หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2399

เมื่อตู้เอ้อเห็นเด็กน้อยหยาบคายกับอาจารย์ตนเอง

มุมปากของเขาก็เรียบตึง

“โยมตัวน้อย หัวโล้น ๆ ของอาตมาดูดีมากเลยสินะ

อีกเดี๋ยวอาตมาจะโกนให้เธอด้วยเหมือนกันดีไหม?”

เมื่อพูดออกมา

เสี่ยวหมานก็ตกใจกลัว

ถ้าตัวเองหัวโล้นแบบนี้แล้วพี่หลินจะยังชอบตัวเองอยู่ไหม?

เมื่อคิดถึงตรงนี้เธอก็เป็นเหมือนเด็กหัวขาวที่ตกใจกลัว

รีบหลบไปที่ด้านหลังอาสื่อน่า

และเหลือเพียงภาพอันเลือนรางทิ้งไว้เท่านั้น

อาสื่อน่ายังไม่ทันได้อธิบายคำพูดหยอกล้อกับเสี่ยวหมาน

ขู่จื้อที่อยู่ตรงหน้าทันใดนั้นก็ตะคอกด้วยความโมโห

“ศิษย์ชั่วเลิกพูดโกหกได้แล้ว”

“ยังไม่รีบขอโทษเจ้าแม่หนอนกู่อีก”

ตามมาด้วยเสียงตำหนิของหมอเทวดา

ตู้เอ้อรีบก้าวไปข้างหน้าแล้วทำความเคารพด้วยมือเดียว

“โยมน้อย ขอโทษด้วย

คำพูดของอาตมาเมื่อครู่นี้เป็นเพียงเรื่องล้อเล่นเท่านั้น

หวังว่าโยมน้อยอย่าได้ถือสาเลย”

รอจนเขาพูดอย่างนั้นเสี่ยวหมานก็เงยหน้ามองอาสื่อน่า รอจนกระทั่งอาสื่อน่าพยักหน้าให้

เธอจึงโน้มตัวไปข้างหน้าอย่างลังเล

“อมิตตาพุทธ ศิษย์ดื้อรั้นนั้นไร้มารยาท

โยมเจ้าแม่หนอนกู่ โปรดอภัยให้ด้วย!”

เสี่ยวหมานกำลังโบกแขนนุ่มนิ่มเพื่อเป็นการบอกว่าไม่เป็นไร

ภายในห้องโถงใหญ่ก็เกิดความวุ่นวายขึ้นมาอีกครั้ง

“ไม่คิดเลยว่าในวาระการเลือกผู้นำใหม่นี้ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้จะมาปรากฏตัวขึ้นด้วย”

“นั่นสิ แต่ก่อนเป็นชิงเฉินลูกศิษย์ใหญ่ของเขาที่ชอบเสนอหน้ามาไม่ใช่เหรอ! ปีนี้ถือว่าเป็นภาพประวัติการณ์”

ตามมาด้วยเสียงพูดคุยของสมาชิกที่เข้าร่วม

ด้านนอกประตูนักบำเพ็ญพรตอวี้สู้ค่อย ๆ เดินเข้ามา

“ขออำนวยอวยพร อวี้สู้คาราวะทั้งสอง!”

“อมิตตาพุทธ คาราวะนักบำเพ็ญพรตอวี้สู้”

รอจนทั้งสองฝ่ายทักทายกันเสร็จ

สายตาก็มุ่งมาที่เสี่ยวหมาน

เธอก็มองที่ไม้ปัดฝุ่นของนักบำเพ็ญพรตอวี้สู้อย่างสงสัย

สังเกตอย่างละเอียดรอบคอบ

อาสื่อน่าที่ลำบากใจก็ทำได้เพียงอุ้มเจ้าแม่หนอนกู่กลับมาอีกครั้ง

แม้ว่านักบำเพ็ญพรตอวี้สู้ทำท่าทางบอกว่าไม่เป็นไร

ด้วยสถานการณ์เช่นนี้เองก็นำไปสู่เรื่องใหญ่เรื่องที่สอง

การเพิ่มสมาชิกหน้าใหม่เข้ามา

การส่งต่อความรู้ทักษะสู่คนรุ่นใหม่จากรุ่นสู่รุ่น

หนุ่มสาวพวกนั้นมีหน้าที่ที่ต้องแบกรับ วัยรุ่นที่มีพรสวรรค์ก็ยังต้องการโอกาสในการแสดงความสามารถของตัวเอง

คนเก่าเกษียณออกไปคนใหม่ก็เข้ามา นี่คือการผลัดเปลี่ยนและเป็นการยกระดับขึ้น

ตอนนี้บ่มเพาะมาหลายปี

ในที่สุดก็ถึงเวลาที่พันธมิตรจะต้องพัฒนา

กระบวนการของการประชุมใหญ่กฎเกณฑ์ที่ละเอียดอ่อนก็ทำให้กลายเป็นจริงทีละข้อ

จนกระทั่งเวลาลากยาวมาถึงช่วงเย็น

การประชุมใหญ่ก็มาถึงช่วงสุดท้าย

นอกจากสมาชิกหลักแล้วผู้เข้าร่วมคนอื่นก็ค่อย ๆ แยกย้ายกันไป

ในเวลานี้จู่ ๆ น้ำเสียงของเซวียนเหยียนหมิงก็เปลี่ยนไป

“การประชุมแลกเปลี่ยนศิลปะการต่อสู้สามารถปล่อยวางได้”

“สำหรับการเปลี่ยนวาระดำรงตำแหน่งฝึกประสบการณ์ทะเลอนันต์เฝ้าดูแลให้ดี

จะสามารถจับตัวงูพิษชั่วพวกนั้นได้หรือไม่ ก็ต้องดูครั้งนี้แล้วล่ะ”

เมื่อสิ้นเสียงเขา

ผู้อาวุโสหลักก็ทยอยลุกขึ้น

“พวกเราจะทำตามคำสั่งของผู้อาวุโสใหญ่”