หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 216

ซ่งจื่อหลานสับสนมึนงง “งั้น...งั้นทำยังไงดีคะ”

หลินมั่วพูดขึ้นว่า “มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้น ก็คือการทำให้หัวใจของกั่วกัวงอกขึ้นมาใหม่”

“กระบวนการที่หัวใจดวงนี้เติบโตขึ้นมาอย่างช้าๆ จะบีบและกดทับพื้นที่การมีชีวิตอยู่ของแม่กู่”

“เมื่อแม่กู่ถูกบีบรัดก็จะกลืนกินพิษร้ายเหล่านั้นเพื่อหล่อเลี้ยงตัวเอง”

“รอจนหัวใจเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา พิษร้ายก็จะถูกแม่กู่กลืนกินไปจนหมด แบบนี้ก็จะสามารถเอาแม่กู่ออกมาได้แล้ว”

“ในขณะเดียวกัน กั่วกัวก็มีหัวใจดวงใหม่ หลังจากนั้นก็หมือนคนปกติได้แล้วครับ!”

ซ่งจื่อหลานตกตะลึงจนตาค้าง “ยัง...ยังสามารถทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ”

“หัวใจของคนยังสามารถงอกขึ้นมาใหม่ได้ด้วยเหรอคะ”

หลินมั่วส่ายหัว “หัวใจงอกขึ้นมาใหม่ไม่ได้อยู่แล้วล่ะครับ”

“แต่ว่าปลูกได้ครับ”

ซ่งจื่อหลาน “ปลูกเหรอ ปลูกอะไรคะ”

“ปลูกใจครับ!” หลินมั่วกล่าว “ก็เหมือนกับการทำไร่ทำนา หว่านเมล็ด รากงอก และออกผล”

ซ่งจื่อหลานยิ่งสับสนเข้าไปอีก “นี่...นี่มันหมายความว่าอะไรคะ”

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “ก็คือการเอาหัวใจที่ยังอยู่ในช่วงกำลังเจริญเติบโตดวงหนึ่งปลูกในร่างกายของเธอ”

“หัวใจดวงนี้จะเติบโตขึ้นอย่างช้าๆ กระบวนการนี้เรียกว่าการปลูกใจครับ”

ซ่งจื่อหลานยังคงมีสีหน้าสับสนมึนงง “นี่...นี่ก็คือการปลูกถ่ายหัวใจไม่ใช่เหรอคะ”

หลินมั่วส่ายหัว “ไม่เหมือนกันครับ”

“การปลูกถ่ายหัวใจคือหัวใจที่เป็นรูปเป็นร่าง”

“การปลูกใจคือหัวใจที่ยังไม่เจริญเติบโต”

สีหน้าของซ่งจื่อหลานเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว “งั้น…งั้นต้องเป็นหัวใจของเด็กเล็กเหรอคะ”

หลินมั่วหัวเราะ “คุณคิดไปถึงไหนแล้วครับเนี่ย”

“หมอที่ชั่วร้ายบางคนคงจะใช้วิธีการแบบนั้นจริงๆ”

“แต่เรื่องที่โหดเหี้ยมไร้มนุษยธรรมแบบนั้น ขัดต่อศีลธรรมครับ”

“ที่ผมพูดคือใช้ร่างกายของแม่เพาะเลี้ยงออกมาครับ”

ซ่งจื่อหลานดีใจเป็นอย่างมาก รีบพูดขึ้นทันทีว่า “จริงเหรอคะ”

“คุณหลิน เรื่องนี้...เรื่องนี้ต้องขอบคุณคุณมากจริงๆ...”

หลินมั่วพูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “ประธานซ่ง ผมสัญญากับคุณเลยว่าผมจะต้องทำได้แน่นอน”

“คือว่า คุณ…คุณปล่อยมือผมก่อนได้ไหมครับ...”

ในตอนนี้เองซ่งจื่อหลานถึงได้สังเกตเห็นว่าเพราะความตื่นเต้นของตัวเอง เลยไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่เธอคว้ามือของหลินมั่วมาจับเอาไว้

เมื่อรู้สึกถึงอุณหภูมิในมือของหลินมั่ว เธอก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงขึ้นมาทันที และมีความรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่สามารถอธิบายได้เกิดขึ้นในใจ

ในฐานะที่เธอเคยเป็นสาวสวยคนแรกในเมืองก่วงหยาง ผู้ชายนับไม่ถ้วนต่างพากันแย่งชิงเธอ

สายตาที่ผู้ชายเหล่านั้นมองเธอ ล้วนเป็นสายตาที่อยากจะถอดเสื้อผ้าของเธอออกให้หมด

เป็นเวลาหลายปีมาแล้ว มีเพียงแค่ตอนที่หลินมั่วมองเธอเท่านั้น ที่เป็นสายตาบริสุทธิ์ ไม่ผิดไปจากปกติเลยสักนิด

ตอนนี้เธออดไม่ได้ที่จะมองผู้ชายตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา

ผู้ชายที่หน้าตาหน่อมแน้มและดูคร่าวๆ ค่อนข้างธรรมดาคนนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีเสน่ห์ที่อธิบายออกมาไม่ได้

หัวใจของซ่งจื่อหลานที่ราวกับน้ำนิ่งมาเป็นเวลาหลายปี ไม่คิดเลยว่าในตอนนี้เธอจะมีความรู้สึกของการตกหลุมรัก