หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 214

แท้จริงแล้วกั่วกัวก็คือลูกของเพื่อนสนิทซ่งจื่อหลาน

หลายปีก่อน ตระกูลอยากให้ซ่งจื่อหลานแต่งงานเข้าตระกูลใหญ่เมืองจิงผ่านการสมรส เพื่อยกระดับสถานะและอำนาจของตระกูลซ่ง

แต่ฝ่ายตรงข้ามคือลูกผู้ดีมีเงินคนหนึ่งที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเมืองจิง ซ่งจื่อหลานยอมตายดีกว่ายอมแต่งงานกับเขา

เมื่อลูกผู้ดีมีเงินคนนั้นได้ยินว่าซ่งจื่อหลานหน้าตาสะสวย ก็รีบมาที่เมืองกว่างหยางเพื่อตามหา ซ่งจื่อหลานทันที

คืนวันนั้นเขาร่วมมือกับป้าของซ่งจื่อหลาน วางยาซ่งจื่อหลานเพื่อที่จะข่มขืนซ่งจื่อหลาน

อีกนิดเดียวซ่งจื่อหลานก็เกือบจะเสียตัวแล้ว ในตอนที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเธอได้โทรหาเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดของเธอ

เพื่อนสนิทรีบมาช่วยเธอ และพลั้งมือแทงลูกผู้ดีมีเงินด้วยมีด

เมื่อเรื่องใหญ่โตขึ้น เพื่อนสนิทจึงจำใจต้องหนีไปอยู่ที่อื่น

เพื่อกำจัดผลกระทบของเรื่องนี้ ตระกูลซ่งจึงให้ทางเลือกกับซ่งจื่อหลานสองทาง 

ถ้าไม่แต่งงานกับลูกผู้ดีมีเงิน ตระกูลซ่งก็จะตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอ ให้เธอรับผิดชอบความเป็นความตายด้วยตัวของเธอเอง!

ที่ซ่งจื่อหลานออกจากตระกูลซ่งในตอนนั้นก็เป็นเพราะสาเหตุนี้

แล้วเธอก็ร่อนเร่พเนจรอยู่ข้างนอกไปหลายปี เวลาต่อมาเพื่อนสนิทคนนั้นก็แต่งงานและให้กำเนิดลูก ซึ่งก็คือกั่วกัว

แต่เมื่อหลายปีก่อน ลูกผู้ดีมีเงินเมืองจิงคนนั้นหาพวกเธอเจอ

ครอบครัวของเพื่อนสนิทจึงถูกทรมานทั้งเป็นจนเสียชีวิต มีเพียงกั่วกัวเท่านั้นที่ยังฝืนใจมีชีวิตอยู่ได้

เพื่อนสนิทส่งข้อความสุดท้ายหาซ่งจื่อหลาน เพื่อขอให้เธอดูแลกั่วกัว

ซ่งจื่อหลานเจอกั่วกัว และฝังศพครอบครัวเพื่อนสนิท

เพื่อความอยู่รอด เธอจำใจต้องยอมก้มหัวกลับไปที่เมืองกว่างหยาง

ประกาศต่อสาธารณชนว่ากั่วกัวเป็นลูกของตัวเอง เมื่อลูกผู้ดีมีเงินคนนั้นเห็นว่าซ่งจื่อหลานมีลูกแล้ว จึงหมดความสนใจในตัวซ่งจื่อหลานไป

รวมทั้งคุณท่านใหญ่จ้าวที่ยังมีชีวิตอยู่ในตอนนั้นได้ช่วยซ่งจื่อหลานให้หลุดพ้นจากความสัมพันธ์พวกนั้น และแล้วเรื่องนี้ก็จบลง

ภายใต้การช่วยเหลือของคุณท่านใหญ่จ้าว ซ่งจื่อหลานเริ่มก่อตั้งอวิ๋นช่วงกรุ๊ป และค่อยๆ พัฒนาให้ยิ่งใหญ่ขึ้นไปทีละขั้น

ต่อมาเมื่อตระกูลซ่งเห็นว่าอวิ๋นช่วงกรุ๊ปมีอำนาจขึ้นเรื่อยๆ จึงรีบมาดึงตัวซ่งจื่อหลาน ถึงได้มีสถานการณ์แบบในตอนนี้เกิดขึ้น

เมื่อฟังเรื่องนี้จบ หลินมั่วก็อดตกใจไม่ได้

เขาไม่คิดเลยว่าเบื้องหลังของเรื่องนี้จะยังมีความลับอยู่มากมายขนาดนี้

ไม่คิดเลยว่าเบื้องหลังความสวยงามเปล่งประกายของซ่งจื่อหลานจะยังมีอดีตที่เจ็บปวดแบบนี้

และไม่คิดเลยว่าตระกูลซ่งที่เป็นตระกูลแรกของเมืองก่วงหยาง จะเป็นตระกูลดีจอมปลอมและใช้วิธีการที่เลวร้ายเพื่อให้ได้มาซึ่งชื่อเสียงเกียรติยศ

“หืม” หลินมั่วแปลกใจ ตัวเราดูผิดไปงั้นเหรอ

เมื่อเห็นกั่วกัวอีกครั้ง คิ้วของหลินมั่วก็ขมวดขึ้นมาทันที

เด็กคนนี้ดูคล้ายกับลูกของเติ้งจวินเล็กน้อย แต่ดวงตาของเธอไม่มีชีวิตชีวาเลยสักนิด

ทั้งตัวของเธอขาวซีด บนตัวส่งกลิ่นแปลกๆ ออกมา

ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอม แต่เป็นกลิ่นยาจีนที่มีความพิเศษ แปลกประหลาดอย่างมาก

ทันใดนั้นหลินมั่วก็พบว่าตัวเองทำพลาดไปจริงๆ

ในคืนวันนั้นเขาถูกพวกเฉียวเฉียวทำให้โกรธมาก จึงเกิดอารมณ์ตื่นตัว

ประกอบกับสีของท้องฟ้าที่มืดสลัว แล้วเขาก็ไม่ได้ใส่ใจสภาพของกั่วกัวเป็นพิเศษด้วย ดังนั้นเขาจึงมองเห็นไม่ชัดเจนเลยสักนิด

เมื่อมาดูตอนนี้เขาถึงได้รู้ว่าสภาพของกั่วกัวร้ายแรงอย่างมาก!

ซ่งจื่อหลานกอดกั่วกัวไว้และเล่นด้วยอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ให้เลขาพาเธอออกไป

“คุณหลิน คุณคิดว่ายังไงบ้างคะ”

หลินมั่วขมวดคิ้วแน่น และจ้องมองซ่งจื่อหลานอยู่สักพัก

“ประธานซ่งครับ เด็กคนนี้น่าจะไม่ใช่คนที่มีชีวิตอยู่นะครับ!”