หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2306

เช้าวันรุ่งขึ้น

ดวงตางัวเงียของหลินมั่วถูกปลุกให้ลืมตาขึ้น จากเสียงเรียกของภรรยา

ช่วยไม่ได้ ภรรยาและพ่อตาแม่ยายของเขาได้คุยกันเรื่องนี้มาหลายวันแล้ว

สุดท้าย พวกเขาจะต้องตัดสินใจเกี่ยวกับที่ตั้งของร้าน

และวันนี้คือวันที่จะต้องไปดูร้าน

ที่ตั้งของร้านค้าตั้งอยู่ที่ทางแยกบนถนนซีจิงและชุมชนการค้า

เนื่องจากมีอาคารสำนักงานอยู่ด้านหลัง ติดกับถนนคนเดินย่านการค้า

ทำเลดังกล่าว ถือเป็นสถานที่ที่ดีในการทำธุรกิจ

แน่นอนว่าราคาที่ดินก็สูงมากจนน่าตกใจเมื่อเทียบกับทำเลอื่นๆ

ลำพังร้านค้าขนาดเล็กที่มีพื้นที่น้อยกว่ายี่สิบตารางเมตร ค่าเช่าต่อปีก็ไม่ต่ำกว่าล้านห้าแสนแล้ว

สำหรับร้านที่หลินมั่วอยากจะไปดูในวันนี้นั้น เป็นร้านอาหารที่มีสองชั้น

เนื่องจากเจ้าของวางแผนที่จะไปต่างประเทศเพื่อการขยับขยาย อีกทั้งหาเงินทุนเพิ่มเติมในส่วนที่ยังขาดด้วย

เขาจึงได้ขายร้านอาหารที่มีชื่อเสียงในราคาน่าสนใจแห่งนี้

กว่าที่หลินมั่วและครอบครัวจะมาถึง

ก็มีคนจำนวนหนึ่งมาถึงที่นี่ เพื่อเยี่ยมชมและประเมินราคาอยู่ก่อนแล้ว

พื้นที่ร้านอาหารไม่ถึงหนึ่งร้อยตารางเมตร ซึ่งไม่ใหญ่มาก

แต่การตกแต่งในสไตล์โบราณ กลับให้ความรู้สึกสดชื่นมีชีวิตชีวา

แผนผังบนชั้นหนึ่งนั้นเรียบง่ายมาก พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นห้องครัวและแผนกต้อนรับส่วนหน้า

พื้นที่ที่เหลือและชั้นสองเป็นพื้นที่รับประทานอาหารทั้งหมด

หลังจากเดินดูคร่าวๆ โดยรอบสักพักแล้ว

หลินมั่วรู้สึกว่าสถานที่นี้ไม่เลวเลย

หลังจากปรึกษากับแม่ยายแล้ว หากว่าได้ราคาที่เหมาะสม เขาก็จะซื้อมันขึ้นมา

“พ่อแม่ พวกคุณดูกันไปก่อนนะครับ

ผมจะไปคุยราคากับเจ้าของร้านก่อน!”

หลังจากพูดจบ หลินมั่วก็ออกไปคนเดียว

ก่อนที่เขาจะเดินมาหาเจ้าของร้าน

ก็มีคนกำลังต่อรองราคาอยู่ก่อนแล้ว

และเมื่อหลินมั่วเดินมาถึง

เขาก็เห็นชายหน้ามันเยิ้มคนหนึ่งแต่งกายในชุดดูเป็นทางการ กำลังคุยโวใหญ่โต

“เถ้าแก่ไช่ ไม่ใช่ว่าผมจงใจกดราคานะ

สไตล์การตกแต่งร้านอาหารของคุณตกแต่งมาเรียบร้อยสมบูรณ์แล้ว

หลังจากที่ผมซื้อไปแล้ว ก็ยังต้องรื้อออกและตกแต่งใหม่ทั้งหมด"

“คุณก็รู้ดีว่าค่าตกแต่งสมัยนี้ราคาแพงขนาดไหน

ราคาหนึ่งร้อยห้าสิบล้านนี่มันสูงเกินไปจริงๆ

เอาอย่างนี้ ถ้าได้เจ็ดสิบห้าล้าน ผมจะเซ็นสัญญาทันทีเลย"

“อีกอย่าง ผมได้ยินมาว่า ช่วงนี้เถ้าแก่ไช่เงินตึงมืออยู่ไม่ใช่หรือ

ถ้าหากว่าไม่สามารถขายตึกนี้ได้ในเร็ววันนี้

ความสูญเสียน่าจะไม่ใช่แค่เจ็ดสิบห้าล้านแล้วล่ะนะ”

เจ้าของร้านอาหารคิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะร้ายกาจขนาดนี้

แต่สิ่งที่เขาต้องยอมรับ ก็คือผู้จัดการเจียงคนนี้มีอิทธิพลพอตัวจริงๆ

เบื้องหลังของเขานั้น ได้รับการสนับสนุนจากกลุ่มบริษัทฉาวขนาดใหญ่

แค่เพียงชายสกุลเจียงคนนี้เอ่ยคำเดียว คนอื่นๆ ในธุรกิจนี้ก็จะไว้หน้าเขาทันที

เมื่อถึงตอนนั้น อย่าว่าแต่เจ็ดสิบห้าล้านเลย ต่อให้เป็นยี่สิบห้าล้านก็ยังขายไม่ออกด้วยซ้ำ

อีกทั้งธุรกิจอื่นๆ ภายใต้ชื่อของเขาเอง ตอนนี้ก็ประสบปัญหาเรื่องเงินทุนด้วยเช่นกัน

หากไม่มีเงินทุนใหม่มาช่วยค้ำจุนเอาไว้ละก็ ผลลัพธ์เดียวก็คือล้มละลายอย่างแน่นอน

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ดวงตาของเขาก็แดงก่ำด้วยความคับข้องใจ

แต่คนเราเมื่อไม่มีทางเลือกอื่น ก็จำต้องยอมทำตามนั้น

เจ้าของร้านอาหารกัดฟัน

กำหมัดแน่น

แล้วเขาก็ผ่อนมันลง

“เฮ้อ ผม...”

ในขณะที่เขากำลังจะตอบตกลงนั้น หลินมั่วก็พูดขึ้น