หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 223

ตอนที่กำลังร้อนใจอยู่ๆฟังฮุ่ยก็โทรเข้ามา “ปั้นซย่า เรื่องกำไลหยกไปถึงไหนแล้ว?”

คนตระกูลจ้าวว่ายังไงบ้าง

หลินมั่วยอมรับแล้วงั้นมันก็ไม่เกี่ยวกับตระกูลเราแล้วใช่ไหม

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนเกือบจะร้องไห้ออกมา

พ่อแม่คู่นี้เห็นแก่ตัวเกินไปแล้วไม่แม้แต่จะถามว่าหลินมั่วเป็นยังไงบ้าง สนใจแค่ว่าเรื่องมันเกี่ยวกับตัวเองไหมอย่างเดียว

สวี่ปั้นซย่ากัดฟันพูด “ฉันไม่รู้ค่ะ”

ฟังฮุ่ยร้อนใจ “ทำไมแกจะไม่รู้ล่ะ”

“แกไม่ได้ถามหลินมั่วเหรอ”

มันไม่ได้จริงๆค่ะ ฉันถามคุณนายจ้าวแล้ว

“นางลูกคนนี้ทำไมไม่รู้จักเป็นทุกข์ใจบ้างล่ะ”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนตัวสั่นพร้อมพูดด้วยความโกรธ “แม่คะช่วยกังวลให้มันเป็นเรื่องหน่อยได้ไหมคะ”

อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อจะอยู่รอดไหมก็ยังไม่รู้ แม่ช่วยเลิกหาปัญหาให้ฉันเพิ่มทีเถอะค่ะ

ฟังฮุ่ยถามด้วยความร้อนใจ “ทำไมเหรอ”

ถ้าหลินมั่วไม่จัดการปัญหากับตระกูลจ้าว ตระกูลจ้าวต้องเล่นงานเราแน่

เฮ้ยทำไมมันถึงเป็นอย่างนั้นได้ล่ะ มันจะเป็นไปได้ยังไง

อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อเป็นเหมือนเลือดเนื้อของเรา ถ้าเราขาดมันไปเราจะใช้ชีวิตกันยังไง

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ “พอแล้ว แม่หยุดพูดได้แล้วค่ะ”

ฉันพูดเมื่อไหร่ว่ามันเป็นเรื่องของหลินมั่ว

นี่มันเรื่องของเรา

ฟังฮุ่ยประหลาดใจ “พวกเรามีเรื่องอะไร”

สวี่ปั้นซย่าพูดถึงเรื่องของการสร้างโรงงานใหม่อย่างโกรธเคือง

ฟังฮุ่ยฟังจบแล้วก็โง่เขลาขึ้นทันที

จริงๆแล้วเธอเคยทำงานในบริษัทนี้มาระยะหนึ่ง เลยรู้ถึงความสำคัญของบริษัทนี้เป็นอย่างดี

แล้วเรื่องนี้มีวิธีแก้ไหม? ฟังฮุ่ยถามด้วยความร้อนใจ

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างโกรธเคือง “ฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะ”

พอแล้ว ฉันกำลังยุ่งอยู่ไม่คุยกับแม่แล้วค่ะ

หลังจากวางสายเธอก็มองไปที่สวี่เจี้ยนกงที่อยู่ข้างๆเธออย่างกังวลใจ