หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2525

ได้ยินหลินมั่วประกาศสถานะของตัวเอง

หวังหลิงตะลึงไปพักหนึ่ง

จากนั้นกุมท้องหัวเราะเสียงดัง

“ฮ่าฮ่าฮ่า นายเนี่ยนะ

เด็กไม่ประสีประสา ก็กล้าอ้างว่าเป็นหมอเทวดาด้วย”

“ถ้านายเป็นหมอเทวดา ฉันก็เป็นหมอเทวดาได้เหมือนกัน”

“พอละ ไม่ต้องเสแสร้งแล้ว เรื่องของตระกูลหยาง ไม่ใช่นายจะมายุ่งได้ทุกเรื่อง

อย่าคิดว่าเช่าวิลล่านี้ แล้วจะมาใช้ครีมหมาๆมาหลอก ก็สามารถหลอกทุกคนได้”

เมื่อเห็นหลินมั่วไม่พูดตอบอะไร

หวังหลิงก็แอบพึงพอใจ คิดว่าตัวเองได้เปิดโปงกลอุบายของอีกฝ่าย

จึงก้าวไปข้างหน้าหมายจะเดินหน้าต่อ

อย่างไรก็ตามแขนที่ขวางไว้ของหลินมั่ว ไม่ได้เอาออก

“คุณผู้หญิงคนนี้ ความถูกต้องของสถานะของผม ไม่จำเป็นต้องมีการยืนยันจากคุณ

แต่ตอนนี้ เชิญคุณออกไปเถอะ”

“นาย...”

หวังหลิงยกนิ้วชี้ไปด้วยความโกรธ กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

สวีเจียเจียที่อยู่ด้านข้างก็ตรงเข้าตัดบท

“หวังหลิง เป็นผู้หญิงด้วยกัน รักษาหน้าของตัวเองไว้บ้าง อย่าทำเรื่องให้น่าอายไปยิ่งกว่านี้”

หวังหลิงเวลานี้ โกรธจนสั่นไปทั้งตัว

เมื่อเห็นอีกฝ่ายมีคนมาก ก็ยากที่จะลงมือ

“พวกเธอ จะต้องชดใช้ให้กับการกระทำในวันนี้

เมื่อถึงเวลาพวกเธออย่าเสียใจก็แล้วกัน”

หลังจากทิ้งท้ายคำพูดที่รุนแรงไป

เธอก็ออกไปจากวิลล่าด้วยความโกรธ

…

หลังจากย้ายความสนใจในตัวของหวังหลิงญาติผู้พี่ของหยางโก่วเซิ่งที่มาหาเรื่องถึงบ้าน

หลินมั่วได้มุ่งความสนใจไปที่การรักษาแม่หยางอย่างเต็มที่

หลายวันมานี้ คุณชายอินหมังของตระกูลอิน ได้มาขอโทษถึงบ้าน ภายใต้การนำของท่านผู้นำวัง

แต่ว่าหลินมั่วปิดบ้านไม่ได้ให้พบ

ช่วงเวลานี้ ภายใต้การแนะนำของภรรยาสวี่ปั้นซย่าที่อยู่เคียงข้าง

อารมณ์ของสวีเจียเจียก็นิ่งมากขึ้น แม้ว่าจะไม่เห็นรอยยิ้มอะไร แต่ก็ไม่ดูสิ้นหวังเหมือนกับตอนแรกสุดนั่นอีก

สำหรับหลินมั่วทางด้านนี้ หลังจากสื่อสารกันมาหลายวัน

เขาก็พอจะเข้าใจลางๆแล้วว่าเป็นเพราะอะไร ก่อนหน้านี้หลี่เฟยจึงมาก่อปัญหาถึงบ้าน

หลังจากที่ได้รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น

หลินมั่วก็แอบตะลึง

แต่ไม่ใช่เขาอยากได้เขาลูกนี้ แต่เพราะเขาจินไฉ่เป็นภูเขาทองคำที่อุดมสมบูรณ์

โดยเฉพาะทองคำ สามารถพูดได้ว่าเป็นวัสดุอันดับต้นๆ ของเครื่องประดับหรูหราแล้ว

และหากวัสดุชิ้นนี้ถูกรวมเข้ากับอาวุธแล้วล่ะก็ สามารถอัพเกรดอาวุธได้เป็นอย่างมาก จะช่วยยกระดับคุณภาพให้สูงขึ้น

แน่นอนแล้ว

สวีเจียเจียเริ่มเชื่อมั่นในทักษะการแพทย์ของหลินมั่วมากขึ้นเรื่อยๆ

ในเวลาเพียงไม่กี่วัน

เดิมทีแม่หยางได้ก้าวเท้าเข้าไปในยมโลกครึ่งเท้าแล้ว

ตอนนี้ไม่เพียงมีสีหน้าที่ดีขึ้น อาการไอก็เหมือนจะน้อยลงมาก

และหากอากาศแจ่มใสล่ะก็

ด้วยการพยุงของสวีเจียเจีย ก็สามารถลงไปเดินบนพื้นได้แล้ว

แน่นอนว่า หลินมั่วรู้สึกเศร้าอย่างยิ่งที่ต้องป้องกันไม่ให้แม่หยางรู้เรื่องเกี่ยวกับการตายของหยางโก่วเซิ่งโดยไม่ตั้งใจ

จึงแอบใส่ยาบางชนิดให้จิตใจสงบลงในยาต้มของแม่หยาง ช่วยบำรุงหลอดเลือดหัวใจ

เช่นนี้ อารมณ์ของสวีเจียเจียก็ค่อยๆดีขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าหลายครั้งหลายครา จะแอบเช็ดน้ำตาป้อยๆเพียงลำพังคนเดียว

แต่อย่างน้อยที่สุด บนใบหน้าก็ค่อยๆมีรอยยิ้มแล้ว