หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2519

หลังจากที่ได้สติหัวหน้าเฉินก็พูดเสริมว่า

“คุณหลินครับ ตอนนี้สถานการณ์มาถึงขั้นไม่สามารถมองอะไรในแง่ดีได้แล้ว

เพื่อความปลอดภัยของคุณหลินกับภรรยา กระผมจึงคิดจะขอคนมาจากสำนักงานใหญ่สักหน่อย”

สำหรับคำแนะนำเช่นนี้

หลินมั่วเองก็ปฎิเสธ

“ไม่จำเป็น มณฑลต้าฉวีเหลียนเกลียดคนต่างถิ่นเป็นอย่างมาก

เรียกทหารลาดตระเวนของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้มาก็จะทำให้ประชาชนทั่วไปรู้สึกไม่ดี”

“เอาแบบนี้แล้วกัน รบกวนหัวหน้าเฉินขอทหารลับมาสักกลุ่มเอาไว้คุ้มครองภรรยาของผมให้ปลอดภัยก็พอ

ไม่ต้องมาก สิบคนก็พอ

อย่าลืมว่าให้พวกเขาเข้ามาอย่างนอบน้อม ทางที่ดีที่สุดคือนอกจากสำนักงานใหญ่แล้วคนอื่นๆ จะรู้ถึงตัวคนของพวกเขาไม่ได้”

“ครับ กระผมเข้าใจแล้ว！”

หลังจากที่ด้านนี้คุยกันเสร็จแล้ว

หลินมั่วก็กลับมาที่ห้อง

ภรรยาของเขาจัดของเสร็จแล้ว

เธอเห็นสีหน้าที่เหนื่อยล้าของหลินมั่ว เธอจึงพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า

“เหนื่อยแล้วล่ะสิคะ แช่น้ำหน่อยเถอะค่ะ

ฉันเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้คุณแล้วค่ะ”

ได้ฟังเช่นนี้หลินมั่วก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ

ขอแค่มีภรรยาอยู่ด้วย ไม่ว่าที่ไหนก็คือบ้าน

การกระทำและคำพูดที่เรียบง่าย เป็นยาที่ดีที่สุดในการทำให้ความเหนื่อยล้าหายไป

เขาเดินมาด้านหน้า หลินมั่วค่อยๆ โอบภรรยาเอาไว้ในอ้อมแขน

คำพูดทั้งหมด เหลือเพียงแค่ความอบอุ่นบางๆ ระหว่างคนทั้งคู่

ตลอดทั้งคืนพวกเขาไม่ได้พูดอะไรกัน

เช้าวันต่อมา

หลินมั่วมาถึงชั้นล่าง หัวหน้าเฉินกระหืดกระหอบกลับมา

“แย่แล้วครับ คุณหลิน

ครอบครัวของอาจารย์หยางที่คุณให้ผมไปสืบดูเหมือนว่าจะมีปัญหาแล้วครับ”

..........

หมู่บ้านเสี่ยวหยวน

ด้านนอกบ้านดินที่ทรุดโทรม เวลานี้ถูกล้อมไปด้วยชาวบ้านที่มีใบหน้าดุร้ายและมีรูปร่างกำยำสูงใหญ่

“แม่หยาง สุขภาพของคุณไม่ดี อย่าโมโหขนาดนี้เลย

พวกเรามาด้วยความจริงใจ

ชีวิตหลังจากนี้ของพวกคุณสองแม่ลูกก็จะไม่ลำบากแล้ว”

เมื่อเขาพูดประโยคนี้ออกมา

ความโกรธของแม่หยางก็หายไปไม่น้อย เธอหันไปมองสวีเจียเจีย สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

จากนั้นหลี่เฟยก็เผยให้เห็นสีหน้าได้ใจและรู้สึกว่าเรื่องนี้กำลังจะสำเร็จนั้นเอง

จู่ๆ สวีเจียเจียที่อยู่ดด้านหลังก็ตะโกนขึ้นมา

“แม่คะ อย่าไปฟังเขา

เขาจินไฉ่เป็นที่ฝังของบรรพบุรุษตระกูลหยางมาตั้งแต่สมัยอดีต

ถ้าหากว่าขายไปแล้วบรรพบุรุษตระกูลหยางจะตายตาไม่หลับ”

“และโก่วเซิ่งกำลังจะกลับมาแล้ว วันดีๆ ของพวกเราก็กำลังจะมา แม่...”

ในขณะที่เธอกำลังจะเอ่ยเตือนต่อไปนั้น

หลี่เฟยก็ลุกขึ้นยกแขนขึ้นจากนั้นก็ตบลงบนหน้าของหลี่เจียเจียไปหนึ่งฉาด

“นางโง่ ใครให้แกพูดมาก”

ถึงแม้ว่าตอนนี้หยางเจียเจียจะมีเลือดกลบปาก แต่เธอยังคงจ้องไปที่หลี่เฟยอย่างไม่ลดละ สายตาของเธอไม่มีความยอมแพ้อยู่ในนั้นเลย

เมื่อเห็นท่าทางเช่นนี้ของเธอ ใบหน้าของเขากมีรอยยิ้มออกมา

“พวกผู้หญิง ท่าทางเวลาโกรธยิ่งโดนใจนะ”

ขณะที่พูดเขาก็ยกมือขึ้นแล้วยื่นมือไปทางใบหน้าของที่เนียนละเอียดของสวีเจียเจีย