หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2518

และเมื่อเขากล่าวถึงสมาคมศิลปะการต่อสู้นั้น

คิ้วของอินเทียนเป้าก็ขมวดแน่นทันที

หลังจากนั้นก็เรียกอินหมังเอาไว้

“รอเดี๋ยว เมื่อกี้แกบอกว่าที่ไหนนะ”

อินหมังที่มีใบหน้าโง่งมก็ตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า

“สมาคมศิลปะการต่อสู้ไงครับ

ลุงใหญ่ไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ผู้อาวุโสสามวังกำเริบเสิบสานขนาดไหน

ห้องจัดเลี้ยงของพวกเราเขาทำให้กลายเป็นของตัวเองอย่างไรอย่างนั้น”

“เพื่อประตูเขาถึงกับกล้าเชิญเพื่อนจากสมาคมศิลปะการต่อสู้ของตัวเองมา

ผมแค่พูดไปไม่กี่ประโยค มันถึงกับกล้าทำร้ายผม”

แต่คำพูดที่เขาพ่นออกมานั้นกลับกลายเป็นทำให้สีหน้าของอินเทียนเป้ามืดครึ้มขึ้น

“เพราะฉะนั้นจะบอกว่าวันนี้แกเพิ่งจะไปก่อเรื่องที่สมาคมศิลปะการต่อสู้มางั้นเหรอ”

หลังจากที่พยักหน้าอย่างมึนงงแล้ว

เขาก็เตรียมที่จะตอบกลับ

แต่กลับรู้สึกถึงความเจ็บปวดแผ่นซ่านไปบนใบหน้า จากนั้นร่างทั้งร่างของเขาก็กระเด็นลอยไป

หลังจากที่เขาร่วงลงมาแล้ว อินหมังก็มึนหัวและตาลาย

เขารู้สึกสงสัย เขาแค่คิดจะมองไปที่ลุงใหญ่ด้วยสายตาที่น่าสงสาร

แต่อินเทียนเป้าไม่ได้สนใจนัก เขาเพียงแต่ส่งเสียงในลำคออย่างเย็นชา

“แกรู้ไหมว่า งานเลี้ยงวันนี้ประธานสมาคมวังเชิญใครมา”

“แขกคนนั้นเป็นหัวหน้าทูตเจิ้นเยว่คนล่าสุดของสมาคมศิลปะการต่อสู้และเป็นทูตไท่ซาน อีกทั้งยังเป็นประธานสมาคมของอีกสองมณฑล

เขาเป็นดาวดวงใหม่ของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ และเป็นผู้กุมอำนาจที่แท้จริง

แกนึกว่าเขาจะเป็นประธานสมาคมไร้ความสามารถในความร่วมมือกันระหว่างมณฑลหรือไง”

“ต่อให้เป็นฉันก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามเข้าไปต่อหน้า

ทำไมแกถึงได้กล้า ถึงกับไปก่อเรื่องต่อหน้าเขา”

“ไม่ทำการทำงานเอาแต่เที่ยวเล่นก็ไม่เป็นไร ขอแค่แกไม่หาเรื่องมาให้กับตระกูลก็พอ

หึ พรุ่งนี้แกไปขอโทษเสียดีๆ พอเรื่องจบแล้วก็กลับไปอยู่ที่บ้านอย่างว่าง่าย”

พูดจบอินเทียนเป้าก็สะบัดมือแล้วหันหลังเดินออกไป

เหลืออินหมังที่มีใบหน้าหดหู่อยู่เพียงลำพัง

ผ่านไปอยู่นาน อาโก่วเห็นเขานิ่งไปจึงลองพูดขึ้นว่า

“คุณชายอินครับ พวกเราไปกันสักหน่อยเถอะครับ”

“ฉันจะฆ่าแก ไสหัวออกไป”

ขณะที่พูดเขาก็ใช้มือกุมแก้มทั้งสองข้างที่ถูกตบแล้วออกจากที่นี่อย่างโง่งม

“ถึงแม้ว่ามณฑลต้าฉวีเหลียนจะกลับมาเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีนแล้ว แต่ก็ยังเข้ามาได้ไม่นาน

ผู้มีอิทธิพลในพื้นที่แทบจะประกาศตัวเป็นราชาอยู่แล้ว

เมื่อเราจัดระเบียบที่นี่ได้ พวกเราจะเอาสิทธิ์ของพวกเขามา พวกเราต้องระวังทุกอย่าง”

หัวหน้าเฉินพยักหน้าเพื่อแสดงความเข้าใจ

จากนั้นเขาจึงพูดขึ้นว่า

“ท่านทูตเจิ้นเยว่ เรื่องที่เซี่ยไป่เหอมาสกัดกั้น พวกเราได้เตรียมรายงานไปที่สำนักงานใหญ่แล้วครับ

นี่คือตัวรายงานครับ ไม่ทราบว่าคุณหลินมีอะไรอยากจะเสริมไหมครับ”

ขณะที่พูดเขาก็ส่งเอกสารในมือไปให้หลินมั่ว

เมื่อหลินมั่วรับมาแล้วเขาก็ไม่ได้อ่านมันแต่กลับโยนมันทิ้ง

“รายงานไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

เซี่ยเชียนซานคงจะโยนความผิดไปให้คนตาย

พอถึงตอนนั้นสมาคมศิลปะการต่อสู้ก็จะไม่มีหลักฐานและทำอะไรตระกูลเซี่ยไม่ได้”

ได้ฟังดังนี้ หัวหน้าเฉินก็ประหลาดใจ

จากคำพูดของหลินมั่วเขาก็เข้าใจว่าเซี่ยไป่เหอได้ตายด้วยน้ำมือของหลินมั่วไปแล้ว

แต่ฆ่าไปแล้วก็แล้วไปแล้วกัน อย่างไรเสียเขาก็มีโทษฆ่าคนตาย