หลังจากที่สวี่เจี้ยนกงกลับไป เขาก็เริ่มวางแผนจัดงานเลี้ยงสำหรับเย็นวันถัดไปทันที
เขาวุ่นอยู่กับการจองห้องวีไอพีของโรงแรมระดับไฮเอนด์ในเมืองและก็ซื้อเหล้าบุหรี่มากมาย
คืนต่อมา หลังจากหลินมั่วเลิกงานเขาก็ไปรับสวี่ปั้นซย่า
เขาต้องคอยดูแลพวกของหลี่เฉียงในมื้อค่ำคืนนี้ อันที่จริงสวี่เจี้ยนกงไม่อยากให้หลินมั่วไป
แต่สวี่ปั้นซย่ากังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เธอจึงเรียกหลินมั่วมา
พอเธอมาถึงโรงแรม ยังไม่ทันถึงห้องวีไอพี เธอก็ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวดังออกมาจากข้างใน
"ลุงสวี่ หวงเหลียงอยู่นี่ เราคนกันเองทั้งนั้น"
"ผมไม่ได้โม้นะ ในช่วงของพวกเรา ผมพูดได้ดีมากจริงๆ!"
“ผมอยากให้เขาสร้างเขาก็สร้าง”
“ฉันไม่อยากให้พวกเขาก่อสร้าง คนที่ไซต์งานก่อสร้างก็จะเชื่อฟังแต่โดยดี!”
หลิ่นมั่วกับสวี่ปั้นซย่าผลักประตูเข้าไป พวกเขาเห็นเพียงห้องที่อบอวลไปด้วยควัน
มีชายฉกรรจ์เด็ดถึงแปดคนนั่งอยู่ที่โต๊ะกลมอันกว้างขวาง
ผู้ชายเหล่านี้ล้วนไว้ผมสกินเฮด สวมสร้อยทองเส้นใหญ่ ไม่สวมเสื้อและโชว์รอยสักทั่วร่างกาย
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความบ้าระห่ำ แทบจะเขียนคำว่า'ไม่ล้อเล่น'ติดไว้
หวงเหลียงก็นั่งอยู่กับพวกเขา เขาสูบบุหรี่และกอดคอลูกสมุนพวกนั้นราวกับว่าพวกเขาคุ้นเคยกันดี
สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยนั่งตรงกลาง เขาส่งบุหรี่ให้อีกคนด้วยรอยยิ้มและใบหน้าที่ประจบสอพลอ
คนที่กำลังคุยกับสวี่เจี้ยนกงคือหลี่เฉียง ในท่ามกลางคนเหล่านี้เขาดูเหมือนกับลูกพี่
เขานั่งเก้าอี้ตัวหลักอย่างองอาจ
เมื่อหลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าเข้ามาในห้อง ทุกคนในห้องก็ชะงักไปครู่หนึ่งและสายตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
หวงเหลียงรีบยืนขึ้นทันที เขาเดินไปหาสวี่ปั้นซย่าแล้วยื่นมือไปลากเธอพร้อมกับยิ้ม "พี่เฉียง น้องคนนี้ขอแนะนำให้พี่รู้จักกับเธอซักหน่อย"
“ท่านนี่คือ พี่สาวของภรรยาผมที่ผมเคยเล่าให้พวกพี่ฟัง”
"สวี่ปั้นหย่า ประธานกรรมการอุตสาหกรรมยา เคยเป็นสาวงามอันดับหนึ่งของเมือง*กว่างหยาง* !"
หลินมั่วยืนกันสวี่ปั้นซย่าไว้ ทำให้หวงเหลียงไม่สามารถแตะต้องสวี่ปั้นหย่าได้
สวี่ปั้นซย่ามีสีหน้าหงุดหงิดเธอจ้องหวงเหลียงด้วยความไม่พอใจ
สมุนหลายคนในห้องก็กู่ร้องทันที "ว้าว สวยจริงๆ!"
