หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2167

“เหอะๆ แค่นี้เองเหรอ?”

“คุณหนูอิงจำคนผิดหรือเปล่า”

“ความสามารถมันก็มีแค่นี้”

ยังไม่ทันพูดจบ

ลูกศิษย์ของนักพรตฮาจิมันก็ถือโอกาสปล่อยหมัด

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้สนใจการลอบโจมตีของคนอื่นเลย

อย่างไรก็ตามกวาเถียนอิงไม่ได้สนใจคำเยาะเย้ยนั้น

ความปรารถนาเดียวในใจของเธอตอนนี้คือการฆ่าหลินมั่ว

“ศิษย์พี่เน็นชิน รีบจัดการหลินมั่วเถอะ”

แต่คิอิชิ เน็นชินกลับส่ายหน้า

“แม้ว่าตรงนี้จะเป็นทะเลหลวง”

“แต่พวกเราอยู่บนเรือรบของราชันย์แห่งทะเลตะวันออก”

“หากฆ่าหลินมั่ว จะต้องไม่เป็นผลดีต่อคุณชายหนานกง”

หากไม่ใช่เพราะเหตุการณ์ก่อนหน้านี้

เขาก็คงจะไม่ไว้หน้าหนานกงจิงเลวี่ยเลย

แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมือนกัน

แต่ระหว่างที่กวาเถียนอิงกำลังรู้สึกผิดหวัง

คิอิชิ เน็นชินก็เสริมขึ้นมา

“แม้จะยังไม่ฆ่ามัน แต่หักแขนมันสักข้างคงจะได้”

เมื่อพูดจบ

ก็เกิดพลังอันน่าสะพรึงกลัวรอบตัวเขา

ระหว่างที่เขากะพริบตา พลังของดาบก็กลายเป็นเงา

แวบแรกที่มองราวกับเสือที่มีมีดอยู่ในปากและกำลังเดินตรงเข้ามา

หลินมั่วที่ถูกต่อยที่หลังก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

ยิ่งอีกฝ่ายเข้ามาใกล้

ไทอาที่อยู่ตรงเอวก็เหมือนสัมผัสได้ถึงอันตราย ก็สั่นขึ้นมาทันที

เขาเช็ดเลือดที่มุมปาก

หลินมั่วลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบากจากการจับราวกั้นที่อยู่ข้างๆ

เขาระงับอาการบาดเจ็บในร่างกาย ก่อนจะชักดาบสายฟ้าฟาดออกมาและเตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับศัตรู

ส่วนไทอานั้นยังไม่เหมาะที่จะใช้ในตอนนี้

ปัจจุบันไม่เพียงแต่เซวียอู่เยี่ยและหนานกงจิงเลวี่ยเท่านั้นที่อยู่ใกล้ๆ

แม้กระทั่งยอดฝีมือจากประเทศวาโกกุก็อยู่ด้วย

หากพวกเขาสังเกตเห็นไทอา เขาจะต้องถูกฉีกเป็นชิ้นๆ แน่นอน

เมื่อเห็นดาบที่ปกคลุมไปด้วยลวดลายเมฆ คิอิชิ เน็นชินก็เลิกคิ้วขึ้น

ก่อนจะเอ่ยด้วยนำเสียงเยาะเย้ย

“ดาบสายฟ้าฟาด?”

ตอนนี้หลินมั่วอยู่ต่อหน้าแล้ว

หนานกงจิงเลวี่ยก็สังเกตเห็นการจ้องมองที่ผิดปกติของเธอ

เขาค่อยๆ ยกมือขวาขึ้นลับๆ

สีหน้าของกวาเถียนอิงค่อยๆ เปลี่ยนไป

ราวกับโดนมดรุมกัด

หัวใจของเธอเจ็บปวดอย่างรุนแรง

มือทั้งสองข้างของเธอกุมหน้าอก ใบหน้าซีดลง เหงื่อหยดออกมา

ทุกคนรอบตัวเธอสังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกไป

ก็รีบเข้ามาพยุงเธอทันที

เพียงแต่อาการเจ็บปวดนี้มาเร็วแล้วก็หายไปอย่างรวดเร็ว

พริบตาเดียวก็หายไปจนหมด

เมื่อสบตา มีเพียงรอยยิ้มอันมีความหมายของหนานกงจิงเลวี่ยเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในสายตา

เพราะการปรากฏตัวของหนานกงจิงเลวี่ย

ผู้แทนกองกำลังที่เฝ้าดูอย่างลับๆ ก็เดินออกมาเช่นกัน

“ไอ้เด็กพวกนี้ ไม่คิดจะฝึกซ้อมดีๆ”

“เอาแต่สร้างเรื่องไปวันๆ ยังไม่รีบขอโทษคุณหนานกงอีก”

ส่วนหลินมั่วที่ได้รับบาดเจ็บ

พวกเขาแทบไม่สนใจ