หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2329

คิดถึงตรงนี้ เขาก็ฝืนความเจ็บและกัดฟันพูด

“เธอจบเห่แล้ว เธอต้องตายแน่

ตระกูลเจี่ยงของฉันไม่ปล่อยเธอไว้หรอก

โอ๊ย เจ็บจะตายอยู่แล้ว ยัยบ้านี่ ฉันจะต้องให้พ่อของฉันเอาเธอไปขายให้ประธานเยี่ยให้ได้เลย

ถึงตอนนั้น แม่ของเธอก็ด้วย คิดหนีก็หนีไม่รอดหรอก”

คำพูดของเขาโหดร้ายและเลวร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ

คิ้วของหูอวี่เตี๋ยขมวดติดกันแน่นยิ่งกว่าเดิม

ได้ยินคำว่า ‘ประธานเยี่ย’ กับ ‘แม่’ ความหนาวเย็นก็ครอบงำแววตาของเธอในทันที

จิตสังหารที่รุนแรงแผ่ขยายออกมา

เจี่ยงเป้าที่เอาแต่ตะโกนไม่ได้ตระหนักถึงอันตรายถึงตายเลยแม้แต่น้อย

“หยุดนะ !”

เสียงคำรามที่ดังขึ้นมา ไม่ได้ทำให้ฝีเท้าของหูอวี่เตี๋ยหยุดลงเลย

ผู้มาเยือนเห็นว่าเท้าดั่งหยกของเธอกำลังเหยียบย่ำท้ายทอยของเจี่ยงเป้า

ในใจก็ร้อนรน ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก

ขาขวายกขึ้นเละเตะอย่างแรงไปที่พื้น

พริบตาเดียว ชิ้นส่วนของก้อนกรวดที่แหลกก็พุ่งเข้าใส่หูอวี่เตี๋ยเหมือนกับกระสุน

หูอวี่เตี๋ยเห็นสถานการณ์ดังกล่าว ในที่สุดก็ล้มเลิกการสังหารและรีบหลบไปด้านข้าง

เพียงแต่ว่าไม่ทันระวัง เธอการเคลื่อนไหวของเท้าของเธอช้าไปหนึ่งก้าว

เสี้ยววินาทีที่ทันมองเห็น ก้อนกรวดขนาดเท่าเล็บก็พุ่งตรงมาระหว่างหัวคิ้ว

“นี่ฉันจะตายแล้วเหรอ ?”

ท่ามกลางกระสุนก้อนหิน หูอวี่เตี๋ยยังถูกจู่โจม เหลือเพียงความคิดนี้ในหัว

ในสถานการณ์วิกฤต ก็มีร่างหนึ่งปรากฏตัวข้างกายของเธอ

เจ้าของเงานี้ยกมือขึ้นมารับกระสุนหิน

ได้ยินแต่เสียงดังกรวบ

เศษกรวดถูกบดจนกลายเป็นผง

“รังแกคนอ่อนแอกว่ายังไม่เท่าไหร่

โจมตีรุนแรงถึงตายแบบนี้ มันมากเกินไปหน่อยหรือเปล่า”

หลังจากที่พูดจบ หูอวี่เตี๋ยก็มองเห็นชัดแล้วว่าผู้มาเยือนคือใคร เขาก็คือครูฝึกสอนหลินที่ชื่อหลินมั่ว

ส่วนคนอีกฝ่ายที่มา คิดว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่สวมชุดยาว

เมื่อดูตราสัญลักษณ์บนหน้าอกก็บอกได้เลยว่าเขาคนนี้ก็เป็นครูฝึกสอนเหมือนกัน

เขาคือเจี่ยงชวนแห่งตระกูลเจี่ยง

อ้างตามความอาวุโส