวิชานิรมิตรไปด้วย ไม่เพียงแต่ไม่ขัดแย้งกัน

ซ้ำยังส่งเสริมกัน ทำให้ความรวดเร็วในการฝึกฝนของเขาเร็วกว่าเดิมสามสิบเท่า

นี่คือวิธีการฝึกจิตที่บรรยายไว้

ทุกครั้งที่ฝึกฝนเคล็ดวิชาอิสระ ความเร็วในการฝึกจะเพิ่มขึ้นสองเท่า

แม้ว่าการฝึกจิตระดับสูงจะมีข้อสำคัญอยู่สามประการ

แต่เขาทนไม่ได้ เพราะความลึกลับของวิชาที่หลินมั่วสร้างขึ้น

เป็นเวลากว่าหนึ่งปีท่ี่เขาเข้าสู่โลกศิลปะการต่อสู้

ใช้เวลาเพียงครึ่งปี ระดับของเขาก็ขึ้นไปถึงครึ่งหนึ่งของปรมาจารย์แล้ว

เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของเคล็ดวิชานิรมิตร เมื่อรวมกับเคล็ดวิชาอิสระ ก็แข็งแกร่งมาก

รอจนทั้งสองคนไปถึงร้านกาแฟใกล้ๆ และนั่งลง

คุณนายเซวียก็เอ่ยปากทันที

“เป็นอย่างไรบ้าง ปรับตัวกับเมืองจิงได้หรือยัง?”

แม้ว่าซ่งจื่อหลานจะไม่รู้เหตุผลที่คุณนายเซวียมาที่เมืองจิงด้วยตัวเอง

แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยถามมาแล้ว เธอก็ย่อมจำเป็นต้องตอบ

“ก็ดีค่ะ”

“มีเพื่อนๆ คอยช่วยเหลือ ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

“เพื่อน? หลินมั่วเหรอ?”

เมื่อถูกคุณนายเซวียถามเช่นนี้ ซ่งจื่อหลานก็ชะงักไป

ก่อนจะพยักหน้า

เวลานี้ ใบหน้าของคุณนายเซวียค่อยๆ เผยความดีใจออกมา

ถึงขั้นคอยช่วยเหลือคนอื่นได้

แสดงว่าเจ้าเด็กนั่นก็อยู่อย่างสบายในเมืองนี้

คิดถึงตรงนั้น เธอก็เอ่ยต่อ

“ที่ฉันมาเมืองจิงครั้งนี้ ก็เพื่อคิดค้นสเปรย์อวิ๋นช่วงให้พวกเธอใหม่”

“ฉันต้องการหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์”

เมื่อเธอพูดออกมา ทุกอย่างก็เงียบสงบ