หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 215

ถ้าหากให้คนอื่นได้ยินประโยคนี้จะต้องตกใจอย่างแน่นอน

ไม่ใช่คนที่มีชีวิตอยู่เหรอ ถ้าอย่างงั้นหรือว่าเป็นคนตายงั้นเหรอ

แต่เมื่อซ่งจื่อหลานได้ยินประโยคนี้ เธอไม่ได้รู้สึกตกใจ แต่กลับมีสีหน้าประหลาดใจ

“คุณหลิน…คุณดูสภาพกั่วกัวออกจริงๆ ด้วย…”

“ดูเหมือนว่าคุณก็คือคนที่หมอเทวดาเฒ่าคนนั้นบอกว่าเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถช่วยกั่วกัวได้!”

หลินมั่วแปลกใจ “เกิดอะไรขึ้นครับ”

ซ่งจื่อหลานระงับความตื่นเต้นเอาไว้ และพูดขึ้นด้วยเสียงเบาๆ ว่า “คุณหลิน คุณคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับกั่วกัวในตอนนี้คะ”

หลินมั่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามกลับไปว่า “สถานที่หลบซ่อนตัวที่สุดท้ายของเพื่อนสนิทคุณใช่ที่เหมียวเจียงรึเปล่าครับ”

ซ่งจื่อหลานประหลาดใจอีกครั้ง “คุณหลิน คุณรู้ได้ยังไง”

หลินมั่วถอนหายใจเบาๆ และพูดประโยคที่ทำให้ผู้คนทั้งโลกต้องตกใจออกมา “กั่วกัวไม่มีหัวใจแล้วครับ”

“บนโลกนี้มีเพียงวิธีเดียวที่สามารถทำให้คนที่ไม่มีหัวใจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ซึ่งวิธีนั้นอยู่ที่เหมียวเจียงครับ”

“เหมียวเจียงมีกู่เชื่อมหัวใจ สามารถใส่แม่กู่ไว้ในร่างกายเพื่อแทนที่หัวใจได้”

“และลูกกู่อีกอันหนึ่งก็ต้องใส่ไว้ในหัวใจของอีกคน”

“ลูกกู่แม่กู่เชื่อมหัวใจ ลูกกู่เต้น แม่กู่ก็จะเต้นตาม นี่ก็คือกู่เชื่อมหัวใจครับ”

“แม่กู่ที่เต้นอยู่ในร่างกายของคนที่ไร้หัวใจก็จะถือว่าใช้เป็นหัวใจได้”

“ถึงแม้ว่าผลที่ได้จะไม่ดีเท่าหัวใจปกติ แต่ก็สามารถทำให้คนฝืนมีชีวิตอยู่ได้ครับ!”

“แต่วิธีนี้เท่ากับการฆ่าคนคนหนึ่งและการช่วยชีวิตคนคนหนึ่ง”

“คนที่ร่างกายมีลูกกู่ต้องแบกรับหัวใจเต้นเป็นสองเท่า และถูกกำหนดให้นอนอยู่บนเตียงตลอดไป อึดอัดยิ่งกว่าคนที่นอนเป็นผักซะอีก!”

ดวงตาคู่สวยของซ่งจื่อหลานเบิกกว้าง มองหลินมั่วด้วยความตกใจ

“ทำไมครับ ผมพูดผิดไปรึเปล่า”

หลินมั่วย้อนถาม

ซ่งจื่อหลานสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “คุณหลิน คุณ...คุณพูดไม่ผิดเลยสักนิด...”

“จริงๆ แล้วเป็นแบบนี้แหละ…จริงๆ ตอนนี้กั่วกัวเป็นสภาพนี้เลย…”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ”

เบ้าตาซ่งจื่อหลานเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ และพูดด้วยเสียงเบาๆ ว่า “คุณหลิน จริงๆ แล้วที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ยังมีเรื่องที่ปิดบังอยู่”

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจออกมา เพื่อนสนิทของซ่งจื่อหลานนั้นยิ่งใหญ่จริงๆ

เพื่อลูกสาวแล้ว ความเจ็บปวดทรมานแบบไหนก็รับได้หมดสินะ!