หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2279

ชีวิตนี้สมิท คอนเนอร์เคยแต่เป็นผู้ถูกเชิญให้ไปร่วมงานเลี้ยง

คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีวันที่ตัวเองไปขอเข้าร่วมงานเลี้ยงของคนอื่น

แถมยังเป็นงานเลี้ยงของคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่เขาคาดไว้

สองปีที่แล้ว บริษัทของพวกเขาได้รับคนไข้ที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกชายคนรองของหัวหน้าไป้ตี๋

เมื่อลูกชายคนรองของหัวหน้าไป้ตี๋ถูกส่งตัวมา เขาก็อยู่ในขั้นวิกฤติแล้ว

สมิท คอนเนอร์อาศัยทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมของเขาและอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ดีที่สุดในโลก

ถึงช่วยชีวิตของลูกชายคนรองของหัวหน้าไป้ตี๋ไว้ได้อย่างหวุดหวิด

แต่เขาช่วยยื้อชีวิตไว้ได้ชั่วขณะเท่านั้น

หลังจากขอคำปรึกษาจากแพทย์ชั้นนำทั่วทุกมุมโลกแต่ก็ยังทำอะไรไม่ได้

เขาจึงทำได้เพียงหันความสนใจไปที่ประเทศจีน ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของแพทย์แผนจีน

พอดีกับที่การแข่งขันหมอเทวดาเพิ่งจะจบลง หมอเทวดาศักดิ์สิทธิ์คนใหม่ได้ถือกำเนิดขึ้นในรอบสี่ปี

ทำให้สมิทเดินทางไกลมายังเมืองจิง

เพื่อที่จะไปพบกับหลินมั่วและขอคำแนะนำเกี่ยวกับอาการที่วิกฤตขององค์ชายรอง

เขาคิดวกวนอยู่อย่างนั้น

สมิท คอนเนอร์อดไม่ได้ที่จะเอื้อมไปยังอาหารยาอันน่าเอร็ดอร่อยนั้น

โดยเฉพาะเมนูไก่พันไข่เยี่ยวม้าที่มันวาว

หลังจากคีบอกไก่เนื้ออวบชิ้นหนึ่งขึ้นมา เขาก็เอามันเข้าปากทันที

ทันทีที่กัดเข้าไป กลิ่นหอมอบอวลก็เตะจมูกทันที

เนื้อมีไขมันแต่ไม่เลี่ยน ทั้งนุ่มและฉ่ำ

เนื้อสัมผัสของมันเหมือนกับกำลังนวดคลึงให้ฟันอย่างไรอย่างนั้น

ภายใต้เคี้ยวอย่างละเอียด

สมิท คอนเนอร์อดไม่ได้ที่จะสงสัยขึ้นมา

“คุณหลิน ผมเดินทางไปทั่วโลกและได้ลิ้มรสอาหารอร่อยมานับไม่ถ้วน”

“แต่คุณเป็นคนเดียวที่สามารถทำให้เมนูง่ายๆ อย่างเนื้อไก่ นำมาย่างให้อร่อยได้ขนาดนี้ พิเศษมากจริงๆ”

เขาพูดพร้อมกับดวงตาที่เป็นประกาย

เมื่อส่งไก่ทั้งชิ้นลงสู่กระเพาะอาหารแล้ว

เขาก็รู้สึกได้ว่ากล้ามเนื้อทุกส่วนจากจุดตันเถียนในร่างกายมีกระแสอุ่นๆ ไหลเวียนไปทั่ว

และในขณะที่กระแสอุ่นนี้แผ่กระจายออกไป

ความเหนื่อยล้าทั้งทางร่างกายและจิตใจของเขาก็หายไปอย่างรวดเร็ว

“นี่...”

ในฐานะแพทย์ตะวันตกและบุคคลสำคัญของวงการนี้

สมิท คอนเนอร์เข้าใจดีว่าถึงจะเป็นยาแต่ยังคงมีฤทธิ์ความเป็นพิษอยู่

แต่ว่าเมนูไก่นี่ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลเลย เพราะเป็นเพียงไก่ตัวหนึ่งเท่านั้น จะไปมีผลเสียได้อย่างไรกัน

หลินมั่วได้ยินคำถามนั้นก็ยิ้มและส่ายหน้า

“คุณสมิท ผมคิดว่าคุณคงเข้าใจผิดแล้วล่ะ”

“เนื้อไก่พวกนี้ไม่ได้มีสรรพคุณอะไรหรอก มันก็แค่มีดีที่รสชาติเท่านั้นเอง”

“สิ่งสำคัญคือการนำสมุนไพรมาปรุงรวมกันให้เป็นอาหารยาเท่านั้นเอง”

หลังจากได้ยินคำว่า 'อาหารยา' สมิทก็งุนงงมากกว่าเดิม

“คุณหลิน ผมขอบอกตามตรงนะ”

“ที่คุณบอกว่าอาหารยา ก่อนหน้านี้ผมก็เคยลองชิมมาไม่น้อย”

“แต่ไม่มีใครที่สามารถทำได้แบบคุณเลย ไม่ว่ารสชาติจะเป็นอย่างไร แค่กลิ่นที่ลอยขึ้นมาแตะจมูกก็ทำให้คนวิ่งเข้าหาแล้ว”

“ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสรรพคุณทางยาของมันเลย”

เมื่อเห็นท่าทางดื้อรั้นของอีกฝ่าย

หลินมั่วก็แอบหัวเราะเบาๆ

ดูเหมือนว่าคุณสมิทจะถูกหลอกมาไม่น้อยเลย