หลังจากได้รับการรักษา อาการบาดเจ็บของเสวี่ยเหลียนก็ดีขึ้น
“คุณพักผ่อน ไม่ต้องเป็นห่วงผม”
รอจนเสวี่ยเหลียนพยักหน้า
หลินมั่วจึงออกไปจากห้อง
มองดูใบไม้เหลืองร่วงหล่นลงสู่พื้นใต้แสงแดดที่แผดเผา
สีหน้าของหลินมั่วเองก็หนักอึ้ง
ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้มาเตือนเขาเป็นการส่วนตัว จากนั้นเสวี่ยเหลียนก็ใช้วิชาตุนหวง
ผลลัพธ์ที่ได้จากทั้งคู่ คือชะตากรรมของเขาที่ใกล้เข้ามา
เขาคาดเดาว่าเรื่องทุกอย่างอาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่มีคนของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้มาสอบถามเขา
เขาคิดเช่นนั้น
ก่อนจะมาถึงห้อง
ส่วนเรื่องสมุนไพรล้ำค่าที่เสวี่ยเหลียนมอบให้ เธอทำท่าบังคับ
หลินมั่วจึงยอมรับมันมา
เขาวางของที่ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้และนักปราชญ์หญิงตุนหวงมอบให้วางไว้บนโต๊ะ
เขาค่อยๆ จมลงสู่ความคิด
แม้ยาอายุวัฒนะจะมีเพียงแค่ครึ่งหนึ่ง แต่ยาหนึ่งเม็ดนั้นฟุ่มเฟือยมาก
ทั้งหมดล้วนเป็นวัตถุดิบที่หายากและมีชื่อ
ประสิทธิภาพเพียงครึ่งเดียวก็สามารถกดอาการบาดเจ็บทุกอย่างได้
ส่วนบัวหิมะของเขาเสวี่ยซานสามารถใช้เป็นยาในการเพิ่มพละกำลังได้
ส่วนเมล็ดบัวอัคคี หลินมั่ววางไว้อีกด้าน
แม้สิ่งนี้จะมีความสามารถในการรักษาแต่ประสิทธิภาพก็ไม่ได้ดีมากนัก คุณสมบัติที่สำคัญคือความงดงาม
สุดท้ายคือเคล็ดวิชาอิสระ
นี่เป็นเคล็ดวิชาที่ได้การรองรับจากปรมาจารย์เต๋าทั้งสววรค์ชั้นห้า
เขานั่งสมาธิบนเตียง
หลังจากที่อ่านเคล็ดวิชาอิสระ หลินมั่วก็เริ่มฝึกจิต
หลังจากใช้เวลาไม่กี่สัปดาห์
เขาก็จะตกใจ เพราะพบว่าเคล็ดวิชาอิสระ เป็นดังที่ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้พูดจริงๆ
เมื่อฝึกฝนเคล็ดวิชานิรมิตรไปด้วย ไม่เพียงแต่ไม่ขัดแย้งกัน
ซ้ำยังส่งเสริมกัน ทำให้ความรวดเร็วในการฝึกฝนของเขาเร็วกว่าเดิมสามสิบเท่า
นี่คือวิธีการฝึกจิตที่บรรยายไว้
ทุกครั้งที่ฝึกฝนเคล็ดวิชาอิสระ ความเร็วในการฝึกจะเพิ่มขึ้นสองเท่า
แม้ว่าการฝึกจิตระดับสูงจะมีข้อสำคัญอยู่สามประการ
แต่เขาทนไม่ได้ เพราะความลึกลับของวิชาที่หลินมั่วสร้างขึ้น
เป็นเวลากว่าหนึ่งปีท่ี่เขาเข้าสู่โลกศิลปะการต่อสู้
ใช้เวลาเพียงครึ่งปี ระดับของเขาก็ขึ้นไปถึงครึ่งหนึ่งของปรมาจารย์แล้ว
เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของเคล็ดวิชานิรมิตร เมื่อรวมกับเคล็ดวิชาอิสระ ก็แข็งแกร่งมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
ราคาภาพตอนแรกบอก 2 ล้าน 5 แสน ต่อเหลือ 2 ล้าน ตอนท้ายบอก 2 แสน เพิ่มเป็น 6 แสน 555...
นิยายจีนร่วมสมัย อ่านก็ให้ได้สิ่งดีๆมากมาย...
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...