หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2145

เรื่องของขวัญเป็นเรื่องของหน้าตาผู้ให้

เหมือนกับราชาตอนใต้และราชาแห่งดาบจางไป่หลิงที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลไป๋มากนัก

แต่ของขวัญที่พวกเขานำมาก็ไม่ได้น่าเกลียดจนเกินไป

แต่สำหรับหลินมั่วที่ซื้อของมาจากข้างทาง และบอกว่านี่คือของขวัญที่มอบให้คุณย่าไป๋ พวกเขาไม่เคยเจอมาก่อน

เตรียมตัวรับบทลงโทษของผู้อาวุโสไป๋ได้เลย

ในตอนนี้คนอื่นๆ ต่างกำลังเฝ้ารอสงครามระหว่างผู้อาวุโสไป๋และหลินมั่ว

และในตอนนั้นเอง

หลินมั่วก็ค่อยๆ ยืนขึ้นท่ามกลางกลุ่มคน

เขากลายเป็นจุดสนใจของคนในงานทันที หลินมั่วจัดคอเสื้อตัวเองให้เข้าที่

ก่อนจะยืดตัวตรง และโค้งคำนับอย่างสุภาพ

“ลูกศิษย์หลินมั่วขอกล่าวทักทายท่านอาจารย์”

ห้ะ!

เมื่อสิ้นเสียงของหลินมั่ว คนอื่นๆ ต่างเลิกตากว้างด้วยความตกใจ

บางคนถึงขั้นลุกขึ้นยืน

คำว่าท่านอาจารย์ พวกเขาได้ยินมันอย่างชัดเจน

ไม่รอให้พวกเขาดึงสติกลับมา

ผู้อาวุโสไป๋ก็ได้พยักหน้า และพูดขึ้นอย่างจริงจัง

“หลินมั่วมาข้างหน้าสิ”

หลินมั่วชะงักไปเล็กน้อย

ดูจากท่าทีของผู้อาวุโสไป๋ เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสไป๋อยากให้เขาทำการไหว้ครู

แต่แค่ช่วงนี้เขายุ่งอยู่กับการกลั่นยารวมไปถึงการฝึก

เวลาที่สามารถเจียดออกมาได้ เขาก็ใช้ไปกับการมาร่วมงานเลี้ยงของคุณย่าไป๋

เขาเตรียมของตอบแทนอาจารย์ไม่ทันจริงๆ

แต่ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว หลินมั่วก็ทำได้แค่ต้องเดินไปข้างหน้า

“ครับ!”

พูดจบเขาก็เดินเข่าเข้าไปหาผู้อาวุโสไป๋

“เอาไม้บรรทัดมา”

เมื่อผู้อาวุโสไป๋พูดจบก็ยื่นมือขวาออกไป

ลุงโซ่วที่อยู่ข้างๆ ก็รีบหยิบไม้บรรทัดที่มีตราประทับว่า 'ไป๋' ส่งไปให้เขาทันที

“เข้าร่วมกับพวกเรา ก็ถือว่าเป็นลูกศิษย์ของพวกเรา

ต้องยอมรับวิชาการต่อสู้ของสำนักไป๋ และสืบต่อชื่อเสียงของสำนักต่อไป”

“อาจารย์มีกฎอยู่สามข้อ”

“หนึ่ง ต้องเป็นคนดี ไม่ทำเรื่องผิด และไม่มีความคิดที่ชั่วร้าย”

พูดจบ ผู้อาวุโสไป๋ก็ใช้ไม้บรรทัดกดลงไปบนไหล่ข้างซ้ายของหลินมั่ว

“สอง ไม่ยโสโอหัง อวดอ้างว่าตนดี และมีจิตใจที่มั่นคง”

ไม้บรรทัดกดลงไปที่ไหล่ด้านขวาของหลินมั่ว

“สาม ต้องเคารพครูบาอาจารย์”

และสุดท้ายไม้บรรทัดก็ถูกกดลงบนหลังของหลินมั่ว