หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2290

“ผู้จัดการคะ ผู้จัดการ! แย่แล้วค่ะ แย่แล้ว”

ผู้จัดการที่กำลังจัดการกับกองเอกสารตรงหน้าขมวดคิ้วขึ้น

“มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ”

พนักงานสาวที่วิ่งมาอย่างเหนื่อยหอบพูดขึ้น

“ฉันเจอหลินมั่ว หมอเทวดาคนใหม่ที่ห้องอาหารหมายเลข 666 ค่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ผู้จัดการก็ลุกขึ้นยืนทันที

จากนั้นเขาก็รีบเปิดไปยังภาพกล้องวงจรปิดตรงทางเดินของโรงแรม

อีกด้านหนึ่ง

ประตูห้องอาหารถูกเปิดออกอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าพนักงานเข็นรถอาหารเข้ามา

เหอจวนก็รู้สึกแปลกใจ

“อะไรกัน อาหารที่สั่งมาเสิร์ฟหมดแล้วไม่ใช่เหรอคะ”

“ขอโทษค่ะ นี่คืออาหารที่แถมให้พวกคุณโดยเฉพาะ”

พูดจบ พนักงานเหล่านั้นก็ไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติม

ก่อนจะยกอาหารขึ้นมาวางบนโต๊ะ

มีทั้งหอยเป๋าฮื้อระดับพรีเมียม ปลาสเตอร์เจียนมังกรเงิน และไก่หางนกฟีนิกซ์แห่งภูเขาเฟิ่ง

เมื่อเห็นอาหารมากมายที่วางอยู่บนโต๊ะ

เหอจวนรู้สึกแปลกใจ

“เธอดูสิ ร้านอาหารแห่งนี้เอาใจเก่งจริงๆ

ก็เสี่ยวชวนของพวกเราเพิ่งจะได้เข้าทำงานในบริษัทสมิทไม่ใช่เหรอ

พวกเขาจึงพยายามเข้ามาตีสนิทกับพวกเรา”

พนักงานคนหนึ่งถามขึ้นอย่างสงสัยว่าเสี่ยวชวนคือใคร

ในตอนนั้นเอง

เสียงฝีเท้าที่กำลังเร่งรีบก็ดีงขึ้นอยู่นอกประตู

คนยังไม่เข้ามา แต่เสียงกลับดังขึ้นก่อน

“หมอเทวดาหลิน เป็นเกียรติมากครับ”

“ไม่คิดเลยว่าร้านอาหารปาเซียงเล็กๆ ของพวกเราจะได้รับเกียรติขนาดนี้”

ระหว่างที่พูดก็มีชายหนุ่มวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วมก็วิ่งเข้ามาข้างใน

เขาคือเจียงหงอวิ๋น เจ้าของร้านอาหารแห่งนี้

หลังจากที่ได้รับข้อความจากผู้จัดการแล้ว

เขาก็วางงานทั้งหมดในมือลง

และรีบมายังร้านอาหารปาเซียงอย่างเร็วที่สุด

หลังจากที่พบกับหลินมั่ว แววตาของเขาก็เป็นประกายทันที

เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงก่อนจะตรงเข้ามาจับมือทั้งสองของหลินมั่วเอาไว้

เมื่อหลินมั่วพูดจบ

แม่ลูกตระกูลเฉินก็อึ้งจนตาค้าง

เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ตอนที่เจอกันเขาถึงรู้สึกว่าคุ้นหน้าหลินมั่วเป็นอย่างมาก

ตอนนี้หากคิดดูดีๆ แล้ว ความจริงแล้วเขาเคยเจอหลินมั่วผ่านๆ ในจอทีวี

หากว่าตามฝีมือที่เก่งกาจราวกับอัจฉริยะของอีกฝ่ายแล้ว

ถ้าคิดไม่ผิด อีกหน่อยหลินมั่วคงจะกลายเป็นหัวหน้าหรือผู้ทรงอิทธิพลในสมาคมการแพทย์อย่างแน่นอน

ไม่ว่ายังไงคนระดับหลินมั่วก็คงไม่มีทางมาเจอคนธรรมดาๆ อย่างเขาได้ง่ายๆ

ดังนั้นในตอนแรกเขาจึงไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มาก่อน

“ฮุยฮุน ไม่คิดจริงๆ ว่าลูกเขยของเธอจะมีดีขนาดนี้”

หลังจากที่รู้เรื่องจริงที่เกิดขึ้น

เหอจวนจึงยิ้มสู้ก่อนจะชื่นชมอีกฝ่าย

ส่วนฟังฮุ่ยที่อดทนมานาน ในที่สุดก็ถึงเวลาปลดปล่อย

“ความจริงก็ไม่ได้เก่งอะไรหรอก!

เขาก็แค่คนไม่มีงานทำน่ะ จะสู้เสี่ยวชวนของพวกเธอได้ยังไง

ถ้าเป็นไปได้ ฉันยังอยากให้พวกเธอช่วยแนะนำงานให้เขาเลยนะ”

ตอนนี้ในใจของฟังฮุ่ยรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก