หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 267

สวนวั่งเจียง

หลังจากป้อนยาเสี่ยวกุยหยวนให้หลินซีน้องสาว หลินมั่วก็ไปยังเตาหลอมยาชั้นสาม

ห้องนี้มักจะถูกหลินมั่วล็อกไว้ สิ่งที่ถูกซ่อนเอาไว้ในห้องนี้คือเครื่องยาสมุนไพรหายากบางชนิดที่หลินมั่วหามาได้

เมื่อคืนเขาฝึกทำยาบางอย่างที่นี่ เมื่อคำนวณจากความร้อนก็ดูเหมือนเกือบจะได้ที่แล้ว

แต่ว่าเมื่อเข้ามาในห้อง หลินมั่วกลับไม่ได้กลิ่นของเม็ดยา

เขาเปิดหม้อดินเผาออก ข้างในนั้นตัวยายังคงเหนียวอยู่ เขาต้องการฝึกฝนและยังต้องการเวลาเพิ่มขึ้นอีกหน่อย

หลินมั่วตกใจเล็กน้อยเนื่องจากอุณหภูมิของไฟไม่สูงพอ

แต่ทว่าเขาหมดหนทาง หม้อดินเผาไม่สามารถทนต่อความร้อนสูงแบบนี้ได้

การหลอมยาที่แท้จริงนั้นต้องใช้เตาหลอมยา การใช้หม้อดินเผาสำหรับต้มยาแบบนี้ไม่เหมาะอย่างแน่นอน

ตอนนี้ยาสมุนไพรพวกนี้ค่อนข้างจะธรรมดาและยังใช้หม้อดินต้มยาได้

หากเป็นยาสมุนไพรพิเศษบางชนิดที่ต้องใช้อุณหภูมิที่สูงขึ้นหรือมีความจำเป็นที่ต้องใช้อะไรพิเศษก็ไม่สามารถใช้งานหม้อดินได้

เมื่อดูเวลาก็ต้องไปทำงานอีกแล้ว

หลินมั่วทำได้เพียงดับไฟใต้หม้อดินเผา เกรงว่ายาหม้อนี้คงจะเสียแล้ว

เมื่อมาถึงที่โรงพยาบาล หลินมั่วรีบวิ่งไปหาคณบดีทันที เขาต้องการที่จะเปลี่ยนแผนก

และอาการป่วยส่วนใหญ่แพทย์คนอื่นก็สามารถรักษาได้ มันจึงไม่มีความหมายอะไรกับหลินมั่วมากนักทั้งยังทำให้เขาเสียเวลาเป็นอย่างมาก

ดังนั้นหลินมั่วจึงตัดสินใจที่จะย้ายไปยังแผนกที่สบายกว่า แบบนี้ตัวเขาเองจะได้มีเวลาว่างเพิ่มขึ้นสักหน่อย

เมื่อเจอคนไข้ที่แพทย์คนอื่นไม่สามารถรักษาได้ เขาค่อยยื่นมือออกไปช่วยอีกครั้ง แบบนี้เขาถึงจะสามารถฝึกฝนทักษะทางการแพทย์ได้อย่างแท้จริง

คณบดีรับฟังคำขอของหลินมั่วและทำตามคำขอ อย่างไรก็ตามหลินมั่วได้รับการจัดการเป็นการส่วนตัวโดยผู้อาวุโสเฮ่อ

เขาโทรหาฟังชิ่งรองคณบดีฝ่ายบุคคลทันที เพื่อให้เขาช่วยจัดการ

ฟังชิ่งกำลังพิจารณาว่าเขาจะจัดการอย่างไรดี เมื่อหวงเหลียงมาที่นี่พร้อมกับแฟ้มซองสีน้ำตาล

มันบังเอิญมาก เพื่อนเก่าที่หวงเหลียงพูดถึงก็คือฟังชิ่ง

หวงเหลียงและฟังชิ่งนั้นไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ พวกเขาเพียงแค่ทานอาหารร่วมกันในงานเลี้ยงของเพื่อน

“คณบดีฟัง สวัสดี!”

หวงเหลียงทักทายด้วยรอยยิ้ม

ฟังชิ่งทักทายอย่างสงสัยสองสามคำและหวงเหลียงก็อธิบายถึงความตั้งใจของเขาโดยตรง

“คณบดีฟัง ผมรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันยากหน่อยที่จะรับมือ”

“คุณไม่ต้องให้เขาไปอยู่ในตำแหน่งที่ดีนักหรอก จัดการให้เขาไปอยู่ตำแหน่งอะไรก็ได้ที่งานไม่เยอะก็พอแล้ว”

สิ่งเหล่านี้มันหมายความว่ายังไง?

คณบดีไม่ได้อธิบายทุกอย่างเหรอ? ทั้งยังมีคนมาที่นี่เพื่อส่งเงินอีก? หรือกลัวว่าฉันจะจัดการให้ไม่ดี?

ส่งเงินพิเศษมาให้ ดูแล้วคงอยากจะได้ตำแหน่งที่งานสบายจริงๆ

ถึงยังไง เงินก็ต้องมาก่อน!