หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2148

ทางด้านผู้อาวุโสไป๋ที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้นึกถึงตรงนี้

แต่เมื่อถูกไป๋รั่วหรงเตือนเขาก็ได้สติ

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ได้ตัดสินใจไปแล้ว

ผู้อาวุโสไป๋อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

เมื่อนายหญิงใหญ่เห็นชายชราลำบากใจเธอก็ออกมาจากมุมอับด้านข้าง

“หรงหรง ไม่ใช่ว่าหลานเตรียมการเต้นรำให้ย่าชุดหนึ่งเหรอ

ออกไปแสดงก่อนสิ เดี๋ยวย่าจะบอกปู่ให้ปู่บอกหลานเองว่าจะแก้ไขอย่างไร”

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ชอบหลินมั่ว

แต่สำหรับไป๋รั่วหรงแล้วนั้นเธอรักเป็นอย่างมาก

เมื่อเห็นท่าท่างน่าสงสารของหลานสาวแล้วเธอก็รู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก

เมื่อพูดเช่นนี้ออกไปแล้ว

ถึงแม้ว่าไป๋รั่วหรงจะสงสัยแต่ก็ออกไปเตรียมการเต้นรำของตัวเองอย่างว่าง่าย

เสียงเงียบไปไม่นาน

ไฟในห้องโถงก็ดับลงอย่างกะทันหัน

ภายใต้แสงไฟที่ส่องลงไปนั้นมีไป๋รั่วหรงที่อยู่ในชุดโบราณแขนยาวยืนนิ่งสงบอยู่

กู่เจิงเริ่มบรรเลงขึ้น

พร้อมกับเสียงเพลงที่ดังมาจากที่ไกลๆ

ร่างอ้อนแอ้นของเธอนั้นเคลื่อนไหวอย่างอ่อนช้อย

บวกกับใบหน้าที่กระชากใจคนของไป๋รั่วหรง

ในชั่วขณะหนึ่งความชื่นชมของคนหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะกระสับกระส่ายขึ้นอีกครั้ง

ประกอบกับเพลงอันอ้อยอิ่งและดนตรีที่ไพเราะ

ภาพตรงหน้าจึงดูราวกับเซียนที่กำลังร่ายรำอยู่ในโลกมนุษย์

ในขณะที่ทุกจดจ่ออยู่กับการแสดงนั้น

ก็เห็นแขนเรียวของไป๋รั่วหรงโบกมือเล็กน้อย แขนเสื้อที่ยาวของเธอก็กลายเป็นสายรุ้งและกระทบลงบนกลองหนังวัวที่อยู่รอบๆ

จังหวะกลองที่น่าเบื่อก็ดังไปทั่วห้องโถงทันที

คนที่มองออกก็มองออก ส่วนคนที่มองไม่ออกนั้นก็ชมอย่างสนุกสนาน

เมื่อเสียงนี้กระทบเข้ากับโสตประสาทของชายชรา

นี่มันไม่ใช่วิชาชายเสื้อไล่เมฆาของดาบเนี่ยอีเหรอ

หัวใจหลักของกระบวนท่านี้อยู่ที่ความแข็งแกร่งผสมเข้ากับความนุ่มนวลโดยซ่อนเร้นเจตนาฆ่าเอาไว้

ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ท่าที่ทรงพลังที่สุดในเพลงดาบเนี่ยอี แต่ก็เป็นท่าที่เข้าใจยากที่สุด

เมื่อนึกถึงตรงนี้

ดวงตาของชายชราก็สว่างวาบ

คิดไม่ถึงเลยว่าหลานสาวคนโตของเขาจจะมีพรสวรรค์ในด้านการฝึกยุทธแบบนี้

ในขณะเดียวกันเขาก็นึกวิธีแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับเรื่องลำดับความอาวุโสของหลินมั่วกับไป๋รั่วหรงออก

บทเพลงได้จบลง

ท่าทางการร่ายรำที่งดงามของไป๋รั่วหรงไม่เพียงแต่กระชากใจของคนหนุ่มในงาน