วันนี้คุณนายจ้าวไม่อยู่บ้าน ผมเลยยังไม่ได้แวะเข้าไปครับ
พวกสวี่เจี้ยนกงไม่มีความสุขเลยแม้แต่น้อยแต่ก็พูดอะไรออกมาไม่ได้
เข้ามาในห้องฟังฮุ่ยก็เสียงดังโวยวาย “ปั้นซย่า รอบนี้ต้องขอบคุณน้องเขยเลยนะเนี่ย”
สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว “ขอบคุณเรื่องอะไรคะ”
ฟังฮุ่ยยิ้มตอบ “เรื่องที่โรงงานใหม่น้องเขยลูกเขาจัดการให้เรียบร้อยแล้วล่ะ”
ฝ่ายตรงข้ามคนที่ชื่อหลี่เฉียงเขาเป็นเพื่อนเก่าของน้องเขยลูกน่ะ
พวกเขาสองคนสนิทกัน น้องเขยลูกเข้าไปเคลียร์นิดหน่อยก็เรียบร้อยแล้ว
น้องเขยลูกตอนนี้เขากำลังรับแขกอยู่น่ะ
เขาพูดแล้วว่าพรุ่งนี้ตอนเย็นจะเลี้ยงข้าวเย็นพวกเขาเรื่องนี้มันแก้ไขได้
หลินมั่วประหลาดใจ หวงเหลียงจัดการเรื่องนี้ได้งั้นเหรอ?
จากที่เขาสืบมาเขารู้ว่านายฮั่วอยู่เบื้องหลังและกำลังชักใยคนพวกนี้อยู่ หวงเหลียงจะจัดการได้ยังไง
สวี่ปั้นซย่าตกใจ “จริงเหรอ?”
สวี่ปั้นซย่าพึงพอใจมาก “งั้นก็ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ”
สามีฉันออกโรงเอง เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
“เธอนึกว่าสามีของฉันจะขี้ขลาดตาขาวเหมือนหลินมั่วงั้นเหรอ”
เสวี่ย พูดดีๆหน่อย
หลินมั่วเขาทำไม?
ถ้าเรื่องนี้แล้วเขาก็เป็นกังวลอยู่ แล้วเขาก็ให้เหลาหู่ไปสืบเรื่องนี้มาอีกแล้วด้วย แค่ยังไม่ทันได้จัดการแค่นั้นเอง
สวี่ตงเสวี่ยหัวเราะเยาะเย้ย “เหลาหู่งั้นเหรอ”
นี่ หลินมั่วสมองนายโดนประตูหนีบจนแบนแล้วเหรอไงถึงได้ไปสั่งให้เหลาหู่ไปจัดการ
นายรู้ไหมว่าฝ่ายนั้นเขาเป็นใคร?
พวกนั้นเป็นพวกอันธพาลที่นั่นที่ใช้กำลังต่อสู้ทุกวัน
ถึงเหลาหู่จะตัวใหญ่ร่างกายกำยำก็จริงแต่แต่จะเอารูปร่างไปจัดการเรื่องนี้ได้ยังไงล่ะ
เขาจะสู้หวงเหลียงได้ยังไง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...
ควยๆๆๆๆควย นิยายเหี้ย สัตว์...
อ่านนิยายแนวนี้มาหลายเรื่อง เรื่องนี้พ่อตาแม่ยายโคตรเห็นแก่ตัวกว่าทุกเรื่อง แถมยังบวกน้องเมียผัวน้องเมีย กุเป็นพระเอกจะเอายาตายด้านใส่อาหารให้พวกแม่งกินให้หมด ทำอาหารให้แดกทุกวันอยู่แล้วนิ...
จะมีต่อไหม...
หลินมั่วเพิ่งสร้างผลงานครั้งแรก หนานป้าเทียน,อาวุโสเฮ้อ,เฉินเซิ่งหยวน ถึงกับยอมเป็นขี้ข้า เร็วไปไหม? น่าจะทำผลงานให้พวกเขาเหล่านี้ประจักษ์สัก2-3อย่าง ให้เกรงกลัวและยอมสิโรราบ 再見...
ไม่ลงให้อ่านแล้วเหรอครับ...
เพิ่งเริ่มอ่านน่าจะสนุก แต่ไม่ได้อัพเดทนานแล้วเรื่องนี้จะโดนเทหรือเปล่านะ...
หายนานเลยรอบนี้...