หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 228

เมื่อเห็นสวี่ปั้นซย่าลังเลไม่เต็มใจที่จะไป หลี่เฉียงก็ขมวดคิ้ว "น้องสาว นี่ไม่อยากจะให้เกียรติกันแล้วใช่ไหม"

"งั้นก็ไม่เป็นไร!"

“ในเมื่อไม่ให้เกียรติกัน งั้นก็ไม่ใช่คนกันเอง”

“พี่เหลียง พวกเราให้เกียรติพี่มามากพอแล้ว เป็นที่คนในตระกูลพี่ที่เห็นพวกเราอยู่ในสายตา”

"งั้นก็ตามนี้ จากนี้ไปถ้าที่ไซต์ก่อสร้างมีปัญหาอะไรก็ไม่เกี่ยวกับพี่น้องของพวกเราแล้ว!"

พี่เฉียงตบโต๊ะแล้วสมุนทุกคนก็ยืนขึ้น

ชายฉกรรจ์ที่ถือมีดเมื่อตะกี้ก็ชักมีดพกออกมาและจ้องหลินมั่วอย่างเดือด “แม่งเอ้ย คุกเข่าขอโทษพี่เฉียงซะ!”

“ไม่อย่างนั้นตูจะฆ่าพวกเอ็งให้หมด ไอ้สารเลว!”

สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยตัวสั่นด้วยความตกใจ หวงเหลียงทำหน้าโกรธ "หลินมั่ว ดูสิ่งที่แกทำสิ!"

“โถ่เว้ย พูดไม่เป็นก็ไม่ต้องพูดสิวะ!”

“ปั้นซย่า ไม่ใช่ว่าฉันไม่สนใจเรื่องของบริษัทหรอกนะ”

“แต่การกระทำของพวกเธอ ต่อให้เป็นเทพก็ช่วยไม่ได้”

“ให้คนแซ่หลินจัดการเองเลย!”

สมุนหลายคนก็จ้องมาที่หลินมั่วอย่างดุ เมื่อเห็นท่าทีนั้น พวกเขาก็พร้อมที่จะพุ่งเข้าไปฆ่าหลินมั่วทุกเมื่อ

หน้าของสวี่ตงเสวี่ยซีดแล้วเธอก็พูดอย่างโมโห "หลินมั่ว ถ้านายไม่รู้ว่าจะพูดอะไรก็หุบปากซะ!"

“พี่ ไปนั่งเถอะ พี่ต้องให้เกียรติพี่เฉียงเขานะ!”

จู่ๆหลี่เฉียงก็เปลี่ยนจากโมโหเป็นยิ้ม "อย่างงี้ถึงถูก!"

“น้องสาว พี่จะบอกให้ว่า พี่เฉียงดีกับทุกคนมากๆ”

“เรื่องในวันนี้ได้ถูกจัดการไว้แล้ว ไม่ต้องพูดถึงไซต์งานก่อสร้างนี้อีก”

“ต่อไปไม่ว่าหนูจะมีเรื่องอะไร พี่เฉียงก็จะช่วยหนูแก้ปัญหาให้เรียบร้อย!”

พวกสมุนหัวเราะแล้วมองสวี่ปั้นซย่าด้วยความหวัง

หลินมั่วดึงสวี่ปั้นซย่าไปข้างหลังตนและก็มองหลี่เฉียงอย่างเย็นชา "หลี่เฉียง ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง!"

“คุกเข่าลงแล้วก้มหัวขอโทษผม ผมสามารถไว้ชีวิตคุณได้!”

ทุกคนตะลึงแล้วสีหน้าของหลี่เฉียงก็เย็นชา เขาชี้ไปที่หลินมั่วแล้วด่าว่า "ไอ้สารเลว แกลนหาที่ตายใช่ไหม!"

"ฆ่ามัน!"

สมุนที่ถือมีดเมื่อกี้ก็ชักมีดขึ้นแล้วรีบวิ่งเข้าหาเขา ชายคนนั้นยืนอยู่ตรงหนาหินมั่วแต่ก็ไม่กล้าที่จะปักมีดลงบนร่างของหลินมั่ว

หลินมั่วไม่ได้สนใจ เขามองออกว่ามันก็ดุดีแค่ภายนอกแต่ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้

คนอื่นๆ อึ้งไปหมด นี่มันอะไรกันเนี่ย?