หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 239

สวี่ปั้นซย่าถามอย่างร้อนใจ “พ่อคะ ใครบอกว่าหลินมั่วฆ่าคนตายคะ”

“หลินมั่วแค่จับโจวเจ๋อไป ใครเห็นเขาฆ่าคนหรือคะ”

“เรื่องนี้ยังไม่ได้ข้อสรุป ทำไมพ่อกับแม่ถึงพูดแบบนี้”

ฟังฮุ่ยกล่าวว่า “มันโดนตำรวจจับไปเรียบร้อยแล้ว แบบนี้ยังไม่ได้ข้อสรุปอีกหรือ”

“หลินมั่วคนนี้ หน้าตาบอกยี่ห้อว่าเป็นฆาตกร ทำไมลูกไม่ยอมเชื่อสักที”

“ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้น ตระกูลสวี่ของเรา จะต้องไม่มีลูกเขยเป็นฆาตกรเด็ดขาด!”

“ปั้นซย่า ครั้งนี้ ลูกจะเลิก ก็เลิก ถ้าไม่เลิก ก็ต้องเลิก!”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าเห็นด้วย “ลูกว่าจริงไหมล่ะ ถ้าเขาไม่ได้ฆ่าคน ทำไมถึงถูกตำรวจจับไปล่ะ”

“อีกอย่าง อยู่ดีๆ เขาจับโจวเจ๋อไปทำไม”

“หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโมโห “ที่เขาจับโจวเจ๋อไป ก็ไม่ใช่เพื่อครอบครัวของเราหรือคะ”

“หลี่เฉียงถูกโจวเจ๋อบงการ หลินมั่วก็เป็นคนที่คิดจะช่วยแก้ไขปัญหาให้เราไม่ใช่หรือคะ”

“พ่อแม่ช่วยมีมโนธรรมหน่อยได้ไหม เขาทำเพื่อพวกเรา แต่พ่อกับแม่กลับแดกดันถากถางเขาแบบนี้”

ฟังฮุ่ยโมโห “แกว่าใครไม่มีมโนธรรม”

“เขาช่วยตระกูลของเรายังไง”

“เราเป็นคนบอกให้เขาทำงั้นหรือ”

“เราขอร้องเขาหรือ”

“เขาทำผิดหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ จะมาโทษพวกเราได้ยังไง”

สวี่ปั้นซย่าพูดไม่ออก เธอนึกไม่ถึงเลยว่า พ่อแม่ของเธอจะเป็นคนลืมคุณคนได้แบบนี้

หลินมั่วต้องมาถึงจุดนี้ ก็เพราะเรื่องของครอบครัวเธอ

แต่สุดท้าย พ่อกับแม่ไม่ได้ซึ้งในน้ำใจของเขาเลยสักนิด

แถมยังแว้งกัดเขาอีกต่างหาก ช่างน่าผิดหวังจริงๆ!

สวี่ปั้นซย่ากัดฟัน “ก็ได้!”

“ถ้าอย่างนั้น ต่อไปหนูจะบอกหลินมั่วว่าอย่าทำผิดอีก แล้วก็ไม่ต้องทำเพื่อครอบครัวนี้อีกต่อไปด้วย!”

ฟังฮุ่ยยิ้มเยาะ “อุ๊ยตาย ยังจะมีครั้งต่อไปอีกหรือ”

“ปั้นซย่า ไอ้หลินมั่วคนนี้จะอยู่รอดได้อีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้”

“มันเป็นฆาตกร ฆ่าคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต รู้ไหม”

“ให้แกหย่ากับมัน ก็เพื่อตัวแกเอง ไม่อยากให้แกได้ชื่อว่าเป็นม่ายผัวตาย เข้าใจหรือเปล่า”

“พ่อแม่เป็นกังวลเรื่องของแกจะแย่ แต่แกกลับไม่สำเหนียกเลยสักนิด”

“ยังมีหน้ามาทะเลาะกับพ่อแม่เพื่อไอ้ขยะนั่นอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน แกรู้สึกผิดกับพ่อแม่บ้างไหมเนี่ย”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าพลางยิ้มเยาะด้วยสีหน้าพึงพอใจ ราวกับมั่นใจมากว่าครั้งนี้หลินมั่วจะต้องตายแน่นอน

และในเวลานี้เอง จู่ๆ ประตูบ้านก็เปิดออก ท่ามกลางสายตาของคนในบ้าน หลินมั่วก็เดินเข้ามา

“หลินมั่ว แก...แกกลับมาได้ยังไง”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยร้องถามด้วยความตกใจ พลางผงะถอยหลังโดยไม่รู้ตัว พวกเขามองหลินมั่วด้วยความระแวงสงสัย

สวี่ปั้นซย่าดีใจมาก รีบเข้าไปหาหลินมั่ว “หลินมั่ว คุณเป็นยังไงบ้าง”

“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

ฟังฮุ่ยรีบรั้งสวี่ปั้นซย่า “อย่าเข้าไป!”

“นั่นมันไอ้ฆาตกรนะ!”

“เฮ้ แกไอ้ฆาตกร ยังจะกล้าลอยหน้าลอยตาออกมาอีกหรือ!”

“ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับแก!”

หลินมั่วพูดไม่ออก “แม่ ผมก็เพิ่งจะกลับมาจากสถานีตำรวจ”

“ผมไม่ได้ฆ่าคน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับผม!”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความตื่นเต้น “ไงคะ หนูก็บอกไปแล้วว่าหลินมั่วจะต้องไม่ใช่ฆาตกร!”

“พวกเขาตรวจสอบชัดเจนแล้ว ว่าคุณไม่ได้เป็นคนทำ ก็เลยปล่อยคุณกลับมา ใช่หรือเปล่า!”

“ฮ่าๆ ดีจริงๆ เลย ฉันรู้ว่าต้องไม่ใช่คุณแน่นอน!”

ขณะนั้นเอง มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ตำรวจยังไม่มีหลักฐานเพียงพอ ก็เลยปล่อยเขากลับมาชั่วคราว ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าเขารอดพ้นจากการเป็นผู้ต้องสงสัย!”

“คนแซ่หลิน แกหลอกตำรวจได้ แต่หลอกพวกเราไม่ได้!”

“แกฆ่าหลานชายของฉัน ตระกูลโจวจะให้แกชดใช้ด้วยเลือด!”

ชายผู้นั้นเป็นคนตระกูลโจว นามว่าโจวหงเหว่ย เขาถือเป็นคนที่มีฐานะสูงมากในตระกูล

เขาเป็นอาสามของโจวเจ๋อ ครั้งนี้ได้รับมอบหมายจากตระกูลโจว ให้มาจัดการเรื่องของโจวเจ๋อ

ฟังฮุ่ยรีบพูดขึ้นมาว่า “ใช่ๆๆ ฆ่าคนก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”

“คุณโจว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเราตระกูลสวี่เลยนะคะ”

“คุณเอาตัวมันไปเลย พวกเรา...พวกเราไม่ห้ามคุณแน่นอน!”

สวี่เจี้ยนกงแสดงสีหน้ารังเกียจ “ตระกูลสวี่ของผมไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับอาชญากรไร้มนุษยธรรมคนนี้!”