หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2348

เมื่อกลับมาถึงวิลล่าวั่งเจียง

ห้องก็ยังคงจัดเหมือนเดิม

เพียงแต่ไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นั่นมาระยะหนึ่งแล้ว จึงดูเหมือนรกร้างไปสักหน่อย

เดินเข้าไปในห้องโถง หลินมั่วไม่ได้เปิดไฟ

แค่นั่งเงียบๆ บนโซฟา รู้สึกถึงความเงียบที่หาได้ยาก

และเมื่อเขากำลังจะนอนลง จมูกของเขาก็ตระตุกทันที

หลังจากได้กลิ่นจางๆ ของเลือด

หลินมั่วยืนขึ้นตรง

"ใครน่ะ?"

ขณะที่เขาตะโกนด้วยความโกรธ

ทันใดนั้นก็มีเสียงที่แผ่วเบาราวกับยุงดังมาจากชั้นสอง

“ประธานหลิน นั่นคุณหรือเปล่า”

เมื่อเขาเปิดไฟก็เห็นใบหน้าของเหลาหู่ซีดนั่งอยู่อย่างอ่อนแรงบนบันได

เสื้อผ้าบนร่างกายของเขาเปื้อนไปด้วยเลือดเป็นก้อน

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลินมั่วก็รีบเข้ามาอยู่ข้างๆ เขา

หลังจากนั่งยองๆ หลินมั่วก็จับชีพจรของเขา และตรวจดูอาการบาดเจ็บของเหลาหู่

เขาอดไม่ได้ที่จะหน้ามืดลง

เหลาหู่ไม่เพียงแต่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากภายนอกเท่านั้น แต่ยังได้รับบาดเจ็บสาหัสภายในอีกด้วย

ใครกันที่จะโหดร้ายได้ขนาดนี้?

เมื่อเหลาหู่เห็นหลินมั่ว เขาก็ดิ้นรนและแสดงรอยยิ้มที่เศร้าสลด

“ประธานหลิน ในที่สุดคุณก็กลับมา”

แต่ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงอะไรบางอย่างอีกครั้ง ราวกับว่าเขากำลังย้อนอดีต เขาคว้าเสื้อผ้าของหลินมั่วด้วยมือทั้งสองข้าง

และกล่าวอย่างกังวลใจ

“คุณหลิน ช่วยลูกพี่ลูกน้องของผมด้วย เขาทนไม่ไหวแล้ว”

หลังจากพูดจบ เขาก็หมดเรี่ยวแรง และหมดสติไปด้วยสีหน้ากังวล

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี

หลินมั่วไม่มีเวลาให้คิด เขาหยิบยารักษาขึ้นมาให้เหลาหู่ดื่ม

เขารีบไปห้องที่เหลาหู้ชี้

ในเวลานี้ เฉินเซิงหยวนกำลังนอนหายใจเฮือกสุดท้ายบนเตียง และความผันผวนที่หน้าอกของเขามีขนาดเล็กมาก ตรวจเจอได้ยาก

ร้านขายเข็มเงิน

หลินมั่วใช้เข็มเทวนิรมิต