หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2148

ทางด้านผู้อาวุโสไป๋ที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้นึกถึงตรงนี้

แต่เมื่อถูกไป๋รั่วหรงเตือนเขาก็ได้สติ

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ได้ตัดสินใจไปแล้ว

ผู้อาวุโสไป๋อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

เมื่อนายหญิงใหญ่เห็นชายชราลำบากใจเธอก็ออกมาจากมุมอับด้านข้าง

“หรงหรง ไม่ใช่ว่าหลานเตรียมการเต้นรำให้ย่าชุดหนึ่งเหรอ

ออกไปแสดงก่อนสิ เดี๋ยวย่าจะบอกปู่ให้ปู่บอกหลานเองว่าจะแก้ไขอย่างไร”

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ชอบหลินมั่ว

แต่สำหรับไป๋รั่วหรงแล้วนั้นเธอรักเป็นอย่างมาก

เมื่อเห็นท่าท่างน่าสงสารของหลานสาวแล้วเธอก็รู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก

เมื่อพูดเช่นนี้ออกไปแล้ว

ถึงแม้ว่าไป๋รั่วหรงจะสงสัยแต่ก็ออกไปเตรียมการเต้นรำของตัวเองอย่างว่าง่าย

เสียงเงียบไปไม่นาน

ไฟในห้องโถงก็ดับลงอย่างกะทันหัน

ภายใต้แสงไฟที่ส่องลงไปนั้นมีไป๋รั่วหรงที่อยู่ในชุดโบราณแขนยาวยืนนิ่งสงบอยู่

กู่เจิงเริ่มบรรเลงขึ้น

พร้อมกับเสียงเพลงที่ดังมาจากที่ไกลๆ

ร่างอ้อนแอ้นของเธอนั้นเคลื่อนไหวอย่างอ่อนช้อย

บวกกับใบหน้าที่กระชากใจคนของไป๋รั่วหรง

ในชั่วขณะหนึ่งความชื่นชมของคนหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะกระสับกระส่ายขึ้นอีกครั้ง

ประกอบกับเพลงอันอ้อยอิ่งและดนตรีที่ไพเราะ

ภาพตรงหน้าจึงดูราวกับเซียนที่กำลังร่ายรำอยู่ในโลกมนุษย์

ในขณะที่ทุกจดจ่ออยู่กับการแสดงนั้น

ก็เห็นแขนเรียวของไป๋รั่วหรงโบกมือเล็กน้อย แขนเสื้อที่ยาวของเธอก็กลายเป็นสายรุ้งและกระทบลงบนกลองหนังวัวที่อยู่รอบๆ

จังหวะกลองที่น่าเบื่อก็ดังไปทั่วห้องโถงทันที

คนที่มองออกก็มองออก ส่วนคนที่มองไม่ออกนั้นก็ชมอย่างสนุกสนาน

เมื่อเสียงนี้กระทบเข้ากับโสตประสาทของชายชรา

นี่มันไม่ใช่วิชาชายเสื้อไล่เมฆาของดาบเนี่ยอีเหรอ

หัวใจหลักของกระบวนท่านี้อยู่ที่ความแข็งแกร่งผสมเข้ากับความนุ่มนวลโดยซ่อนเร้นเจตนาฆ่าเอาไว้

ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ท่าที่ทรงพลังที่สุดในเพลงดาบเนี่ยอี แต่ก็เป็นท่าที่เข้าใจยากที่สุด

เมื่อนึกถึงตรงนี้

ดวงตาของชายชราก็สว่างวาบ

คิดไม่ถึงเลยว่าหลานสาวคนโตของเขาจจะมีพรสวรรค์ในด้านการฝึกยุทธแบบนี้

ในขณะเดียวกันเขาก็นึกวิธีแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับเรื่องลำดับความอาวุโสของหลินมั่วกับไป๋รั่วหรงออก

บทเพลงได้จบลง

ท่าทางการร่ายรำที่งดงามของไป๋รั่วหรงไม่เพียงแต่กระชากใจของคนหนุ่มในงาน

คิดไม่ถึงเลยว่าตาแก่หัวโบราณจะยอมมอบเคล็ดวิชาให้กับไป๋รั่วหรง

เพียงแต่ที่เธอไม่รู้ก็คือ

ผู้อาวุโสไป๋นั้นได้มีความสุขเป็นอย่างมากกับการแสดงทักษะการต่อสู้ของหลานสาวอย่างกะทันหัน

มีคุณสมบัติแบบนี้ในอนาคตไป๋รั่วหรงไม่แน่ว่าอาจจะไปได้ไกลกว่าเขาในเส้นทางการฝึกยุทธ

แน่นอนว่าในนี้มีความคิดของผู้อาวุโสไป๋ที่คิดแก้ปัญหาเรื่องลำดับอาวุโสด้วย

ไป๋รั่วหรงมองเคล็ดวิชาฝึกยุทธในมือก็ยิ่งไม่เข้าใจ

ตอนนี้สิ่งที่เธอสนใจที่สุดไม่ใช่สิ่งนี้นี่

ลุงโซ่วที่อยู่ด้านข้างย่อมมองออกถึงความผิปกตินี้

“คุณหนูรับรีบรับตำราเมฆาไหลเลื่อนนี้ไปสิครับ นี่ไม่ได้หมายความว่าคุณปู่สอนวิชายุทธให้คุณหนูแล้วหรือครับ

ตอนนั้นคุณหนูกับหลินมั่วก็จะกลายเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกันแล้ว”

“นายพูดมากไปแล้ว！”

ถูกผู้อาวุโสไปตำหนิพร้อมยิ้มๆ ลุงโซ่วก็ยิ้มอย่างรู้ทันแล้วถอยออกมา

เมื่อเข้าใจความหมายแล้ว

ใบหน้าของไป๋รั่วหรงก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณท่านอาจารย์ค่ะ หรงเอ๋อร์ขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ”

พูดจบเธอก็กระโดดโลดเต้นออกไปจากบริเวณนี้

ท่าทางซุกซนเช่นนี้ย่อมทำให้ผู้อาวุโสไป๋ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

“แม่เด็กคนนี้นี่”