หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2139

หลังจากที่ให้ทีมแพทย์ส่งเครื่องมือในการปฐมพยาบาลเบื้องต้นมา

หลินมั่วยึดข้อมือของจี้เฉียนจวิ้นให้ตรงก่อนจากนั้นจึงเอายาจิงจวงที่เขาทำขึ้นมาเองมาทาให้

สุดท้ายก็เข้าเฝือกบริเวณที่บาดเจ็บ

“ช่วงนี้เวลาต้องระวังเรื่องการพักฟื้นอาการบาดเจ็บของกล้ามเนื้อและกระดูกใช้เวลาหนึ่งร้อยวันถึงจะดีขึ้น

ประกอบกับอาการบาดเจ็บของกล้ามเนื้อแขนทั้งหมด ช่วงครึ่งเดือนนี้คุณจึงยังไม่สามารถใช้งานแขนข้างขวาได้”

จี้เฉียนจวิ้นในเวลานี้สีหน้าเต็มไปด้วยความอึดอัดใจ

เดิมทีแค่คิดอยากที่จะสร้างปัญหาให้กับหลินมั่วเพื่อระบายความแค้นให้กับรั่วหรง

แต่ตอนนี้กลับทำให้ตัวเองต้องเสียแขนไปข้างหนึ่ง

อีกทั้งยังอยู่ต่อหน้ามือวางอันดับต้นทั้งหลาย

เขาในเวลานี้แทบไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว

“ขอบใจ

พวกคุณไปฝึกกันเองก่อน

อีกประเดี๋ยวผมจะให้ครูฝึกคนอื่นมาแทน”

พูดจบเขาก็รีบออกไปจากที่นี่ทันที

ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษที่ตัวเองหาเหาใส่หัวเอง

ทว่าเรื่องที่พบเจอมาเขาก็ยิ่งรู้สึกว่ากระบี่ของหลินมั่วนั้นไม่ธรรมดา

ในสนามฝึกซ้อม

หลังจากที่ลูกศิษย์ตระกูลไป๋และตระกูลจีทราบข่าวที่จี้เฉียนจวิ้นบาดเจ็บ

จากที่ไต่ถามแล้วก็รู้มาว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหลินมั่ว

รีบเดินทางมาที่ห้องฝึกซ้อมที่หลินมั่วอยู่ทันที

“คนไหนคือหลินมั่วโผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้”

“ผมเอง”

รอจนหลินมั่วก้าวไปด้านหน้า

อีกฝ่ายยี่สิบกว่าคนก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงจู่โจมเข้าใส่หลินมั่วทันที

ห้านาทีต่อมา

ครูฝึกคนใหม่ก็มาถึงห้องฝึกซ้อม

เมื่อเห็นคนมากมายนอนกระจัดกระจายอยู่ที่พื้นเขาก็ขมวดคิ้ว

จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม

“พวกคุณทั้งหลายเป็นใคร?

ไม่ใช่มือวางอันดับต้นไสหัวออกไปให้หมด”

อย่างไรเสียห้องฝึกซ้อมหนึ่งห้องมีคนมากสุดได้แค่สิบคน

สำหรับคนอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นใครถ้าไม่ใช่มือวางอันดับต้นบุกรุกเข้ามาในห้องฝึกซ้อม

ความเข้าใจในเรื่องการต่อสู้ ประสบการณ์การสู้รบรวมไปถึงประสบการณ์การต่อสู้จริงย่อมเชี่ยวชาญชำนาญเป็นอย่างดี

ในระหว่างการฝึกซ้อมถึงแม้จะมีมือวางอันดับต้นถูกตัดสิทธิออกไปจริง แต่ก็เป็นจำนวนที่น้อยมาก

สำหรับคนที่เหลือจึงเริ่มต้นทันที การฝึกฝนวิชาก็มีการพัฒนาก้าวหน้าไม่น้อยเลยทีเดียว

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

การฝึกซ้อมอันสั้นในช่วงห้าวันก็ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว

วันต่อมาผู้คนส่วนใหญ่เข้าสู่สภาวะของการฝึกฝนอย่างบ้าคลั่งเพื่อทำการวิ่งเข้าเส้นชัยปิดท้ายสำหรับการแข่งขัน

สำหรับหลินมั่งเขากำลังเตรียมของขวัญวันเกิดให้กับคุณย่าไป๋

หลินมั่วนั่งรถเฟอร์รารี่ของไป๋รั่วหรงมาถึงที่บ้านตระกูลไป๋

ในเวลานี้ที่ด้านนอกคฤหาสน์หลังใหญ่มีรถหรูมากมายจอดอยู่เต็มไปหมด

และผู้ที่มีสิทธิ์เข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าล้วนแต่เป็นคนชนชั้นสูงในเมืองจิงทั้งสิ้น

เมื่อเห็นไป๋รั่วหรงพาชายหนุ่มแปลกหน้ามาด้วยสายตาของทุกคนต่างจ้องมองด้วยความประหลาดใจ

คนที่สามารถคลุกคลีกับวงการนี้ได้ต่อให้ไม่รู้จักกันแต่อย่างน้อยก็ยังมีความประทับใจอยู่

แต่หลินมั่วนั้นเป็นคนแปลกหน้าจริง ๆ เป็นน้องใหม่มีแค่ไม่กี่คนในที่นี้ที่รู้จักเขา

และคนรุ่นเดียวกับไป๋รั่วหรงก็มองเธอด้วยสายตาชื่นชม

แต่เมื่อมองหลินมั่วจู่ ๆ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นร้ายกาจทันที