หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2424

ระหว่างรอสมาคมศิลปะการต่อสู้และชาวญี่ปุ่นให้มาที่โรงแรม

เสี่ยวหมานก็เหมือนได้สติคืนกลับมาแล้ว

ยังคงมีร่องรอยการสังหารหลงเหลือในที่เกิดเหตุ

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมื่อกี้นั้นเกิดอะไรขึ้น

เธอซบหน้าลงกับหน้าอกของหลินมั่วพร้อมกับร้องไห้พลางพร่ำเอ่ยขอโทษ

“พี่หลินมั่ว เสี่ยวหมานไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้”

“ใช่ เพวกเขาบอกว่าพวกเขาต้องการที่จะฆ่าพี่หลินมั่ว แล้วฉันก็เหมือนจะไม่รับรู้อะไรอีกเลย”

หลินมั่วกอดเสี่ยวหมานเอาไว้ในอ้อมแขนพลางตบหลังเธอเบาๆ

“ฟังนะเสี่ยวหมาน ไม่ต้องร้องไห้”

“พี่รู้ว่าเสี่ยวหมานทำไปเพราะอยากจะปกป้องพี่”

หลังจากที่หลินมั่วพยายามจะปลอบเสี่ยวหมานให้สงบลง

ก็ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะใช้พลังในวันนี้มาเกินไป ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเธอหลับอยู่ในอ้อมแขนของเขแล้ว

แต่ใบหน้าของเธอนั้นก็ยังคงเต็มไปด้วยรอยน้ำตา

เนื่องจากคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้นั้นมีสถานะที่ค่อนข้างพิเศษ

สมาคมศิลปะการต่อสู้จะลงโทษผุ้อาวุโส ผู้อาวุโสหูเป็นคนนำทีมมาด้วยตัวเอง

หลังจากที่ทราบเรื่องราวทั้งหมดแล้ว

เขาก็เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ

“ถ้าหลินมั่วผิดจริง ก็จงแสดงหลักฐานออกมา

แม้ว่าเขาจะเป็นหมอเทวดาแต่ถ้าเขาผิดจริงทางสมาคมศิลปะการต่อสู้ของเราก็ว่าไปตามกฎ”

“จำไว้ว่าที่นี่คือแผ่นดินเมืองจิง และไม่มีใครจะสามารถฝ่าฝืนกฎของสมาคมศิลปะการต่อสู้ได้

ใครที่มีปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก เป็นตัวขัดขวางความสงบเรียบร้อย

จะต้องได้รับการลงโทษ”

หลังจากที่พูดจบเขาก็หันหลังกลับและจากไปด้วยความโกรธ

และเมื่อผู้เฒ่าหูเดินผ่านหลินมั่ว

ทันใดนั้นเขาก็ลดเสียงให้ต่ำลงและเอ่ยเตือน

“นายเองก็มีครอบครัวแล้ว

ฉันหวังว่านายจะอยู่ให้ห่างจากหลานสาวของฉันไว้”

หลินมั่วที่ถูกทิ้งให้ยืนอยู่ตรงนั้นสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสับสน

ผู้เฒ่าหูก็นำกลุ่มกฎหมายเดินหายไปในทางเดิน

นักพรตฮาจิมันที่เป็นคนสอบปากคำเขา ก็รู้ตัวเองดีว่าตัวเองนั้นก็มีส่วนผิด

เพราะสองคนนั้นที่ไม่กลัวตายเป็นคนเริ่มก่อน

ตั้งใจที่จะเข้ามาเพื่อฆ่าหลินมั่ว

เขาสั่งให้คนอื่นๆ พาร่างของทั้งสามคนที่นอนอยู่ที่พื้นออกไป

แล้วจะเป็นคนดีไปได้อย่างไร”

“แม้ว่าผีเสื้อปีกเลือดตัวนี้จะไม่ได้อยากทำร้ายเจ้าแม่หนอนกู่ก็ตาม

แต่ความกระหายเลือดของมัน จะส่งผลกระทบให้เจ้าแม่หนอนกู่ไม่มากก็น้อย”

“แต่ก็นั่นแหละ คุณหลินมั่วไม่ต้องกังวลไป

ผีเสื้อปีกเลือดจะไม่สร้างความเสียหายให้ร่างกายหรือจิตใจของเจ้าแม่หนอนกู่แน่นอน

อาจจะเพราะแค่ใช้พลังมากเกินไป เลยทำให้เจ้าแม่หนอนกู่อ่อนเพลีย เธอจะหายดีหลังจากได้พักผ่อนอยากเต็มที่”

“และสถานการณ์แบบนี้จะค่อยๆ ดีขึ้นเมื่อเจ้าแม่หนอนกู่โตกว่านี้

ท้ายที่สุดแล้วกู่และเจ้าของมันยังไงก็จะต้องอยู่และตายไปพร้อมกัน”

ได้ยินอย่างนั้น หลินมั่วก็รู้สึกเบาใจ

ถ้าผีเสื้อปีกเลือดมาเปลี่ยนให้เสี่ยวหมานกลายเป็นคนใจร้ายจะทำยังไง

เขาหลินมั่วคนนี้จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอามันออกจากร่างของเสี่ยวหมาน

แต่ตอนที่เขากำลังจะส่งร่างของเสี่ยวหมานให้อาสือน่า

แม้ว่าเธอจะหลับลึกจนไม่ได้สติไปแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือที่จับคอเสื้อของเขาไว้

เพราะอย่างนั้น หลินมั่วเลยทำได้แค่เพียงต้องตา 72 เจ้าถ้ำกลับไปยังที่พักผ่อนด้วย

ในส่วนของมื้อเย็น

ก็เพราะโดนคนญี่ปุ่นพวกนั้นมาขัดจังหวะไปจนหมดอยากแล้ว