หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 251

ผู้นำตระกูลหลักทั้งสิบตระกูลล้วนมีสีหน้าที่ไม่พอใจ

ที่นี่ในคืนนี้ ล้วนเป็นคนของตระกูลหลักทั้งสิบ

หลินมั่วบอกว่าฆาตกรนั้นอยู่ในหมู่ของพวกเขา ถ้าอย่างนั้นนี่ไม่ได้จะบอกว่าคนของตระกูลหลักทั้งสิบเป็นคนที่ฆ่าโจวเจ๋อหรอกเหรอ?

ในเวลาเดียวกัน ผู้คนก็เริ่มหันไปมองคนอื่นอย่างเงียบๆ สังเกตการณ์แสดงออกของผู้อื่นอย่างต้องการที่จะหาเบาะแสบางอย่าง

โจวหงเหว่ยหน้าตาบึ้งตึงด้วยความโกรธ “หลินมั่ว ความตายมาอยู่ตรงหน้าแล้ว ยังจะกล้าอยู่ที่นี่เพื่อยุแยงให้คนอื่นเขาต้องแตกแยกกันอีกเหรอ?”

“ในสถานที่นี้ล้วนเป็นเพื่อนตระกูลโจวของฉันทั้งนั้น พวกเขาจะฆ่าหลานชายของฉันได้ยังไง”

“ฉันบอกแกเลยนะ แกอย่าได้มาคิดโทษคนอื่น!”

หลินมั่วยิ้มเย็นๆ “ทำไมฉันจะต้องโทษคนอื่นด้วยล่ะ?”

“ฉันบอกแล้วว่าฉันมีหลักฐาน!”

“เมื่อกี้นี้พวกแกไม่ได้ถามหรอกเหรอว่าอะไรถึงจะนับว่าเป็นหลักฐานจริงๆ ?”

“ดี ตอนนี้ฉันจะมาบอกพวกแกเองว่าอะไรถึงจะนับว่าเป็นหลักฐานจริงๆ !”

หลินมั่วชี้ตรงไปโจวหงเหว่ย “ฉันขอถามแกว่า แกได้เช็คโทรศัพท์มือถือของโจวเจ๋อ หรือบันทึกการโทรของเขาแล้วหรือยัง?”

โจวหงเหว่ยเลิ่กลั่ก “ฉะ...ฉันเช็คแล้วแน่นอน!”

“งั้นเหรอ?” หลินมั่วยิ้มหยัน “ในเมื่อแกเช็คแล้ว งั้นแกก็ควรจะรู้แล้วนะว่าหลังจากที่ฉันเดินจากไป โจวเจ๋อโทรไปหาใคร”

“ถามหน่อย ถ้าฉันเป็นคนฆ่าโจวเจ๋อ เขาจะโทรหาคนอื่นได้ยังไงกันล่ะ?”

ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา ก็เกิดเสียงเอะอะโวยวายในที่เกิดเหตุชั่วครู่

คนในตระกูลหลักทั้งสิบต่างงงเป็นไก่ตาแตก นึกไม่ถึงเลยว่าเรื่องราวมันกำลังจะกลับตาลปัตรหรือนี่?

สีหน้าของโจวหงเหว่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงเรียบ “โทรอะไร”

“ฉันเช็คโทรศัพท์มือถือของหลานชายฉันแล้ว ไม่มีการโทรออกเลยสักนิด!”

“หลินมั่ว แกอย่าได้คิดปั่นหัวให้ต้องสับสนเลย!”

หลินมั่วยิ้มเยาะ “โจวหงเหว่ย ฉันเคยคิดมาตลอดว่าแกก็แค่คนจิตใจชั่วร้ายที่มีเจตนาจะพุ่งเป้ามาที่ฉัน!”

“ตอนนี้ฉันเพิ่งจะรู้ว่า แกไม่ได้จะพุ่งเป้ามาที่ฉัน แต่แกนี่มันโง่จริงๆ !”

โจวหงเหว่ยหน้าบูดเบี้ยวด้วยความโกรธ “แกว่ายังไงนะ!”

หลินมั่ว “ฉันชมแกไง!”

“ไอ้เศษสวะโง่เง่าเอ๊ย!”

“ถ้าแกเป็นฆาตกร แกจะเช็ดล้างสนามรบหรือเปล่า?”