หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2280

ในเมื่อบนโต๊ะอาหารไม่มีหัวข้อให้พูดคุยกันต่อ

หลินมั่วก็ถือโอกาสนี้ลุกขึ้นอธิบายให้สมิท คอนเนอร์และลูกศิษย์หยิ่นจงฟัง

“ยาสมุนไพรแบ่งออกเป็นสองชนิด ชนิดที่หนึ่งคือสมุนไพรที่สามารถใช้ทำอาหารได้”

“เหมือนกับยาบำรุงที่ใช้ในชีวิตประจำวัน เช่น เก๋ากี้ ซานเย่าหรือโสม เราเติมลงไปในอาหารและทำให้สุกไปพร้อมกัน”

“วิธีพวกนี้แม้ว่าจะมีผลดี แต่ผลที่ได้ก็ไม่ชัดเจนเท่าไหร่นัก”

“ส่วนอีกชนิดหนึ่งคือ การผสมผสานวัตถุดิบที่เป็นยาเข้ากับส่วนผสมของอาหารตามหลักแพทย์แผนจีน”

“อาหารยาประเภทนี้ต้องเรียนวิชาการแพทย์แผนจีนและวิธีการปรุงอาหารก่อน รวมไปถึงวิธีการทำให้ทุกอย่างหลอมรวมเข้าด้วยกัน”

“หลังจากทำตามสูตรอาหารยาอย่างเคร่งครัด เพื่อสกัดสรรพคุณของยาออกมาให้ได้มากที่สุด”

“จากนั้นเราก็ใช้เทคนิคการทำอาหารที่เป็นเอกลักษณ์ของจีน และรวมทั้งสองสิ่งนี้เข้าด้วยกัน”

“ทำให้เกิดอาหารเริศรส ที่ผสานสี กลิ่น รสชาติ รูปร่าง และยาห้าองค์ประกอบนี้เข้าด้วยกัน”

“ยาทำให้รสชาติอาหารดีขึ้น และอาหารก็มีคุณสมบัติเป็นยาด้วย”

“อาหารที่ได้ก็จะเป็นทั้งอารหารอันโอชะและยาชั้นดีในเวลาเดียวกัน”

จู่ๆ สมิท คอนเนอร์ก็ได้ถามแทรกขึ้นมา

“คุณหลิน ตามที่คุณบอกพูดมา วัตถุดิบพวกนี้ก็ถือว่าเกินจำเป็นหรือเปล่า”

เขาไม่ได้ทำตัวคิดเล็กคิดน้อย

แต่สารสำคัญของยาสมุนไพรที่ถูกสกัดออกมา จะสะดวกกว่าถ้ารับประทานโดยตรง

แล้วทำไมต้องผ่านกระบวนการทำอาหารด้วยล่ะ

“คุณสมิท คุณพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ”

“แพทย์แผนจีนให้ความสำคัญกับองค์ประกอบทั้งห้าและขั้นตอนทั้งห้า”

“เปรี้ยวเข้าตับ ขมเข้าหัวใจ หวานเข้าม้าม เผ็ดเข้าปอด เค็มเข้าไต”

“ส่วนผสมนี้ไม่ได้เป็นเพียงอาหารอันโอชะ แต่ยังเป็นส่วนผสมทางยาด้วย”

“นอกจากนี้ ทั้งยาจีนและยาตะวันตกก็มีทฤษฎีเรื่อง ‘ยาที่เป็นพิษ’ อีกด้วย”

“หลังจากรวมวัตถุดิบเหล่านั้นแล้ว สมุนไพรจะเกิดพิษที่ทำร้ายร่างกาย”

“และโดยธรรมชาติพิษจะถูกขับออกจากร่างกายพร้อมกับอาหาร”

ยิ่งฟังหลินมั่วอธิบาย ดวงตาของสมิทก็เป็นประกายมากยิ่งขึ้น

“คุณหลิน แก่นแท้ของทฤษฎีคืออะไรงั้นหรือ”

ในเวลานี้ สีหน้าของหลินมั่วดูจริงจังขึ้น

บทสนทนากับสมิทไม่ใช่การอธิบายอย่างง่ายๆ อีกต่อไป

ถ้าเป็นคนไข้ธรรมดา สมิทก็ยังปฏิเสธได้

แต่พ่อของผู้ป่วยเป็นถึงหัวหน้าไป๋ตี้

ที่เป็นถึงผู้ลงทุนรายใหญ่ของบริษัทพัฒนาการแพทย์สมิท เป็นทั้งผู้ลงทุนในตลาดใหม่และวงการศัลกรรมแพทย์

ถ้าจัดการเรื่ององค์ชายรองได้ไม่ดีก็อาจจะโดนถอนทุนได้

ห่วงโซ่ทุนมูลค่าหลายร้อยพันล้านก็จะถูกทำลาย และบริษัทพัฒนาการแพทย์สมิท ก็มีแนวโน้มมากที่จะล้มละลาย

แน่นอนว่าวิกฤตและโอกาสเป็นของคู่กัน หากสามารถรักษาองค์ชายรองให้หายได้

การเร่งการลงทุนก็จะใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีเองไม่ใช่หรือ

ความรู้ด้านอาหารยาของหลินมั่วได้นำแรงบันดาลใจใหม่ๆ มาให้สมิท คอนเนอร์

สำหรับอาการขององค์ชายรองนั้น จริงๆ แล้วไม่จำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดเสียด้วยซ้ำ

ใช้การรักษาด้วยยาน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่าไหม

เมื่อคิดได้แบบนั้น สมิทก็มองไปยังหลินมั่วด้วยสายตากระตือรือร้นและถามออกไปตรงๆ

“คุณหลินมั่ว ขณะนี้โรงพยาบาลในเครือบริษัทของเรา”

“มีคนไข้รายหนึ่งมีอาการหายากและรักษาได้ยาก”

“ผมหวังว่าคุณหลินสามารถช่วยให้คำแนะนำให้ผมได้สักหน่อย”