หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2324

ที่จริงแล้ว

หลินมั่วคิดว่าเขาเคยเห็นคนหลายประเภทมาไม่น้อยเลย

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับเด็กหญิงตัวน้อยที่หยิ่งยโสแบบนี้

ทำให้เขานึกถึงหลินซี น้องสาวผู้เงียบขรึมและมีเหตุผลอย่างเลี่ยงไม่ได้

มองเด็กสาวตรงหน้าอีกครั้ง

หลินมั่วก็รีบร้อนส่ายหน้า

และแอบเป็นห่วงพี่ชายของอีกฝ่าย

ถ้ามีละก็นะ!

เห็นว่าหลินมั่วไม่ตอบอะไร

หูอวี่เตี๋ยก็ยิ้มอย่างไม่แยแส

“สิ่งที่มีค่าที่สุดเกี่ยวกับผู้คนคือการตระหนักรู้ในตนเอง แต่นายไม่มีคุณสมบัติที่จะสอนพวกเรา

ห้องของพวกเราไม่ต้อนรับนาย นายรู้ตัวแล้วก็ไปซะเถอะ”

เธอพูดพลางงอนิ้วชี้และปิดกระจกพับในมือ

“เดี๋ยวก่อน !”

ในตอนที่เธอหันตัว หลินมั่วก็เรียกเธอไว้

ในเวลานี้ นักเรียนคนอื่นๆ ก็เริ่มตื่นเต้นกันขึ้นมาทันที

“มาแล้วๆๆ !”

ตลอดมา ครูฝึกสอนที่มาใหม่ทนไม่ได้กับท่าทีที่ไม่แยแสใครของหูอวี่เตี๋ยและคิดจะสั่งสอน

เพียงแต่ว่าหลังจากที่รู้ภูมิหลังของหูอวี่เตี๋ย

ต่างคนก็ต่างขลาดกลัวเหมือนนกกระทา

แน่นอนว่านี่เป็นฉากที่พวกเขาชอบดูมากที่สุด

“ทำไม ? มีปัญหาอะไรอีก ?”

หลังจากที่หูอวี่เตี๋ยย่ำเท้ามาข้างหน้า ก็เอ่ยถามอย่างเย็นชา

การแสดงออกและน้ำเสียงล้วนแต่ทำให้คนรังเกียจ ไม่อยากเข้าใกล้

แต่ในเมื่อหลินมั่วได้รับมอบหมายให้ดูแลห้องเรียนนี้

เขาก็ย่อมไม่ถอยเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้หรอก

“ฉันควรเรียกเธอว่าอะไร ?”

“หูอวี่เตี๋ย”

หลังจากที่รู้ชื่อของอีกฝ่าย

หลินมั่วก็พูดต่อ

“สวัสดี ยินดีที่ได้เจอนะ

เธอเรียกฉันว่าครูฝึกสอนหลินก็ได้”

แต่สำหรับการแนะนำตัวเองของเขา

หูอวี่เตี๋ยคิ้วขมวดยิ่งกว่าเดิม น้ำเสียงฟังดูก็เริ่มอดทนต่อไม่ได้ยิ่งกว่าเก่า