หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 226

หลังจากที่สวี่เจี้ยนกงกลับไป เขาก็เริ่มวางแผนจัดงานเลี้ยงสำหรับเย็นวันถัดไปทันที

เขาวุ่นอยู่กับการจองห้องวีไอพีของโรงแรมระดับไฮเอนด์ในเมืองและก็ซื้อเหล้าบุหรี่มากมาย

คืนต่อมา หลังจากหลินมั่วเลิกงานเขาก็ไปรับสวี่ปั้นซย่า

เขาต้องคอยดูแลพวกของหลี่เฉียงในมื้อค่ำคืนนี้ อันที่จริงสวี่เจี้ยนกงไม่อยากให้หลินมั่วไป

แต่สวี่ปั้นซย่ากังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เธอจึงเรียกหลินมั่วมา

พอเธอมาถึงโรงแรม ยังไม่ทันถึงห้องวีไอพี เธอก็ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวดังออกมาจากข้างใน

"ลุงสวี่ หวงเหลียงอยู่นี่ เราคนกันเองทั้งนั้น"

"ผมไม่ได้โม้นะ ในช่วงของพวกเรา ผมพูดได้ดีมากจริงๆ!"

“ผมอยากให้เขาสร้างเขาก็สร้าง”

“ฉันไม่อยากให้พวกเขาก่อสร้าง คนที่ไซต์งานก่อสร้างก็จะเชื่อฟังแต่โดยดี!”

หลิ่นมั่วกับสวี่ปั้นซย่าผลักประตูเข้าไป พวกเขาเห็นเพียงห้องที่อบอวลไปด้วยควัน

มีชายฉกรรจ์เด็ดถึงแปดคนนั่งอยู่ที่โต๊ะกลมอันกว้างขวาง

ผู้ชายเหล่านี้ล้วนไว้ผมสกินเฮด สวมสร้อยทองเส้นใหญ่ ไม่สวมเสื้อและโชว์รอยสักทั่วร่างกาย

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความบ้าระห่ำ แทบจะเขียนคำว่า'ไม่ล้อเล่น'ติดไว้

หวงเหลียงก็นั่งอยู่กับพวกเขา เขาสูบบุหรี่และกอดคอลูกสมุนพวกนั้นราวกับว่าพวกเขาคุ้นเคยกันดี

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยนั่งตรงกลาง เขาส่งบุหรี่ให้อีกคนด้วยรอยยิ้มและใบหน้าที่ประจบสอพลอ

คนที่กำลังคุยกับสวี่เจี้ยนกงคือหลี่เฉียง ในท่ามกลางคนเหล่านี้เขาดูเหมือนกับลูกพี่

เขานั่งเก้าอี้ตัวหลักอย่างองอาจ

เมื่อหลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าเข้ามาในห้อง ทุกคนในห้องก็ชะงักไปครู่หนึ่งและสายตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

หวงเหลียงรีบยืนขึ้นทันที เขาเดินไปหาสวี่ปั้นซย่าแล้วยื่นมือไปลากเธอพร้อมกับยิ้ม "พี่เฉียง น้องคนนี้ขอแนะนำให้พี่รู้จักกับเธอซักหน่อย"

“ท่านนี่คือ พี่สาวของภรรยาผมที่ผมเคยเล่าให้พวกพี่ฟัง”

"สวี่ปั้นหย่า ประธานกรรมการอุตสาหกรรมยา เคยเป็นสาวงามอันดับหนึ่งของเมือง*กว่างหยาง* !"