หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2138

ภายในห้องฝึกทุกคนต่างมองหน้ากัน

เมื่อพวกเขามองหน้ากันก็เห็นแววตาที่ประหลาดใจของอีกฝ่าย

พละกำลัง ความคล่องตัว การตอบสนอง เป็นสามสิ่งสำคัญของศิลปะการต่อสู้ หลินมั่วผู้นี้ล้ำหน้าไปไกลกว่าตัวเองแล้ว

ยังไม่ทันได้แข่งขันเลยนะ มีบางคนเห็นถึงตอนจบแล้ว

และในตอนนี้เองจี้เฉียนจวิ้นถึงได้ตระหนักว่าพลังหลินมั่วแข็งแกร่งมาก

การตีเมื่อครู่นี้ใกล้เคียงกับการใช้พลังโจมตีทั้งหมดของปรมาจารย์

และนี่ก็ยังเป็นสถานการณ์ตอนที่กระบี่ยาวยังไม่ได้ถูกดึงออกมาจากฝัก

ถ้าหาก...

เมื่อภายในใจเกิดความคิดนี้

ในใจจี้เฉียนจวิ้นอดที่จะสงสัยกระบี่ของหลินมั่วไม่ได้

“กระบี่เล่มนี้ผมขอดูหน่อยได้ไหม?”

เมื่อหลินมั่วแกว่งดาบนั้นออกมาก็คาดหวังกับผลลัพธ์ไว้อยู่แล้ว

ถึงแม้ว่าจะถูกอวี้สูตัวจริงสร้างตราประทับไว้ตราบใดที่กระบี่ไท่อายังใช้งานอยู่

ผู้แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์มักจะสามารถรับรู้ได้

และเขานึกถึงสิ่งที่จี้เฉียนจวิ้นพุ่งเป้ามาก่อนหน้านี้

จู่ ๆ หลินมั่วก็เกิดความคิดอื่นขึ้นมา

“ได้อยู่แล้ว

เพียงแต่กระบี่เล่มนี้เมื่อควักออกมาจำเป็นต้องเห็นเลือด ภายในมีพลังแห่งขุนเขาแฝงอยู่

ผู้ฝึกจี้ต้องระวังความปลอดภัยด้วยนะ”

ในขณะที่พูดหลินมั่วก็ว่ากระบี่ไท่อาลงบนพื้น

ทันทีที่เขาปล่อยมือเขาก็กระตุ้นพลังวิญญาณกระบี่ไท่อา

อย่างไรก็ตามจี้เฉียนจวิ้นกลับหัวเราะเย้ยหยันคำเตือนของเขา

ปกติเวลาฝึกการต่อสู้ดาบเล่มใหญ่หนักหลายร้อยกิโลกรัมเขาก็สามารถยกขึ้นมาได้อย่างสบาย ๆ

แต่ตอนนี้เป็นเพียงแค่ดาบเล่มยาวก็เท่านั้น

โชคดีที่จุดรวมพลังเป็นเหมือนการตั้งท่านั่งม้า

เมื่อมือขวาของเขาจับที่ด้ามกระบี่พลังสะท้อนกลับอันแข็งแกร่งก็จู่โจมเข้าใส่ทันที

หากไม่ใช่เพราะมีความสามารถด้านปรมาจารย์ฝ่ามือของเขาก็เกือบจะกระเด็นออกไปแล้ว

จากการเคลื่อนไหวนี้เขาจึงใส่ใจกับคำเตือนก่อนหน้านี้ของหลินมั่ว

หลังจากนั้นก็เห็นเขาตะโกนเสียงดัง

“จงลอยขึ้นมา”

เมื่อสิ้นเสียงกระบี่เล่มยาวที่อยู่บนพื้นกลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

ในเวลานี้ ณ บริเวณตรงนั้นเกิดความกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย

แน่นอนว่าคนอื่นที่เห็นฉากนี้ก็รีบเบือนหน้ามองแก้มทันทีแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น