หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2695

สำหรับอาเฟยแล้ว เขารับใช้พี่ไท่จื่อด้วยความซื่อสัตย์มาโดยตลอด เมื่อได้คำสั่งให้ระเบิดที่ราบเขาก็ระเบิดที่ราบทันที

หลังจากที่รับคำสั่งของไท่จื่อมาแล้ว อาเฟยก็ได้พาลูกน้องมากมายออกปฏิบัติการ ส่วนตัวของเขาเองก็เดินไปรอบๆ ตำแหน่งเพื่อติดตั้งระเบิด

แต่เมื่อพวกเขาได้เข้ามาใกล้ก็พบว่าที่นี่ถูกใครบางคนยึดครองไปก่อนแล้ว

“หยุดรถ หยุดรถ พวกเราจะค่อยๆ แอบเข้าไปดูก่อนว่าอีกฝั่งเป็นใคร”

เมื่อออกคำสั่งแล้ว ลูกน้องทุกคนก็พกอาวุธและเริ่มปฎิบัติการทันที

ทางด้านตีนเขา ข่งจื่อกำลังนั่งสูบซิการ์อย่างสบายใจ จนทำให้ลูกน้องที่อยู่ข้างๆ ถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ท่านข่ง ทีมนักฆ่าตระกูลข่งของพวกเรามีมือสไนเปอร์จำนวนมากไม่ใช่เหรอ

ทำไมวันนี้ไม่เห็นมีใครเลย”

หากจะว่าตามเหตุผลแล้ว ไม่ว่าจะลอบฆ่าหรือล้อมฆ่า มือสไนเปอร์เป็นตัวการสำคัญที่ขาดไม่ได้ ในการลอบฆ่าทุกคนย่อมรู้เหตุผลดี ส่วนการล้อมฆ่าก็เพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูหนีออกจากวงล้อมได้

ข่งจื่อสะบัดควันซิการ์ไปมา ก่อนจะอธิบายด้วยท่าทีสบายๆ

“ก็เพราะคำสั่งของท่านผู้เฒ่าที่บอกว่าเขาจะให้มือสไนเปอร์ฝีมือดีมาออกโรง และบอกให้ฉันให้ความร่วมมือกับอีกฝ่ายในการปฏิบัติงานครั้งนี้”

ความจริงแล้วข่งจื่อนึกดูถูกมือสไนเปอร์ฝีมือดีคนนั้นอยู่ไม่น้อย

จะเอามาทำไมก็ไม่รู้ ลูกน้องของฉันก็มีนักฆ่าไม่น้อย ขาดมันไปสักคนก็ไม่เป็นไร

แต่ทว่าตอนที่เขากำลังไล่ระดมกำลังเหล่ามือสไนเปอร์ของนักฆ่าตระกูลข่งอยู่นั้น จู่ๆ ท่านผู้เฒ่าก็โทรศัพท์มาต่อว่าเขาและสั่งให้แยกย้ายเหล่ามือสไนเปอร์ออกไปให้หมด แถมยังไม่ให้เขาขัดขวางอีกฝ่าย

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ข่งจื่อก็อดที่จะโมโหไม่ได้

“เหอะ มีอะไรดีงั้นเหรอ ทำไมท่านผู้เฒ่าถึงถูกใจมันนัก ดูสิตอนนี้ตั้งกี่โมงแล้วแต่ก็ยังไม่มีทีท่าจะลงมือ

สุดท้ายก็คงต้องพึ่งมือของพวกเราเก็บหลินมั่วอยู่ดี!”

“จริงสิ ยังมีคนที่ชื่อไท่จื่ออีก ถึงตอนนั้นเก็บมันและส่งมันไปให้ตระกูลติงซะ ไม่แน่ว่าเราอาจจะได้รางวัลตอบแทน”

ในพื้นที่ราบบนภูเขา ตอนนี้หลินมั่วที่จนตรอกกำลังเปิดฉากยิงกับอีกฝ่ายอย่างดุเดือด

ถึงแม้จะออกมาจากวงล้อมได้ แต่รถของพวกเขายังคงเสียอยู่ในป่า ใช้งานไม่ได้

“แม่* ปั่นประสาทอะไรอยู่วะ ทำไมถึงมองไม่เห็นแม้แต่เงาเลย”

พูดจบ เขาก็ยกมือขึ้น เข็มเงินสามเล่มถูกเขวี้ยงออกไป ในขณะที่ทำการรับเก็บกลับมาก็พบว่ามีร่างของคนสามคนล้มลงอยู่ที่พื้น

เพราะผ่านการฝึกฝนมาระยะเวลาหนึ่งแล้ว หลินมั่วได้ค้นพบแล้วว่าเข็มเงินทั้งเก้าแห่งตู๋กูสามารถทำร้ายศัตรูได้

แต่ยังไงก็ตามถึงแม้เข็มเงินจะสามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่สามารถต้านทานการสูญเสียความแข็งแกร่งทางจิตใจอย่างรวดเร็วได้ นอกจากนี้ ศัตรูมีจำนวนมากและเข็มเงินมีจำนวนจำกัด

ในตอนนี้เหล่าศัตรูรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในอันตราย

ภายในรถ ลู่อิ่งนั่งนิ่งเงียบอย่างเชื่อฟังมาตลอด เธอบ่นพึมพำกับตัวเองราวกับยุง

“แผลยังไม่หายดี อย่าออกไปสู้กับพวกมันเลย!”