หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 255

โจวหงเหว่ยตะลึงงัน

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าหลินมั่วกำลังพูดจาเพ้อเจ้อ จึงไม่ได้เก็บมาใส่ใจ

แต่ตอนนั้นเหตุการณ์กลับพลิกผัน เขาถึงเข้าใจว่าหลินมั่ววางแผนไว้เป็นเวลานานแล้ว

“บ้าไปแล้วหรือไง”

“สามร้อยล้าน แกพูดมันออกมาได้ยังไง เราแค่พิจารณาคดีแกในฐานะผู้ต้องสงสัย ในเมื่อพิสูจน์แล้วว่าแกไม่ใช่ฆาตกร ทำไมพวกเราต้องชดใช้เงินสามร้อยล้านให้แกด้วย”

โจวหงเหว่ยพูดอย่างรีบร้อน

“จะพิจารณาคดีผมก็ได้ ไม่มีปัญหา แต่การที่พวกคุณใส่ร้ายอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ ใส่ร้ายผม เรื่องพวกนี้ควรได้รับการอธิบาย”

โจวหงเหว่ยพูดอย่างตะกุกตะกัก “แต่...แต่ก็ไม่จำเป็นต้องจ่ายสามร้อยล้านนี่...”

“อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อของแกมีค่าเท่าไรกันเชียว ต่อให้ต้องชดใช้ก็แค่เงินไม่กี่หมื่น คงไม่ถึงสามร้อยล้านหรอกมั้ง”

หลินมั่วยิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะพูดว่า “โจวหงเหว่ย ผมขอถามคุณหน่อยว่าหลักฐานที่คุณมีสามารถพิสูจน์ได้ว่าผมเป็นฆาตกรหรือเปล่า”

โจวหงเหว่ยอยากจะพูดแต่กลับพูดไม่ออก

ก่อนหน้านี้เขายังมั่นใจมาก แต่ในตอนนี้เขารู้แล้วว่าหลักฐานที่เขามีนั้นไม่มีประโยชน์อะไรเลย

หลินมั่วพูดต่อ “หลักฐานของพวกคุณไม่สามารถบ่งชี้ได้ว่าผมคือฆาตกร แต่พวกคุณกลับเอาตัวผมมาตัดสินคดีในที่สาธารณะ และเกือบทำผมตายด้วยซ้ำ”

“พูดง่ายๆ คือพวกคุณต้องการจะเอาชีวิตผม ส่วนผมที่ไม่ได้เป็นฆาตกร กลับต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงเพื่อให้พวกคุณตัดสิน เงินชดใช้ค่าเสียหายสามร้อนล้านถือว่ามากไปงั้นเหรอ”

โจวหงเหว่ยพูดด้วยความร้อนรน “แก...แกกำลังสร้างความปั่นป่วน เราก็ปล่อยแกแล้วนี่ไงหลังจากที่รู้ว่าแกไม่ใช่ฆาตกร ใครบอกว่าเราจะฆ่าแก”

หวงหย่งเฟิงพูดต่อ “นั่นเป็นเพราะคุณหลินพิสูจน์ได้ว่าตัวเองบริสุทธิ์น่ะสิ ถ้าคุณหลินไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองได้ เขาจะไม่ถูกทำร้ายจนถึงแก่ชีวิตเลยเหรอ”

โจวหงเหว่ยพูดไม่ออก แต่พยายามพลิกแพลงอย่าสุดความสามารถที่มี “แต่เราไม่ได้ฆ่าเขา”

หวงหย่งเฟิงยิ้มด้วยความเย็นชา “พูดแบบนี้หมายความว่าต้องฆ่าก่อนถึงจะยอมชดใช้สามร้อยล้านเหรอ”

“โจวหงเหว่ย ให้ฉันลองฆ่าแก แล้วจ่ายเงินชดใช้สามร้อยล้านดูไหมล่ะ”

ท่านผู้เฒ่าโจวขมวดคิ้วทันที “ประธานหวง พูดแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอครับ ยังไงซะนี่ก็เป็นเรื่องในตระกูลโจว ประธานหวงไม่น่ายื่นมือเข้ามายุ่งนะครับ?”

หวงหย่งเฟิงตอบ “แน่นอนว่าผมยื่นมือเข้ายุ่งเรื่องตระกูลไม่ได้หรอกครับ แต่คุณหลินเป็นเพื่อนของผม ไม่ยุ่งไม่ได้”

“สามร้อยล้าน จะจ่ายหรือไม่จ่าย”

ท่านผู้เฒ่าโจวมีสีหน้าเย็นชา “ประธานหวง นี่คุณจะปล้นกันชัดๆ เลยใช่ไหม”

ขณะนั้นเอง หนานป้าเทียนก็พูดขึ้น “ไม่ถึงขั้นปล้นกันหรอก แค่ถามหาความยุติธรรมน่ะ”

“คุณหลินเป็นเพื่อนของผม เขาถูกพวกคุณใส่ร้าย ทำลายชื่อเสียงแถมยังเกือบต้องทิ้งชีวิตตัวเองไว้ที่ตระกูลโจวอีก”

“ตอนนี้เขาต้องการแค่ค่าเสียหายสามร้อยล้าน ผมไม่เห็นว่าจะมีอะไรผิดแปลกเลย”

โจวหงเหว่ยพูดอย่างโกรธจัด “งั้นก็ไม่จำเป็นต้องถึงสามร้อยล้านนี่”

“ทั้งชีวิตของเขามีค่าถึงสามร้อยล้านเลยงั้นเหรอ”

หนานป้าเทียนเยาะเย้ย “พูดแบบนี้คุณคิดว่าชีวิตคนคนหนึ่งมีค่าไม่ถึงสามร้อยล้านสินะ?”

“ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมขอซื้อชีวิตคุณด้วยเงินสามร้อยล้าน”

“โจวชิ่งอู่ คุณก็ด้วย ผมขอซื้อชีวิตคุณด้วยเงินสามร้อยล้าน เป็นยังไงล่ะ”

หนานป้าเทียนตะโกนประโยคสุดท้ายดังลั่น

หลังจากนั้น กลุ่มคนก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับกล่องใหญ่ในมือ

คนเหล่านั้นวางกล่องทั้งหมดไว้บนพื้น เรียงกันเป็นภูเขาลูกเล็กๆ

หลังจากที่วางเสร็จ พวกเขาก็เปิดกล่องทั้งหมด

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างเมื่อเห็นสิ่งของในนั้น

ในกล่องพวกนั้นเต็มไปด้วยธนบัตรร้อยหยวนวางเรียงกันอย่างหนาแน่น

เมื่อรวมเงินทั้งหมดนี้เข้าด้วยกัน มันจะมีมูลค่าเท่าไรกันนะ

หนานป้าเทียนชี้ไปที่กล่อง “นี่คือเงินสามพันล้าน”

“ผมขอซื้อชีวิตคนในตระกูลโจว 10 ชีวิต คุณจะขายหรือไม่ขาย?”

เสียงโห่ร้องในห้องโถงดังขึ้น ทุกคนต่างตะลึงกับฉากนี้

ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่ากษัตริย์องค์แรกของเมืองก่วงหยางนั้นแข็งแกร่งมากเพียงใด