หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2398

สถานที่จัดประชุมนั้นไม่ได้โอ่อ่าตระการตาอย่างที่คิดไว้

สไตล์การตกแต่งที่เรียบง่ายบวกกับการจัดระเบียบแบบดั้งเดิมของพันธมิตร ทำให้ได้อารมณ์บรรยากาศที่เคร่งขรึม

เมื่อเสี่ยวหมานนั่งลงตรงที่นั่งฝั่งทิศตะวันตก

ก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที

“ไม่คิดเลยว่า หลายปีมานี้ในที่สุดก็ได้เห็นเหมียวเจียงในการประชุมใหญ่อีกครั้งหนึ่ง”

“เด็กน้อยหน้าตาน่ารักก็ไม่รู้ว่าความสามารถสักแค่ไหนกัน?”

“คุณก็ช่างอยากรู้อยากเห็นเสียเหลือเกินนะ อีกไม่กี่วันในการเปลี่ยนผู้นำคุณก็สามารถลองทดสอบดูได้”

“ในที่สุดเหมียวเจียงก็จะปรากฏตัวอีกครั้งบนโลกแล้วงั้นเหรอ!”

ศักยภาพของเหมียวเจียงนั้นไม่ได้อ่อนแอ ยังจำได้ว่าเจ้าแม่หนอนกู่ที่ดูแลเหมียวเจียงคนก่อนเป็นหนึ่งในปรมาจารย์อันดับต้นของประเทศจีน

และถึงแม้แต่อาณาเขตของเหมียวเจียงจะแห้งแล้ง แต่ทว่าพื้นที่ยึดครองไปหนึ่งในหกส่วนของประเทศจีน

แต่น่าเสียดาย

หลังจากที่เจ้าแม่หนอนกู่คนก่อนเสียชีวิตอย่างกระทันหัน

เหมียวเจียงก็เรือขาดหางเสืออยู่ชั่วคราว

ภายใต้การปกครองของท่านอาจารย์กู่ ไม่เพียงแต่เหมียวเจียงจะไม่พัฒนาแล้ว

แม้แต่สถานการณ์ยังถอยหลังลงอีก

ตอนนี้เจ้าแม่หนอนกู่คนใหม่ปรากฏตัวขึ้น ในที่สุดเหมียวเจียงก็ได้เข้าสู่หนทางแห่งแสงสว่างแล้ว

สำหรับเสี่ยวหมานที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ใหญ่ก็เบิกตาโตมองไปรอบ ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าสำหรับเขาแล้วถือเป็นเรื่องที่แปลกใหม่

เพียงแต่เมื่อเขาคิดที่จะลุกขึ้นมาเล่น

อาสื่อน่าที่นั่งอยู่ด้านข้างก็จะห้ามปราบไว้

หลังจากที่พยายามอยู่หลายครั้งแต่ไม่สำเร็จ

เขาสามารถทำได้เพียงทำแก้มป่องแล้วถามอย่างหมดอาลัยตายอยาก

“ท่านลุงอาสื่อน่า พวกเราจะกลับได้เมื่อไรเหรอ?

พี่หลินมั่วบอกว่าวันนี้ตอนเย็นจะทำของอร่อยให้หนูกิน”

เมื่อได้ยินดังนี้อาสื่อน่าก็หน้าผากเหงื่อท่วมทันที

“รออีกหน่อย

เธอตกลงกับหลินมั่วแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าเธอเข้าร่วมการประชุมใหญ่เสร็จ

ตอนเย็นถึงจะได้กินของอร่อย”

เมื่อพูดถึงเวลานี้เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ

ความรุ่งโรจน์ของเหมียวเจียงอันยิ่งใหญ่ของตัวเองไม่อาจเทียบได้กับพี่ชายต่างเผ่าเลยอย่างนั้นเหรอ?

แน่นอนว่าคำพูดนี้ไม่สามารถถามได้ เมื่อถามแล้วก็จะยิ่งเจ็บใจ

ในขณะที่อาสื่อน่ากำลังหมดแรงอยู่นั้น

“คาราวะอาจารย์ขู่จื้อ

เจ้าแม่หนอนกู่ของพวกเราอายุยังน้อย

หากล่วงเกินไปผมหวังว่าจะอภัยให้ด้วย”

อาจารย์ขู่จื้อที่อยู่ตรงหน้าก็ยิ้มเล็กน้อย

“ไม่เป็นไร คำพูดของเด็กนั้นไม่อ้อมค้อม

อาตมาเองก็นับถือเจ้าแม่หนอนกู่มานาน วันนี้ได้พบกันถือเป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่ง”

เมื่อพูดจบ

อาสื่อน่าก็ผลักเจ้าแม่หนอนกู่ของตัวเองเพื่อส่งสัญญาณให้เขาทักทาย

เสี่ยวหมานเข้าใจได้ในทันที จากนั้นก็โชว์ฟันเขี้ยวสองซี่แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

“สวัสดีคุณปู่หัวโล้น!”

พูดจบเขาก็โค้งคาราวะอย่างสุภาพ

เมื่อเห็นฉากนี้ก็ทำให้อาสื่อน่าตกใจ

หัวโล้น?

บรรพบุรุษตัวน้อยของฉัน ฉันเพิ่งบอกกับเธอไปเพียงแค่เดี๋ยวนี้เธอกลับลืมหมดแล้วเหรอ?

เหนื่อยใจมาก! รู้ตั้งแต่แรกตัวเองแย่งหน้าที่ผู้ติดตามเจ้าแม่หนอนกู่แล้ว

ก็คงได้พักผ่อนสบาย ๆ เหมือนกับเจ้าถ้ำเจ็ดสิบเอ็ดคนที่เหลือไม่ดีเหรอ!