หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2546

เสียงการทำงานของเครื่องปั๊มน้ำดังขึ้นไม่หยุด

ในตอนนี้ทั่วทั้งอาคารโรงงานร้างได้ถูกทำความสะอาดทั่วทุกซอกทุกมุมทั้งด้านในและด้านนอก

ถึงแม้ที่นี่จะเก่า แต่ก็สะอาดมาก

ทางด้านหลินมั่วเองก็ยุ่งจนเหงื่อท่วมตัวเช่นกัน

เพราะจำนวนคนที่มากเกินไป ทำให้เวลามีจำกัด

หลินมั่วจึงต้องเข้าครัวเตรียมอาหารสำหรับคนแปดร้อยกว่าคนด้วยตัวเอง

หลังจากที่ย้ายอุปกรณ์ก่อสร้างออกไปแล้ว หลินมั่วจึงให้ตี๋หยุนพาพวกพ้องของเขามาทานอาหาร

“เถ้าแก่หลิน ไม่คิดเลยว่าฝีมือการทำอาหารของคุณจะดีขนาดนี้”

“ใช่ๆๆ อร่อยมากเลย!”

เพราะพวกเขาหิวเป็นทุนเดิม ประกอบกับเมื่อครู่ได้ใช้แรงไปมาก

หลังจากที่ได้ทานโจ๊กตุ๋นยาจีนที่หลินมั่วต้มให้อย่างเอร็ดอร่อยแล้ว

จู่ๆ เหล่าวัยรุ่นที่กำลังเหงื่อไหลไคลย้อยอยู่ก็เกิดความรู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วร่างกาย

“พี่ตี๋หยุน ผมร้อนมาก”

“ผมก็ด้วย ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกระโดดเข้าไปในเตาไฟเลย”

ส่วนตี๋หยุนก็กำลังใช้กระดานไม้พัดตัวเองอยู่เช่นกัน

นี่มันเป็นช่วงที่หนาวที่สุด แต่สิ่งที่น่าแปลกใจคือ ถึงแม้เขาจะสวมเพียงเสื้อแขนสั้นบางๆ แต่กลับไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็นเลย

เมื่อเห็นแบบนั้น

หลินมั่วจึงแอบยิ้มเบาๆ

หลังจากที่ปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ เขาก็พูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มร้าย

“ร้อนเหรอ ทางตะวันออกของอาคารแห่งนี้มีแม่น้ำสายใหญ่อยู่ ตอนนี้น่าจะยังไม่กลายเป็นน้ำแข็ง

ถ้าพวกนายร้อนจนทนไม่ไหวสามารถไปเล่นน้ำตรงนั้นได้”

เมื่อหลินมั่วพูดจบ แววตาของวัยรุ่นเหล่านี้ก็เป็นประกายขึ้นมาทันที

พวกเขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ก่อนจะรีบลุกขึ้นและวิ่งไปทางแม่น้ำที่หลินมั่วพูดถึงพร้อมทั้งถอดเสื้อผ้าตัวเองออกด้วย

หัวหน้าเฉินเมื่อเห็นแบบนั้นก็เดินมาหาหลินมั่วด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“คุณหลิน ทำแบบนั้นพวกเขาจะไม่แข็งตายเหรอ

ตอนนี้ข้างนอกอากาศหนาวมาก”

หลินมั่วกลับโบกมือปฎิเสธ

“ไม่เป็นไร ปล่อยพวกเขาไปเถอะ

ผมแอบใส่ยาสมุนไพรลงไปในอาหารของพวกเขา

สมุนไพรตัวนี้ช่วยขับไล่ความหนาวเย็นในร่างกายและเสริมพละกำลังในเวลาเดียวกัน เพื่อให้พวกเขาได้ชะล้างร่างกายไปในตัว

ช่วยไม่ได้ เพราะคนที่ช่วยจัดการธุระให้มีน้อยมาก

จึงทำได้แค่คอยรบกวนหน่วยลาดตระเวนที่ตามมาจากเมืองจิงเหล่านี้

ส่วนตัวเขาเองก็ต้องรีบกลับไปยังคลินิก เพื่อเตรียมตัวจัดการธุระในขั้นต่อไป

จำเป็นต้องบอกว่าการเร่งเร้าของจางกงได้ผลเป็นอย่างมาก

ตอนที่หลินมั่วกลับมายังคลินิกในตอนค่ำอีกครั้ง

คลินิกคังเต๋อในตอนแรกถูกปรับปรุงจนไม่เหลือเค้าโครงเดิมแล้ว

ภายในคลิกนิกถูกปรับตกแต่งตามสไตล์ที่หลินมั่วออกแบบเอาไว้ทั้งหมด

“คุณหลิน ในตอนนี้พวกช่างแกะสลักยังอยู่

ทำไมพวกเราไม่คิดชื่อและคำขวัญคู่เลยล่ะ

และให้พวกเขาเร่งมือทำป้ายชื่อออกมา”

“พรุ่งนี้พวกเราจะได้เปิดทำการเลย”

เมื่อได้ยินดังนั้นหลินมั่วก็คิดว่ามีเหตุผลมาก

หลังจากที่ครุ่นคิดไปสักพัก เขาก็ให้จางกงหยิบกระดาษและปากกามา

ก่อนจะเขียนลงไปอย่างรวดเร็วและส่งให้ช่างแกะสลักทันที