หลินมั่วแสร้งทำเป็นหมดหนทาง “พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว”
“เงินนั้นผมไม่ได้ใช้เลยสักนิด”
ฟังฮุ่ยถามอย่างโกรธเคือง “งั้นเงินไปไหนหมดแล้ว”
หลินมั่ว “ให้ตระกูลจ้าวไปหมดแล้ว!”
“ตระกูลจ้าว!” สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยอุทานออกมาพร้อมกัน
หลินมั่ว “ใช่!”
“คุณลืมแล้วเหรอ? กำไลหยกของตระกูลจ้าวนั้น มีมูลค่ากว่าสามร้อยล้าน!”
“ผมเอาเงินสามร้อยล้านไปให้และชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูด ตระกูลจ้าวถึงจะรับปากว่าจะไม่เอาเรื่อง”
“ถ้าไม่ใช่เพราะสามร้อยล้านนั้น คาดว่าเรื่องนี้คงจะลำบาก”
สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยตกตะลึงพร้อมกับทรุดตัวลงบนเก้าอี้
หลังจากนั้นไม่นานฟังฮุ่ยก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเทา “แก...ทำไมแก...ทำไมให้เงินพวกเขาไปมากมายขนาดนี้?”
หลินมั่ว “แม่ กำไลหยกอันนั้นราคากว่าสามร้อยล้าน ผมชดใช้ได้ไม่พอหรอก!”
สวี่เจี้ยนกงตบโต๊ะด้วยความโกรธ “ฉันไม่สนว่ากำไลหยกของเขาจะราคาเท่าไหร่ ถ้าแกจะจ่าย แกก็ใช้เงินของตัวเองจ่ายสิ!”
“สามร้อยล้านนี้เป็นของแกคนเดียวไม่ได้!”
“นี่มันเป็นความสูญเสียของอุตสาหกรรมยาสวี่ซือ เป็นความสูญเสียของพวกเรา ยังมีของพี่สาวฉัน ของพ่อแม่ และยังเป็นความสูญเสียงของฉันกับหวงเหลียงอีก”
“แก...แกคนเดียว ได้มากสุดก็หลักแสน หนึ่งล้านยังไม่ถึงเลย”
“ทำไมแกถึงเอาเงินสามร้อนล้านไปชดเชยให้บ้านอื่น?”
เมื่อได้ยินแบบนี้ หลินมั่วก็พูดอะไรไม่ออกด้วยความโมโห
ฉันใช้เงินค่าชดเชยที่ฉันแลกด้วยชีวิต สุดท้ายฉันก็มาลงเอยที่หนึ่งล้าน?
หลินมั่วถามเสียงต่ำ “เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับหวงเหลียง?”
สวี่ตงเสวี่ยหงุดหงิด “ทำไมจะไม่เกี่ยว?”
“เขาเป็นสามีฉันและเป็นลูกเขยตระกูลสวี่ของเรา เป็นเพราะแกเขาเลยได้ชื่อว่าเป็นญาติกับฆาตกร”
“เขาทำธุรกิจใหญ่ แกรู้ไหมว่าชื่อเสียงไม่ดีพวกนี้มันมีผลต่อธุรกิจของเขามากมายขนาดไหน?”
หลินมั่วพูดไม่ออก เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกันได้หรือเปล่า?
หวงเหลียงอยู่ข้างตระกูลโจวมาตั้งแต่ต้นและแทบอดใจรอให้ฉันตายไม่ไหว เรื่องพวกนี้พวกเขาไม่รู้เลยเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...