หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 217

หลินมั่วจ่ายยาจำนวนหนึ่งให้ซ่งจื่อหลาน และกำชับเธอถึงวิธีการต้มยา

หลังจากซ่งจื่อหลานเก็บใบสั่งยาด้วยความระมัดระวังเรียบร้อยแล้ว ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณหลิน ด้วยฝีมือในการรักษาของคุณ การอยู่ในโรงพยาบาลเล็กๆ นั่นไม่สมกับความสามารถเลยจริงๆ”

“ไม่งั้นคุณมาที่โรงพยาบาลประจำเมืองไหมล่ะคะ อยู่ที่นี่คุณถึงจะสามารถช่วยคนได้เยอะขึ้น”

หลินมั่วยิ้มบางๆ และส่ายหัว “ในตอนนี้ยังไม่ต้องการครับ”

“ผมไม่ชอบทำตัวเด่นเกินไป บางเรื่องมีแค่ตัวเองรู้ก็พอแล้วครับ”

จู่ๆ ซ่งจื่อหลานก็รู้สึกถึงบางอย่าง นี่หลินมั่วกำลังบอกเป็นนัยๆ กับเธอสินะ

“เข้าใจแล้วค่ะ”

“คุณหลิน คุณวางใจได้เต็มที่เลยค่ะ เรื่องฝีมือการรักษาที่ปราดเปรื่องของคุณ ฉันจะไม่ให้คนอื่นรู้เป็นอันขาด!”

หลินมั่วยิ้มบางๆ และพยักหน้า

ศักยภาพของเขาในตอนนี้ยังไม่เพียงพอ ในขณะนี้จึงไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของตัวเองได้ เพื่อที่จะได้ไม่ถูกศัตรูหาเจอ

และนี่ก็คือเหตุผลที่เขาไม่กล้าแสดงตัวตนต่อหน้าสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ย

แม้แต่ใครคือศัตรูของตระกูลตอนนี้เขาก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ถ้าเกิดเปิดเผยตัวตนไป ไม่แน่ว่าวันไหนสักวันเขาอาจจะถูกคนจับตาดูก็ได้!

จู่ๆ ซ่งจื่อหลานก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ จึงถามไปว่า “จริงสิ คุณหลินคะ การประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์หกมณฑลที่จะถึงในอีกไม่กี่วัน คุณจะเข้าร่วมไหมคะ”

หลินมั่วแปลกใจ ทำไมถึงเป็นเรื่องการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์นี่อีกแล้ว

เฉินเซิ่งหยวนเคยพูดถึงเรื่องนี้ให้เขาฟังก่อนหน้านี้ แต่ถึงยังไงเฉินเซิ่งหยวนก็เป็นคนในวงการทางการแพทย์

ไม่คิดเลยว่าซ่งจื่อหลานก็รู้เรื่องนี้ด้วย

ผู้คนในมณฑลก่วงยังให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากเลยงั้นเหรอ

หลินมั่วส่ายหัว “ตอนนี้ผมยังไม่ได้วางแผนเลยครับ”

ซ่งจื่อหลานอดแปลกใจไม่ได้ “คุณหลิน ด้วยฝีมือในการรักษาของคุณ ถ้าคุณไม่เข้าร่วมก็จะเป็นความสูญเสียของพวกเรามณฑลก่วงเลยนะคะ!”

“อีกอย่าง อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อก็อยู่ในอุตสาหกรรมทางการแพทย์ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงสมาคมเภสัชกรรมมณฑลก่วงได้อยู่แล้ว ถ้าพวกคุณไม่เข้าร่วม ถึงตอนนั้นอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อจะต้องสูญเสียอย่างเลี่ยงไม่ได้!”