หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 212

ฟังฮุ่ยถามขึ้นมาอย่างร้อนรน “จะไปอยู่ยังไงที่บริษัท”

“แล้วทำไมในบ้านถึงไม่สะดวกล่ะ”

สวี่ปั้นซย่าตอบด้วยความโมโหว่า “หลินมั่วไม่อยู่ที่บ้าน หวงเหลียงกับสวี่ตงเสวี่ยก็กลับมาอีกแล้ว หนูอยู่ที่บ้านจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ”

“แม่ ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป ไม่กลัวคนอื่นซุบซิบนินทากันเหรอ”

ฟังฮุ่ยพูดไม่ออกทันที นั่นมันก็จริง

ในบ้านมีลูกสาวสองคน และหวงเหลียงวิ่งมาอาศัยอยู่ที่นี่ ถ้าแพร่ออกไปก็ไม่น่าฟังจริงๆ นั่นแหละ

หลังจากนี้พวกเขายังอยากให้สวี่ปั้นซย่าได้แต่งงานเข้าตระกูลร่ำรวย ถ้าเกิดมีชื่อเสียงที่ไม่น่าฟังแพร่ออกไป หลังจากนี้จะไปแต่งยังไงล่ะ

สวี่ปั้นซย่าหิ้วกระเป๋าเดินทางออกไป

หวงเหลียงอยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตาไหลออกมา ตอนนี้เขาอยากจะหนีแต่ก็หนีไปไม่ได้

ทางด้านสวี่เจี้ยนกงหลังจากกินข้าวเสร็จก็ทิ้งชามไว้ “เสี่ยวหวง ล้างจานทีนะ”

“แล้วก็ต้องเตรียมข้าวเที่ยงไว้ล่วงหน้าด้วยล่ะ”

“ในตู้เย็นเหลือไก่อยู่แค่ครึ่งตัว เดี๋ยวนายไปซื้อปลาซื้อกุ้งอะไรพวกนี้ที่ซุปเปอร์มาเก็ตกลับมาทีนะ”

“พวกเราต้องกินข้าวตอนเที่ยงตรง จำไว้ด้วยนะว่าต้องเตรียมล่วงหน้าน่ะ!”

พูดจบ สวี่เจี้ยนกงก็เอามือไขว้หลังเดินออกไป

ฟังฮุ่ยตามหลังมาติดๆ “เสี่ยวหวง ซักเสื้อผ้าในห้องน้ำทีนะ” 

“เสื้อโค้ทฉันซักเครื่องไม่ได้น่ะ ต้องซักมือเท่านั้น”

“แล้วก็มีเสื้อสีขาวสามตัวที่ห้ามตากแดด เอาไปแขวนไว้ในที่ที่มีอากาศถ่ายเทก็พอ"

“จริงสิ จัดการขยะหน่อยนะ”

สามีภรรยาสูงอายุทั้งสองเดินจากไป เหลือไว้เพียงแค่สวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงที่มองหน้ากัน เลิกลั่ก

ตอนนี้พวกเขาถึงได้รู้ว่าการกลับมาอยู่บ้านเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างมาก

แต่คิดจะเปลี่ยนใจตอนนี้ก็เป็นไปไม่ได้แล้ว

อีกด้านหนึ่ง หลินมั่วก็ไม่ได้ไปบ้านของนายหญิงใหญ่จ้าว แต่ตรงไปทำงานที่โรงพยาบาล

สวี่ปั้นซย่ากลับมาที่บริษัทพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง หลายวันต่อจากนี้เธอจะพักอยู่ที่บริษัทชั่วคราว

มีห้องนอนขนาดใหญ่อยู่ด้านหลังห้องทำงานของเธอ เมื่อก่อนที่สวี่ปั้นซย่าทำงานล่วงเวลาตอนกลางคืน เธอก็จะค้างที่บริษัท

แผนของสวี่ปั้นซย่าคือรอให้ผ่านไปอีกสองเดือน เมื่อได้รับเงินปันผลจากบริษัทแล้วก็จะซื้อบ้านใหม่ เธอกับหลินมั่วก็จะได้เข้าไปอาศัยอยู่ด้วยกัน