หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2144

จากงานเลี้ยงที่คึกคัก

แต่เมื่อสิ้นเสียงผู้มาใหม่อย่างผู้อาวุโสไป๋ ทำให้คนทั้งงานต่างตกอยู่ในความเงียบ

ระหว่างที่ผู้อาวุโสไป๋กำลังเดินผ่านห้องโถง

สายตาของเขาก็เหลือบมองคนในงานไปด้วย ทำให้คนที่หัวเราะเยาะหลินมั่วเมื่อครู่หายใจติดๆ ขัดๆ ขึ้นมา

เดิมทีพวกเขาคิดว่าหลินมั่วเข้ามาที่งานเลี้ยงได้เพราะรู้จักกับไป๋รั่วหรง

ใครจะไปคิดว่าเขาถูกผู้อาวุโสไป๋เชิญมาด้วยตัวเอง

ในตอนนี้พวกเขาไม่เพียงแต่จะตกที่นั่งลำบาก แถมยังทำให้ผู้อาวุโสไป๋ไม่ประทับใจอีกด้วย

เมื่อนึกได้ดังนั้น พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะตบปากตัวเองที่พูดมาก

ในส่วนของผู้อาวุโสไป๋

เขารีบเดินไปถึงโซนของแขกกิตติมศักดิ์

ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่โต๊ะของสมาคมแพทย์ ใบหน้าที่เรียบตึงในตอนแรกกลับมีรอยยิ้มขึ้นมาทันที

“ขอบคุณท่านเจียงมาก

แม้งานจะยุ่งขนาดนี้แต่ก็หาเวลามาร่วมงานเลี้ยงตัวตัวเอง”

เขาไม่ได้พูดออกมาเพราะเกรงใจ

แต่ช่วงนี้ทางสมาคมแพทย์กำลังเตรียมการแข่งขันอยู่ ทำให้ยุ่งมากจริงๆ

ประกอบกับที่นายแพทย์ระดับสูงหลายคนต้องไปจัดการเรื่องเร่งด่วนบางอย่าง

จนในตอนนี้ยังไม่ออกมาพบปะผู้คน

ทำให้เจียงจื่อและคนอื่นๆ ยุ่งเข้าไปใหญ่

“ท่านไป๋เกรงใจผมเกินไปแล้ว งานของคุณนายไป๋เป็นงานใหญ่

ต่อให้จะยุ่งแค่ไหนผมก็ต้องหาเวลามาให้...”

แต่ทว่าเจียงจื่อยังไม่ทันพูดจบ

เขาก็หยุดพูดไปเสียดื้อๆ เขามองท่าทางกระฉับกระเฉงของผู้อาวุโสไป๋

ก่อนจะถามขึ้นด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

“ท่านไป๋ กระดูกของท่านดีขึ้นแล้วงั้นเหรอ”

เขาจำได้ว่าตอนที่เจอท่านไป๋ครั้งที่แล้ว ท่านไป๋กำลังทำการรักษากับหลินมั่วอยู่

ผู้อาวุโสไป๋ยิ้มออกมาอย่างร่าเริง

“เพราะได้หมอเทวดา ทำให้อาการป่วยหายเป็นปลิดทิ้ง

ที่น่ามหัศจรรย์ก็คือฝีมือการต่อสู้ก็ได้พัฒนาขึ้นด้วย”

เมื่อได้ยินดังนั้นเจียงจื่อก็อึ้งไป

นี่มันโรคที่แม้แต่ตัวเขาหรืออาจารย์ของเขาก็ยังจนปัญญาที่จะรักษา

หรือว่าเทพผู้เฒ่าจะกลับมาที่เมืองจิงแล้ว

ในตอนนี้คนในงานต่างเปลี่ยนจุดสนใจทันที

หลังจากที่ผู้อาวุโสไป๋ได้กล่าวทักทายเจียงจื่อเสร็จ

เขาก็ได้เดินมานั่งกับคุณย่าไป๋ในตำแหน่งประธาน

เป็นสามีภรรยากันมาหลายปี เขาย่อมรู้จักนิสัยของภรรยาตัวเองดี

เป็นเพราะเรื่องของหรงหรง ทำให้ภรรยาของเขาไม่พอใจในตัวหลินมั่ว

และพวกเด็กๆ ก็คงจะเดาเรื่องนี้ออกด้วยเช่นกัน

ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะกล้ามาที่งานเลี้ยงได้ยังไง

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงขยับเข้าไปใกล้ๆ คุณย่าไป๋ก่อนจะกระซิบกับเธอ

คุณย่าไป๋พยักหน้าด้วยสีหน้างุนงงเล็กน้อย

ก่อนที่ผู้อาวุโสไป๋จะยืนขึ้น

หลังจากที่เขาใช้สายตากวาดมองคนในงานแล้ว เขาก็พูดขึ้นว่า

“หลินมั่วอยู่ไหน”

เมื่อได้ยินดังนั้น คนอื่นๆ ต่างคิดว่าผู้อาวุโสไป๋ต้องการที่จะจัดการกับหลินมั่วเพราะเรื่องของขวัญ

ถึงแม้ของขวัญจะถือเป็นสิ่งที่แสดงน้ำใจไมตรี

แต่ของขวัญของหลินมั่วมันก็ธรรมดาเกินไป เหมือนกับกำลังดูถูกผู้รับอยู่