หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 214

แท้จริงแล้วกั่วกัวก็คือลูกของเพื่อนสนิทซ่งจื่อหลาน

หลายปีก่อน ตระกูลอยากให้ซ่งจื่อหลานแต่งงานเข้าตระกูลใหญ่เมืองจิงผ่านการสมรส เพื่อยกระดับสถานะและอำนาจของตระกูลซ่ง

แต่ฝ่ายตรงข้ามคือลูกผู้ดีมีเงินคนหนึ่งที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเมืองจิง ซ่งจื่อหลานยอมตายดีกว่ายอมแต่งงานกับเขา

เมื่อลูกผู้ดีมีเงินคนนั้นได้ยินว่าซ่งจื่อหลานหน้าตาสะสวย ก็รีบมาที่เมืองกว่างหยางเพื่อตามหา ซ่งจื่อหลานทันที

คืนวันนั้นเขาร่วมมือกับป้าของซ่งจื่อหลาน วางยาซ่งจื่อหลานเพื่อที่จะข่มขืนซ่งจื่อหลาน

อีกนิดเดียวซ่งจื่อหลานก็เกือบจะเสียตัวแล้ว ในตอนที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเธอได้โทรหาเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดของเธอ

เพื่อนสนิทรีบมาช่วยเธอ และพลั้งมือแทงลูกผู้ดีมีเงินด้วยมีด

เมื่อเรื่องใหญ่โตขึ้น เพื่อนสนิทจึงจำใจต้องหนีไปอยู่ที่อื่น

เพื่อกำจัดผลกระทบของเรื่องนี้ ตระกูลซ่งจึงให้ทางเลือกกับซ่งจื่อหลานสองทาง 

ถ้าไม่แต่งงานกับลูกผู้ดีมีเงิน ตระกูลซ่งก็จะตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอ ให้เธอรับผิดชอบความเป็นความตายด้วยตัวของเธอเอง!

ที่ซ่งจื่อหลานออกจากตระกูลซ่งในตอนนั้นก็เป็นเพราะสาเหตุนี้

แล้วเธอก็ร่อนเร่พเนจรอยู่ข้างนอกไปหลายปี เวลาต่อมาเพื่อนสนิทคนนั้นก็แต่งงานและให้กำเนิดลูก ซึ่งก็คือกั่วกัว

แต่เมื่อหลายปีก่อน ลูกผู้ดีมีเงินเมืองจิงคนนั้นหาพวกเธอเจอ

ครอบครัวของเพื่อนสนิทจึงถูกทรมานทั้งเป็นจนเสียชีวิต มีเพียงกั่วกัวเท่านั้นที่ยังฝืนใจมีชีวิตอยู่ได้

เพื่อนสนิทส่งข้อความสุดท้ายหาซ่งจื่อหลาน เพื่อขอให้เธอดูแลกั่วกัว

ซ่งจื่อหลานเจอกั่วกัว และฝังศพครอบครัวเพื่อนสนิท

เพื่อความอยู่รอด เธอจำใจต้องยอมก้มหัวกลับไปที่เมืองกว่างหยาง

ประกาศต่อสาธารณชนว่ากั่วกัวเป็นลูกของตัวเอง เมื่อลูกผู้ดีมีเงินคนนั้นเห็นว่าซ่งจื่อหลานมีลูกแล้ว จึงหมดความสนใจในตัวซ่งจื่อหลานไป

รวมทั้งคุณท่านใหญ่จ้าวที่ยังมีชีวิตอยู่ในตอนนั้นได้ช่วยซ่งจื่อหลานให้หลุดพ้นจากความสัมพันธ์พวกนั้น และแล้วเรื่องนี้ก็จบลง

ภายใต้การช่วยเหลือของคุณท่านใหญ่จ้าว ซ่งจื่อหลานเริ่มก่อตั้งอวิ๋นช่วงกรุ๊ป และค่อยๆ พัฒนาให้ยิ่งใหญ่ขึ้นไปทีละขั้น

ต่อมาเมื่อตระกูลซ่งเห็นว่าอวิ๋นช่วงกรุ๊ปมีอำนาจขึ้นเรื่อยๆ จึงรีบมาดึงตัวซ่งจื่อหลาน ถึงได้มีสถานการณ์แบบในตอนนี้เกิดขึ้น

เมื่อฟังเรื่องนี้จบ หลินมั่วก็อดตกใจไม่ได้

เขาไม่คิดเลยว่าเบื้องหลังของเรื่องนี้จะยังมีความลับอยู่มากมายขนาดนี้

ไม่คิดเลยว่าเบื้องหลังความสวยงามเปล่งประกายของซ่งจื่อหลานจะยังมีอดีตที่เจ็บปวดแบบนี้

และไม่คิดเลยว่าตระกูลซ่งที่เป็นตระกูลแรกของเมืองก่วงหยาง จะเป็นตระกูลดีจอมปลอมและใช้วิธีการที่เลวร้ายเพื่อให้ได้มาซึ่งชื่อเสียงเกียรติยศ

หลินมั่วพูดขึ้นว่า “ประธานซ่ง จริงๆ แล้ว เรื่องพวกนี้คุณไม่จำเป็นต้องบอกผมก็ได้นะครับ”

“ส่วนเรื่องของกั่วกัว ผมจะปิดปากเงียบ จะไม่ไปบอกใครเลยครับ!”

ซ่งจื่อหลานถอนหายใจ “คุณหลิน ฉันเชื่อคุณอยู่แล้วล่ะค่ะ”

“ฉันพูดเรื่องนี้กับคุณ เพราะยังมีเหตุผลสำคัญอีกอย่าง”

หลินมั่ว “เหตุผลอะไรครับ”

ซ่งจื่อหลานพูดขึ้นมาด้วยเสียงเบาๆ “คุณหลิน คุณเคยเห็นกั่วกัวแล้ว คุณคิดว่าสภาพร่างกายของเธอเป็นยังไงบ้างคะ”

หลินมั่วนึกย้อนกลับไปคิดให้ละเอียดอยู่พักหนึ่ง “โรคหัวใจแต่กำเนิด ไม่ถือว่าเป็นโรคที่ร้ายแรงอะไร ผมช่วยรักษาเธอได้ครับ!”

ซ่งจื่อหลานส่ายหัว “คุณหลิน สภาพของกั่วกัวไม่ได้ง่ายขนาดนั้นน่ะสิคะ”

“หืม” หลินมั่วแปลกใจ ตัวเราดูผิดไปงั้นเหรอ

“ฉันเรียกเธอมาให้คุณดูอย่างละเอียดอีกสักหน่อยเป็นไงคะ”

หลินมั่วพยักหน้า

ไม่นานนักเลขาของซ่งจื่อหลานก็พากั่วกัวเข้ามา

สภาพจิตใจของเจ้าตัวเล็กฟื้นตัวขึ้นมาไม่น้อย แต่เดินได้อย่างช้าๆ ไม่กล้าเคลื่อนไหวรุนแรง

เมื่อเห็นกั่วกัวอีกครั้ง คิ้วของหลินมั่วก็ขมวดขึ้นมาทันที

เด็กคนนี้ดูคล้ายกับลูกของเติ้งจวินเล็กน้อย แต่ดวงตาของเธอไม่มีชีวิตชีวาเลยสักนิด

ทั้งตัวของเธอขาวซีด บนตัวส่งกลิ่นแปลกๆ ออกมา

ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอม แต่เป็นกลิ่นยาจีนที่มีความพิเศษ แปลกประหลาดอย่างมาก

ทันใดนั้นหลินมั่วก็พบว่าตัวเองทำพลาดไปจริงๆ

ในคืนวันนั้นเขาถูกพวกเฉียวเฉียวทำให้โกรธมาก จึงเกิดอารมณ์ตื่นตัว

ประกอบกับสีของท้องฟ้าที่มืดสลัว แล้วเขาก็ไม่ได้ใส่ใจสภาพของกั่วกัวเป็นพิเศษด้วย ดังนั้นเขาจึงมองเห็นไม่ชัดเจนเลยสักนิด

เมื่อมาดูตอนนี้เขาถึงได้รู้ว่าสภาพของกั่วกัวร้ายแรงอย่างมาก!

ซ่งจื่อหลานกอดกั่วกัวไว้และเล่นด้วยอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ให้เลขาพาเธอออกไป

“คุณหลิน คุณคิดว่ายังไงบ้างคะ”

หลินมั่วขมวดคิ้วแน่น และจ้องมองซ่งจื่อหลานอยู่สักพัก

“ประธานซ่งครับ เด็กคนนี้น่าจะไม่ใช่คนที่มีชีวิตอยู่นะครับ!”