หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2330

“นี่นายไม่เห็นว่าฉันมีตัวตนอยู่เลยเหรอ ?

นักเรียนของฉัน นายจะรังแกได้ยังไง ?”

พูดจบ ก็มีพลังอาฆาตที่น่ากลัวแผ่ออกมาจากตัวหลินมั่ว

ลมแรงที่พัดมาอย่างกะทันหัน พัดให้ชุดยาวของเจี่ยงชวนปลิวจนเกิดเสียงดังหวิว

เห็นสถานการณ์ตรงหน้า เจี่ยงชวนเองก็รู้ว่าชายสวมหน้ากากครึ่งหน้าคนนี้เป็นปรมาจารย์

ดังนั้น จึงอ้างชื่อตระกูลเพื่อพูดให้อีกฝ่ายกลัว

“นี่นายหาเรื่องตายอยู่นะ

กล้าดียังไงมาสอดเรื่องของตระกูลเจี่ยงอย่างเราในเกียวโต !”

คำข่มขู่แบบนี้ หลินมั่วได้ยินมาจนแทบเอียนแล้ว

“ฉันบอกแล้วไง นักเรียนของฉัน จะให้นายมารังแกได้ยังไง

ชอบตบนักใช่ไหม ?

วันนี้ฉันจะให้นายลองเองบ้างสักครั้ง”

พูดจบ หลินมั่วก็ง้างฝ่ามือ

เพี้ยะ !

ตามมาด้วยเสียงดังคมชัด

เจี่ยงชวนลอยกระเด็นออกไปราวกับใบไม้ที่ร่วงหล่น

“เอาล่ะ เรากลับกันเถอะ !”

หลังจากปัดๆ มือ หลินมั่วก็พูดกับหูอวี่เตี๋ยและเจิ้งจู

แต่ในตอนนี้

หลินมั่วก็รู้สึกขนลุกวาบ

สองมือของเขาไขว้กันตรงอกตามสัญชาตญาณทันที

วินาทีต่อมา พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่กระจายไปตามแขนและทั่วร่างกายของหลินมั่ว

หลังจากถอยหลังไปหลายสิบก้าว

หลินมั่วถึงได้รักษารูปลักษณ์ให้คงเดิม

เงยหน้าขึ้นมอง มีชายชราคนหนึ่งยืนก้มตัวอยู่

ในตอนนี้ เหล่านักเรียนห้อง 3 เห็นเจิ้งจูกับหูอวี่เตี๋ยไม่กลับไปสักที

จึงวิ่งออกมาด้วยความแปลกใจ

หัวโจกที่พาเพื่อนออกมาก็คือเฝิงเข่อ ลูกน้องสุดภักดีของเจิ้งจู

เมื่อเห็นชายชราคนนี้ เขาก็ผงะทันที

“ยอดเลย…นี่มันท่านรองผอ.!”

สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวทางฝั่งของเฝิงเข่อ

ชายชราคนนี้ก็มองไปยังกลุ่มนักเรียนที่วิ่งออกมา

จากนั้นเขาก็พูดด้วยเสียงต่ำและเย็นชา

“ภายในสถานศึกษา มีกฏห้ามสู้กันเป็นการส่วนตัว

นี่เป็นครั้งแรก !”

คำพูดนี้แฝงไปด้วยคำเตือนที่แข็งแกร่ง

“ผมจะจำไว้ครับ ท่าน”

หลังจากที่หลินมั่วตอบ