หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2320

ภายในห้องโถงใหญ่ เสี่ยวมานเตะขาน้อยของเธอและถามอย่างสงสัยว่า

“คุณลุงคุณอาทุกท่าน ที่วันนี้เรียกให้หนูกลับมาด่วน มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”

ฤดูใบไม้ร่วงแบบนี้ เป็นช่วงเวลาที่ผลพันธุ์ต่างๆ กำลังสุกงอม

หลายวันมานี้เสี่ยวมานนั้นอยู่แต่ในหุบเขาเพื่อเก็บเกี่ยวผลพันธุ์ต่างๆ ช่างมีความสุขอย่างมาก

อยู่ๆ ถูกเรียกกลับมาก็รู้สึกเซงเล็กน้อย

และหลังจากที่เสี่ยวมานพูดจบ

อาซือน่าเจ้าถ้ำของถ้ำหยินฉานก็รีบลุกขึ้นมาอธิบายว่า

“เจ้าแม่หนอนกู่ กิจกรรมเปลี่ยนยุคสมัยด้านศิลปะการต่อสู้ของเมืองจิงจะเริ่มแล้ว พวกเราเหมียวเจียงผู้เป็นหนึ่งในสี่กลุ่มใหญ่สมาคมศิลปะการต่อสู้”

“ครั้งที่ผ่านๆ มาพวกเราก็ไม่เคยร่วมกิจกรรมมาก่อน แต่ตอนนี้ท่านกลับมาแล้ว ก่อนหน้านี้ทางด้านสมาคมเองก็ได้ส่งคำเชิญมาแล้ว พวกเราก็ควรจะเปิดเผยต่อผู้คนอีกครั้งแล้ว”

บ่อเกิดของสมาคมศิลปะการต่อสู้นั้นมาจากการรวมตัวของพลังทั้งสี่

แบ่งออกเป็นลัทธิเต๋า พุทธนิกาย เหมียวเจียงรวมถึงสมาคมอาวุโสศิลปะการต่อสู้

ซึ่งลัทธิเต๋าและพุทธนิกายนั้นละทางโลก ส่วนเหมียวเจียงเองก็ตัดขาดจากโลกภายนอกและอยู่อย่างสันโดษ หน้าที่ในการดูแลรับผิดชอบสมาคมศิลปะการต่อสู้จึงตกไปอยู่ที่เหล่าผู้อาวุโส

แน่นอนว่าเมื่อสมาคมศิลปะการต่อสู้เจอเรื่องสำคัญอะไร ตัวแทนของทั้งสี่ฝ่ายจะต้องมา

เช่นเดียวกับกิจกรรมเปลี่ยนยุคสมัยศิลปะการต่อสู้ในทุกๆ ครั้ง

เพียงแต่ปีที่ผ่านมา เหมียวเจียงไม่มีเจ้าแม่หนอนกู่ และถูกท่านอาจารย์กู่ควบคุมปกครองอย่างเผด็จการ

และแม้ว่าสมาคมศิลปะการต่อสู้จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องภายในของเหมียวเจียง แต่ก็ไม่ยอมรับฐานะของท่านอาจารย์กู่

ดังนั้นกิจกรรมเปลี่ยนยุคสมัยของปีที่ผ่านมา ตัวแทนของเหมียวเจียงจึงอยู่ในสถานะที่ขาดการร่วมงานตลอด

ตอนนี้แตกต่างจากเดิมแล้ว เจ้าแม่หนอนกู่กลับมาแล้ว

ในที่สุดเหมียวเจียงของพวกเขานั้นก็สามารถที่จะยึดอกและเผยต่อผู้คนอย่างสง่าแล้ว

จากนั้นอาซือน่าก็คำอธิบายด้วยสายตาที่แพรวพราว แต่เสี่ยวมานก็ยังคงทำสีหน้างุนงง

สำหรับสิ่งเหล่านี้ เธอนั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย

แต่อูอีน่าที่อยู่ข้างๆ นั้นกลับนึกอะไรได้ จากนั้นจึงพูดว่า “เจ้าแม่หนอนกู่ ท่านนึกคิดถึงพี่หลินมั่วมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ ขอแค่พวกเราไปที่เมืองจิงครั้งนี้ ยังไงท่านก็จะได้เจอแน่นอน!”

เมื่อรอเธอพูดจบ เสี่ยวมานก็รีบกระโดดลงมาจากเก้าอี้ตัวใหญ่ จากนั้นก็วิ่งไปอยู่ต่อหน้าอูอีน่าด้วยความตื่นเต้น

“พี่อูอีน่า พี่พูดจริงเหรอ ไปที่เมืองจิงหนูจะได้เจอพี่หลินมั่วจริงๆ เหรอคะ”