หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2289

เมื่อได้ยินคำถามของเสี่ยวชวน

เหอจวนก็แอบยกนิ้วโป้งส่งไปให้ลูกชายของตน

จากนั้นก็จี้ถามเข้าไปอีก

“จริงสิ เสี่ยวมั่ว

ตอนนี้นายทำงานอะไรงั้นเหรอ”

ความจริงแล้วหลินมั่วถูกแม่ยายลากให้มาที่นี่ เขาจึงคิดว่าจะนั่งนิ่งๆ เป็นหุ่นเชิดให้เธอเท่านั้น

และเนื่องจากเขาไม่ได้ทานข้าวเช้า ทำให้เขาหิวเป็นอย่างมาก ตอนที่มาถึงที่นี่ก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว

ทำให้เขาต้องก้มหน้าก้มตาทานข้าวเช่นนี้

แต่ยังไงเขาก็ไม่วายจะถูกจ้องมอง

“สวัสดีครับคุณป้า ตอนนี้ผมยังไม่ได้ทำงานเป็นหลักเป็นแหล่ง

ปกติพอเจอคนป่วยก็แค่ออกโรงช่วยรักษาเท่านั้น”

หลินมั่วยังไม่ทันจะพูดจบ

เฉินเสี่ยวชวนก็พูดแทรกขึ้น

“ดูแล้วพวกเราคงจะเป็นเพื่อนร่วมอาชีพกัน

จริงสิ ผมคุ้นหน้าคุ้นตาคุณมาก

ไม่รู้ว่าพวกเราเคยเจอกันไหม!”

เมื่อได้ยินคำถามนี้

หลินมั่วก็ส่ายหน้าปฎิเสธ

“คงไม่เคยครับ น่าจะเป็นเพราะผมหน้าโหล”

หลินมั่วมั่นใจว่าเขาเคยเจอคนตรงหน้าเป็นครั้งแรก

เฉินเสี่ยวชวนก็ไม่ได้จี้ถามอะไรอีก

แน่นอนว่าถึงเขาจะพูดจาให้เกียรติอีกฝ่ายมากเพียงใด แต่สีหน้าและแววตากลับแสดงออกว่ากำลังเหยียดหยามอยู่

เหอะ ก็แค่ผู้ชายไม่มีอะไรดีที่เกาะครอบครัวฝ่ายหญิง

เรื่องนี้ทำให้เหอจวนรู้สึกสะใจเป็นอย่างมาก

ในที่สุดเธอก็หาจุดอ่อนของฟังฮุ่ยเจอ

“เสี่ยวมั่ว นี่มันใช้ไม่ได้เลยนะ

ถึงแม้ปั้นซย่าจะดูแลบริษัท

แต่เป็นถึงลูกผู้ชายก็ควรจะมีงานมีการทำ”

“ดูอย่างเสี่ยวชวนสิ ถึงแม้ฐานะพวกเราจะไม่แย่

แต่ที่เขามีทุกวันนี้ได้ก็เพราะตัวเองทั้งนั้น”

หลินมั่วไม่สนใจคำพูดของเหอจวน

แต่แม่ยายของเขากลับร้อนใจจนนั่งไม่ติดเก้าอี้

เมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังมีปากเสียงกัน หลินมั่วจึงรีบพูดขึ้น

ที่เขาไม่เปิดเผยตัวตน