หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 213

อวิ๋นช่วงกรุ๊ป สำนักงานของซ่งจื่อหลาน

วันนี้ซ่งจื่อหลานสวมชุดสูททำงานที่ทำให้ดูมีความเป็นมืออาชีพ ผมยาวถูกมัดไว้ข้างหลัง รูปร่างที่สมบูรณ์แบบเผยออกมาให้เห็นอย่างไม่ต้องสงสัย

กลิ่นหอมแปลกๆ ที่ไม่เหมือนใครบนตัวของเธอ ตลบอบอวลไปทั่วทั้งสำนักงาน

เรื่องราวที่ผ่านเข้ามาเมื่อคืน เป็นครั้งแรกที่ซ่งจื่อหลานได้เห็นความสามารถของหลินมั่ว

เมื่อก่อนเธอคิดว่าภูมิหลังของหลินมั่วก็แค่มาจากตระกูลสวี่ ไม่ใช่ผู้มีอิทธิพลอะไร

แต่ตอนนี้เธอถึงได้รู้ว่าแท้จริงแล้วตัวเองช่างไร้เดียงสา

เมื่อเจอหลินมั่วอีกครั้ง ซ่งจื่อหลานก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าสุดท้ายเมื่อคืนจะเกิดเรื่องไม่สบอารมณ์ขึ้น แต่เธอกลับได้รับคำชมจากตระกูลหลักทั้งสิบ

ไม่ใช่เพราะเรื่องอื่น แค่เพราะว่าหนานป้าเทียนกับหวงหย่งเฟิงมาเข้าร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลด้วยตัวเอง จึงยกระดับงานเลี้ยงค็อกเทลขึ้นมา

หลังจากนั้นตระกูลหลักทั้งสิบในงานเลี้ยงค็อกเทลอวิ๋นช่วง จึงยิ่งดึงลูกค้าผู้มีอิทธิพลเข้ามาได้เยอะมากขึ้น

ส่วนพวกหลี่เหิง สุดท้ายก็ถูกหัวหน้าตระกูลออกหน้าพากลับไปด้วยตัวเอง

แน่นอนว่าหลังจากกลับไปแล้ว ก็ถูกลงโทษอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

ในหมู่พวกเขาหลี่เหิงและโจวเจ๋อซวยที่สุด

สองคนนี้ถูกยกเลิกสถานะทายาท

หลี่เหิงถูกไล่ออกจากบริษัท ตำแหน่งประธานที่เคยเป็น ในตอนนี้ตำแหน่งที่ครอบครองอยู่ได้หายไปหมดแล้ว

ตระกูลหนุนหลังน้องชายของหลี่เหิงอย่างรวดเร็ว และเลื่อนตำแหน่งให้เขาขึ้นมาดูแลบริษัท

สถานะของสองคนนี้ก็ลดลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน

เคยเป็นลูกผู้ดีมีเงินระดับต้นๆ ของเมืองก่วงหยาง แต่ตอนนี้กลับร่วงลงมาอยู่ในระดับปลายแถว

ผู้คนที่เมื่อก่อนไม่เคยอยู่ในสายตาของพวกเขาเลยสักนิด ตอนนี้กล้าสั่งให้พวกเขาทำนั่นทำนี่ตามใจอำเภอต่อหน้าพวกเขาแล้ว

ตอนนี้ทั้งสองคนเสียใจต่อสิ่งที่ทำลงไปอย่างมาก พวกเขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าหลินมั่วจะมีความสามารถที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้

ถ้ารู้แบบนี้พวกเขาจะกล้าไปยั่วโมโหหลินมั่วได้ที่ไหนกัน!

“คุณหลิน คุณนี่มีความสามารถไม่เบาเลยนะคะ!”

“ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าเทียนเหยียกับประธานหวงจะไปที่งานเลี้ยงค็อกเทลอวิ๋นช่วงเพื่อคุณ”

“พูดได้เลยว่างานเลี้ยงค็อกเทลครั้งนี้เป็นครั้งที่มาตรฐานสูงสุดนับตั้งแต่ก่อตั้งอวิ๋นช่วงกรุ๊ปมาจนถึงตอนนี้เลยค่ะ!"

ซ่งจื่อหลานพูดด้วยรอยยิ้ม

หลินมั่ว “ประธานซ่ง ผมมาหาคุณเพราะมีเรื่องอยากจะพูดกับคุณครับ”

เมื่อเห็นการแสดงออกที่จริงจังของหลินมั่ว ซ่งจื่อหลานก็นั่งตัวตรง

“เชิญว่ามาค่ะคุณหลิน”

หลินมั่วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และพูดด้วยเสียงเบาๆ ว่า “ประธานซ่ง คุณเคยตรวจกรุ๊ปเลือดของลูกสาว รึเปล่าครับ”

สีหน้าของซ่งจื่อหลานเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ทำไมจู่ๆ คุณหลินถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะคะ”

หลินมั่วตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำ “เพราะผมสงสัยว่าลูกสาวคุณอาจจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของคุณ!”

สีหน้าของซ่งจื่อหลานเปลี่ยนไปอย่างมาก และมองหลินมั่วด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ราวกับได้เห็นเรื่องราวบางอย่างที่เหนือความคาดหมายสุดๆ

เมื่อเห็นการแสดงออกของซ่งจื่อหลาน หลินมั่วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจ

เธอไม่ได้ตกใจ แต่กลับแปลกใจ

หรือว่าซ่งจื่อหลานรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว

หลังจากเงียบไปชั่วขณะ ซ่งจื่อหลานก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงเบาๆ “คุณ…คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”

หลินมั่ว “พวกคุณได้รับบาดเจ็บ เลยมีใบตรวจสอบทางเคมีอยู่ที่โรงพยาบาล”

ซ่งจื่อหลาน “แต่ว่ามันก็มีแค่กรุ๊ปเลือดของฉันกับลูกสาวฉัน ไม่มีกรุ๊ปเลือดของพ่อเธอ”

“คุณวินิจฉัยชี้ขาดได้ยังไงว่าลูกสาวฉันไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของฉัน”

หลินมั่วเหลือบมองเธอ "ประธานซ่ง ผมแค่มาเพื่อเตือนคุณ"

“ถ้ามีตรงไหนที่ล่วงเกิน คุณก็ทำเป็นว่าผมไม่เคยพูดออกไปได้เลย แล้วผมเองก็จะไม่บอกคนอื่นเหมือนกัน”

ซ่งจื่อหลานรีบพูดขึ้นว่า “คุณหลิน ฉัน...ฉันไม่ได้ต่อว่าคุณ...”

“จริงๆ แล้ว…จริงๆ แล้ว…”

ซ่งจื่อหลานแสดงความลังเลออกมาอย่างเห็นได้ชัด สุดท้ายก็กัดฟันพูดว่า “จริงๆ แล้วคุณพูดถูก กั่วกัวไม่ใช่ลูกสาวฉัน!”

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง ซ่งจื่อหลานรู้เรื่องนี้อย่างที่คิดไว้จริงๆ ด้วย!

แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ

แบกรับชื่อเสียงอัปยศและการดูถูกเหยียดหยามที่มากมายขนาดนี้ เพื่อเด็กที่ไม่ใช่ลูกของตัวเอง เธอพยายามจะทำอะไรกันแน่

ซ่งจื่อหลานถอนหายใจ และพูดความเป็นมาของกั่วกัวออกมาด้วยเสียงเบาๆ