หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2187

บัณฑิตหน้าขาวกระโดดขึ้นไปด้านบนสุดเรือสำราญแล้ว

เขาย่อตัวลงแล้วยกมือขึ้น รีบกดจุดฝังเข็มต่างๆ บนเท้าซ้าย

โดยไม่ลังเลใดๆ

เขารีบหยิบยาถอนพิษออกมาจากในอกเสื้อ เงยหน้าแล้วกลืนลงไปทันที

ตอนนั้นเองที่สีม่วงดำหนาใต้เข่าค่อยๆ จางหายไป

ปาดเหงื่อบนหน้าผาก

บัณฑิตหน้าขาวถอนหายใจโล่งอก

สะเพร่า!

คาดไม่ถึงว่าพิษของตาเฒ่าจะร้ายกาจขนาดนี้

ถ้าเมื่อครู่รักษาล่าช้าไปเพียงหนึ่งวินาที เกรงว่าขาซ้ายก็จะถูกทำลายจนหมด

ขณะที่บัณฑิตหน้าขาวคิดเช่นนี้ ร่างกายเขยิบไปที่ขอบราวกั้น

อาศัยกระดานไม้ที่ฝังอยู่ เขาย่อตัวลงจนสุด

ในที่สุดท่านกู่ก็ตามมาทัน

ตอนที่เขาเหยียบบนดาดฟ้าชั้นบน ก็พบว่าร่างของบัณฑิตหน้าขาวหายไปแล้ว

เขากำลังจะหันกลับไปค้นหา

ขนหัวลุกทันที

อาศัยสัญชาตญาณตอบสนอง

เขาหันกลับมาทันที ถอยไปข้างหลัง

คิดได้แต่ทำไม่ได้

ในที่สุดบัณฑิตหน้าขาวที่แอบโจมตีเป็นฝ่ายได้เปรียบเล็กน้อย

หลบฝ่ามือกะทันหันของท่านอาจารย์กู่

บัณฑิตหน้าขาวสาวหมัดต่อยเข้าหัวใจ

เมื่อเผชิญกับกระบวนท่าสังหารร้ายแรงเช่นนี้ ท่านอาจารย์กู่พลันหน้าถอดสี

ทั้งคู่อยู่ใกล้เกินไป ตอนนี้เขาหลบเลี่ยงไม่ได้แล้ว

หากรับหมัดของคู่ต่อสู้ตรงๆ

เขาจะต้องตายคาที่แน่นอน

ด้วยความสิ้นหวัง

เขาทำได้เพียงระดมหนอนกู่ที่ซ่อนบนผิวหนังมารวมตัวกันที่หน้าอก

ตัวเขาเองก็บิดตัวเต็มแรง พยายามหลีกเลี่ยงการโจมตีถึงตาย

อึดใจต่อมา

หมัดตรงถึงแล้ว

หมัดหนึ่งนิ้วตระกูลไป๋ทรงพลัง

จากนั้นสองหมัดรัวติดๆ กัน

หมัดแรกอาศัยพลังกายตนเอง บัณฑิตหน้าขาวสลัดหนอนกู่ที่อัดแน่นบนหน้าอกของคู่ต่อสู้