หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2217

“เอาล่ะ คนแก่มักจะขี้บ่นน่ะ

ผมไม่รบกวนเวลาของพวกคุณแล้ว

ขอให้พวกคุณทำให้เต็มความสามารถและสามารถแสดงศักยภาพผ่านการแข่งขันในครั้งนี้

ผมขอประกาศว่าการแข่งขันหมอเทงดาในครั้งนี้ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ”

เมื่อพูดจบ

พลุไฟจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งออกมากลางสนาม

จนกระทั่งเนี่ยคงหมิงลงจากเวทีไป

เสียงปรบมือก็ยังไม่จางหาย

ในเวลาเดียวกัน ดอกไม้ไฟในสนามการแข่งขันร่วงโรยลงพื้นอย่างสวยงาม

ในตอนนี้คณะกรรมการทุกคนต่างเดินไปยังที่นั่งของตัวเอง

หน้าจอมอนิเตอร์กลางสนามกำลังฉายภาพสถานการณ์ ณ ขณะนี้

คนในงานต่างเห็นว่า ใบหน้าของเจ้าแห่งหุบเขาไป่เฉ่าเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

ส่วนเนี่ยคงหมิงที่กำลังเดินผ่านผู้คนอยู่นั้น ใบหน้าของเขาก็ดูเคร่งขรึมไม่ต่างกัน

นี่คือใบหน้าของผู้เป็นกรรมการจริงๆ

ภาพนี้ตกอยู่ในสายตาของลูกศิษย์หยิ่นจง พวกเขาจึงพูดโต้เถียงกันขึ้น

“รองคณะกรรมการคนนี้เหมือนกับไม่ค่อยเต็มใจเลย”

ต้วนซือมองภาพบนจอมอนิเตอร์ก่อนจะถามออกมาด้วยความสงสัย

แต่ทว่าเมื่อเขาพูดจบ

จั่งโหลวที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้น

“ก็แน่อยู่แล้วสิ ปู่ของฉันชอบความสงบ

กิจกรรมพวกนี้ทำให้เขาต้องออกสื่อ เขาต้องไม่เต็มใจแน่”

“โอ้ เป็นแบบนี้เองเหรอ...อ่าว ปู่ของพี่ไม่ใช่เจ้าแห่งหุบเขาไป่เฉ่าหรอกเหรอ

ทำไมกลายเป็นรองคณะกรรมการไปได้ล่ะ”

คำถามของต้วนซือเป็นคำถามที่คนอื่นๆ ก็อยากถามเช่นกัน

เมื่อมองสีหน้างุนงงของทุกคน

จั่งโหลวก็อดไม่ได้ที่จะยักไหล่อย่างจนปัญญา

“ปู่ของฉันเป็นแพทย์ผู้อาวุโสของสมาคมการแพทย์มาโดยตลอด

แค่ไม่เปิดเผยเท่านั้น”

“ว้าวๆ สมกับเป็นพี่โหลว

มีคนหนุนหลังดีขนาดนี้ ถ้วยรางวัลชนะเลิศก็มีเจ้าของแล้วน่ะสิ”

เมื่อได้ยินดังนั้น จั่งโหลวก็รีบส่านหน้าปฎิเสธทันที

“คิดบ้าอะไร การแข่งขันยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ถ้าฉันกล้าขอให้คุณปู่ช่วย ชีวิตของฉันคงจบเห่แล้ว”

ภาพใบหน้าเคร่งขรึมของคุณปู่กลับเข้ามาในหัวของเขาอีกครั้ง

จั่งโหลวอดไม่ได้ที่จะขนลุกเบาๆ

ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน

คนอื่นๆ ก็เริ่มจับกลุ่มกัน

จนกระทั่งพวกเขาดึงสติกลับมาได้

เขามองไปรอบๆ

ลูกศิษย์หยิ่นจงต่างจับกลุ่มกันหมดแล้ว

คนที่เก่งที่สุดอย่างหลินมั่ว ได้จับกลุ่มกับเสวี่ยเหลียนและเณรน้อย พวกเขาต่างพากันไปยังที่ลงทะเบียน

ในขณะที่จั่งโหลวกำลังนั่งเบื่อๆ อยู่นั้น เขาก็ลุกขึ้นและเดินคอตกไปจับฉลาก

เวลาที่ใช้ในการจับกลุ่มคือหนึ่งชั่วโมง

หากต้องถูกปลดออกเพราะไม่จับกลุ่มตามเวลาที่กำหนด เขาคงต้องอับอายเป็นแน่

ไม่นาน

เขาก็จับฉลากได้และเดินมายังพื้นที่ที่กำหนด

ที่นี่มีคนสองคนรออยู่ก่อนแล้ว

เมื่อเห็นว่าทั้งสองเป็นผู้หญิง

จั่งโหลวก็รู้สึกตื่นเต้นทันที

แต่เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ๆ หญิงสาวทั้งสองก็หันหน้ามา จู่ๆ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้น

“หา

พวกเธอเป็นหมาตามตูดหลินมั่วไม่ใช่เหรอ

ทำไมมาเข้าร่วมการแข่งขันหมอเทวดาได้ล่ะ”

“ฝึกงาน? โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว พวกเธอคงอยากขโมยความรู้ของหลินมั่วสินะ

เหมือนที่ปู่ของฉันพูดเอาไว้ไม่มีผิด

คนที่เชื่อถือไม่ได้มากที่สุดคือหญิงสาว”