“พี่เหลียงโครตโชคดี ได้พี่สะใภ้สวยขนาดนี้!พี่ช่างมีโชคเรื่องผู้หญิงจริงๆ ”
“เธอทั้งสาวทั้งสวยแล้วยังเป็นประธานกรรมการอีก พี่เหลียงลองถามพ่อตาพี่สิว่าต้องการลูกเขยเพิ่มไหม”
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่แปลกใจเลยที่หลังจากนั้นพี่เหลียงก็ไม่ออกมาเที่ยวเล่นเลย ก็มีพี่สะใภ้ที่สวยซะขนาดนี้ สงสัยจะไม่ต้องไปไหนกันแล้ว!”
คนกลุ่มนั้นพูดจาหยาบคาย สวี่ปั้นเสวี่ยที่ฟังอยู่ก็ขมวดคิ้วและเกือบจะเดินออกไป
สีหน้าของหลินมั่วเย็นชาขึ้น มือหยิบขวดไวน์บนโต๊ะและกำลังจะปามันไป
สวี่ปั้นซย่ารีบคว้ามือของเขาและส่ายหัวอย่างจำยอม
สวี่ปั้นซย่ารู้ดีว่า สิ่งเรื่องในคืนนี้มีความสำคัญมากและเธอก็ไม่สามารถทำให้มันพังลง เพียงเพราะความโกรธที่เกิดขึ้นเพียงชั่ววูบได้!
หลินมั่วค่อย ๆ วางขวดไวน์ลง แต่สายตาของเขาเย็นชามาก
คืนนี้ เขาไม่สามารถจะไว้ชีวิตคนเหล่านี้ได้!
หลังจากที่คนในห้องส่งเสียงดังอยู่พักหนึ่ง หลี่เฉียงก็พูดขึ้นมาอย่างช้าๆ ว่า "ประธานสวี่ก็เข้ามาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่ยอมนั่งสักที นี่เป็นเพราะว่าคุณดูถูกพี่น้องของพวกเราเหรอ"
พอหวงเหลียงได้ยินคำพูดนั้นก็รีบพูด "มา ปั้นซย่านั่งลงเร็ว"
"ขอผมแนะนำเขาให้คุณนะ นี่คือหลี่เฉียง พี่เรียกเขาว่าพี่เฉียง คนนั้นคือพี่โจวแล้วก็คนนั้นคือพี่โหว..."
หลังจากแนะนำตัว ใบหน้าของชายฉกรรจ์ในห้องก็เต็มไปด้วยความอิ่มเอมใจราวกับว่าพวกเขาเป็นลูกพี่จริงๆ
และสายตาที่พวกเขามองมายังสวี่ปั้นซย่าก็ช่างสุดจะทน
ท่าทางนั้นราวกับอยากจะถอดเสื้อผ้าของสวี่ปั้นซย่าออกทั้งหมด
สวี่ปั้นซย่ารู้สึกอึดอัด แต่เธอก็ยังทักทายอย่างสุภาพแล้วนั่งลงข้างๆแม่ของเธอ
ใครจะไปรู้ ตอนที่เธอกำลังจะนั่งลง หลี่เฉียงก็ตบโต๊ะทันที "ประธานสวี่ คุณนั่งตรงนั้นแล้วจะดูแลแขกได้อย่างไรกัน"
"ไม่แปลกใจเลยที่สถานที่ก่อสร้างของตระกูลสวี่ของคุณไม่สามารถสร้างขึ้นได้ คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องดูแลแขกอย่างไรแล้วยังจะเชิญแขกมาอีก"
"ไปกันเถอะพี่น้องทั้งหลาย!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เรื่องนี้วนเวียนอยู่กับตระกูลพ่อตาแม่ยายจนน่ารำคาญแถมยังมีน้องเมียกะคู่เขยผสมโรงด้วยอีก ไม่ไปไหนเสียที...
ทั้งหมดมีกี่ตอนครับ อยากให้ Update เพิ่มบทให้มากกว่านี้...
อัพเดตวันไหนคับ...
นิยายมีสามพันตอน เมื่อไหร่จะ update ครบครับเนี่ย...
อัพเดทวันไหนครับ...