หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2517

เขากุมฟันกรามซี่ใหญ่ที่หลุดออกมา

สายตาของอินหมังได้เต็มไปด้วยเส้นเลือด

“บ้าเอ๊ย เจ็บชะมัด

พวกมันกล้าแตะต้องฉัน แกคอยดูเถอะ

วันนี้พวกแกอย่าหวังจะได้ออกจากพานหยางทั้งยังมีชีวิตอยู่เลย”

หลังจากที่กลืนเลือดผสมน้ำลายไปแล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงทันที ดูจากท่าทางแล้วเห็นได้ชัดว่าเขาไปตามหาคน

จนกระทั่งด้านหลังของเขาหายลับไป

ผู้อาวุโสสามวังที่มีใบหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลาสีหน้าของเขาก็กลับมาเป็นปกติ

“คุณหลิน ไม่ต้องไปสนใจ

คนคนนี้มีชื่ออินหมัง เป็นแค่คนโง่ของตระกูลอินเท่านั้น

แต่เขาอาศัยแต่อำนาจของตระกูลอินจนไม่เห็นหัวคนอื่น วันๆ เอาแต่ทำตัวยิ่งใหญ่”

“ผมไม่พอใจเจ้าหนุ่มนั่นมาตั้งนานแล้ว

ตอนนี้คุณหลินตบเขาไปฉาดใหญ่แบบนี้โดนใจคนส่วนมากเข้าพอดี

และถือว่าเป็นการปลดปล่อยความอัดอั้นที่มีต่อเขาออกไป”

สำหรับเทคนิกการเปลี่ยนสีหน้าของประธานสมาคมวังนั้น

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะนับถือ

เมื่อวินาทีก่อนเขายังมีท่าทางคร่ำครวญ

แต่พอคนคนนั้นจากไปเขาก็เปลี่ยนสีหน้าทันที ตอนแรกเขาเอาแต่ประจบหลินมั่วอย่างเอาเป็นเอาตาย

แต่เมื่อนึกถึงสภาพแวดล้อมที่เขาอยู่แล้วก็สามารถเข้าใจได้

ถ้าหากเขาไม่หาประโยชน์จากทุกทาง เขาเองก็คงไม่สามารถมีชื่อขึ้นเป็นประธานสมาคมได้นานขนาดนี้

นี่คือหนทางแห่งความอยู่รอด

หลินมั่วเองก็พูดอะไรมากไม่ได้

และไม่กล้าพูดอะไรต่อจากเขา หลินมั่วเพียงแค่พูดอย่างราบเรียบว่า

“สายมากแล้ว ผมเองก็ควรจะไปพักผ่อนได้แล้ว

ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญอะไร ประธานสมาคมวังวันนี้พวกเราพอแค่นี้เถอะครับ”

ผู้อาวุโสสามวังเข้าใจทันที

“คุณหลินกระผมได้เตรียมที่พักให้พวกคุณไว้แล้วครับ

เชิญทางนี้”

........

อีกด้านหนึ่งอินหมังที่ได้รับบาดเจ็บจากสมาคมศิลปะการต่อสู้ก็ได้เร่งร้อนไปที่บ่อนหวงซาน

ที่นี่คือบ่อนที่ใหญ่ที่สุดภายใต้ตระกูลอินซึ่งย่อมเป็นที่รวมตัวของอันธพาลจำนวนนับไม่ถ้วน

อินหมังรีบเดินไปที่ด้านหลังของบ่อน

“อาโก่ว หาวจื่อ ไปพาคนมาไปกับฉันหน่อย”

หลังจากที่เขาพูดจบ

การเฝ้าบ่อนทั้งคืนเป็นงานที่เหนื่อยมาก

แต่คำพูดของเทียนเป้าเป็นคำประกาศิต พวกเขาย่อมไม่กล้าพูดว่าไม่แม้แต่คำเดียว

สิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถทำได้คือรวมสายตามองไปที่ร่างของอินหมัง

ด้วยเหตุนี้อินหมังจึงเชิดหน้าแล้วเดินไปข้างหน้า

“คุณลุงใหญ่ครับ ตอนแรกผมแค่ไปที่ห้องจัดเลี้ยงของสมาคมศิลปะการต่อสู้เพื่อฉลิงวันเกิดให้กับแฟน

แต่กลับมาคนมาตบผมฉาดใหญ่

ผมทนไม่ไหวทันทีก็เลยคิดจะพาพวกอาโก่วกับหาวจื่อช่วยผมแก้แค้น”

ขณะที่พูดเขาก็ลดมือลงเผยให้เห็นรอยช้ำบนแก้ม

“น่าขายหน้าจริงๆ”

“เอาล่ะ อาโก่ว แกพาคนไปจัดการที

ถือว่าช่วยคนตระกูลอิน ต่อให้แกไม่มีความสามารถแต่คงไม่ถึงกับให้คนนอกต้องมาสั่งสอน”

คำพูดนี้ของอินเทียนเป่าเป็นการด่ากระทบไปถึงอีกคนหนึ่ง

ถึงอินหมังจะฟังเข้าใจแต่ก็ไม่กล้าเถียง

ในตระกูลอิน คนที่เขากลัวที่สุดก็คือคุณลุงใหญ่

“ลุงใหญ่ครับ พวกเราจะไปที่สมาคมศิลปะการต่อสู้กันเดี๋ยวก็กลับมาแล้วครับ！

จะไม่ให้เสียเวลาคุมบ่อนของพวกอาโก่วแน่นอนครับ”

ขณะที่พูดเขาก็พากลุ่มอันธพาลมุ่งหน้าไปยังสมาคมศิลปะการต่อสู้เมืองพานหยางทันที